Hs 56: Mem

'Ah, wat schattig!' Zeg ik nog eens en ik duw mijn telefoon onder Arrie's neus. 'Jij hebt vast héél lekker geslapen. Niet?'
'Nou... Ik... Jij...' Ze grijnst. 'Jij, dan. Het is dat ik aardiger ben dan jij, en geen foto heb gemaakt.' Ik kijk haar vragend aan. 'Jij weet precies waar ik het over heb, Mem.' Ik haal onschuldig mijn schouders op en kijk haar scheef aan. 'Kijk niet zo onschuldig. Je weet best dat ik het over jou en Shawn heb.'
'Helemaal niet!' Roep ik hard. 'En ik snap niet wat je daarmee bedoelt.'
Arrie begint te grinniken. 'Als ik een foto van jullie had genomen, hadden jullie precies hetzelfde gelegen als Bryce en ik.'
'Dat is niet waar-'
'Ontken maar, ja. Dat maakt alles wel tien keer zo duidelijk. Jullie lagen hartstikke dicht tegen elkaar aan. En je had hem vast alsof je hem nooit meer los wilde laten-'
'Dat viel ten eerste echt wel mee. En ten tweede had ik Claude gisteren ook zo vast. Ik was gewoon bang. Oké?'
Arrie knikt instemmend. 'Dat is waar. Maar toch is dat bij jou en Shawn anders.' Ik kijk haar verbaasd aan. 'En waarom is dat anders?' Ze haalt haar schouders op. 'Daar kom je zelf nog wel achter.'
'Ohw, nee! De vaagheid gaat je weer overnemen!' Zeg ik sarcastisch.
'Stel je niet aan.' Ze slaat me plagerig op mijn rug. 'Ik denk alleen dat je er zelf nog wel achter gaat komen waarom het tussen jou en Shawn anders is, dan tussen jou en Claude. En daarbij... Heb je niet lekker geslapen?'
'Jawe-'
'Zo tegen Shawn aan?' Ik geef haar een moet-dit-nu-echt blik. 'Wat? Heb je nu lekker geslapen of niet?'
'In het begin niet, hoor.'
'Zie je!' Ze gooit haar armen vrolijk in de lucht. 'Pas toen Shawn naast je lag, heb je lekker kunnen slapen. Toch?' Ik knik met tegenzin. 'Waarschijnlijk wel. Maar ik heb niet echt beseft dat het Shawn was. Want ik sliep.'
Arrie zucht dan zogenaamd liefelijk. 'Jullie waren echt wel schattig. Zo met zijn tweeën. Je lag zo lekker in zijn armen te slapen. Je had zelfs je hoofd tegen zijn borstkas aangelegd.'
Ik word rood van schaamte. 'Ja... N-nou... Ik zei t-toch dat ik gewoon bang w-was?'
'Wat hoor ik nu? Ben je aan het stotteren?' Ik word nog roder. Ik denk dit keer van ongemakkelijkheid. 'Maar dat is gewoon van schaamte en ongemakkelijkheid.' Arrie lacht. 'Wie was eigenlijk als eerste wakker?'
'Ik, natuurlijk.'
'En ben je toen gewoon zo blijven liggen zoals je lag?'
Ik kijk haar verbaasd aan. 'Hoe bedoel je?'
'Laat ook maar.'
'Oké, dan. Ik weet trouwens wel wie Shawn leuk vindt.'
'Oja? Dat heeft dan echt lang geduurd voordat je erachter kwam. Nu hoef ik het tenminste niet meer te verzwijgen.' Ze wiebelt met haar wenkbrauwen. 'En vind je het leuk?'
'Uhm... Ik heb geen idee. Wil je niet weten wie het is?'
'Mem, dat was me echt allang duidelijk.'
Ik kijk haar verbaasd aan. 'Echt? Wist je al dat hij jou leuk vindt?'
Arrie rolt met haar ogen en begint met haar vingers tegen haar hoofd te tikken. 'En waar heb je die onzinnige, en waanzinnig niet kloppende conclusie uit getrokken?'
'Nou, gisteren tijdens de film, boog jij je naar hem toe en toen fluisterde je iets tegen hem. En toen werd hij rood!'
Arrie zucht en legt haar handen op mijn schouders. 'Je bent serieus nog naïever dan ik al dacht. Hij vindt mij niet leuk. Hij vindt-'
'Hey, jongens!' Kyky komt weer naar ons toe gerend.
'Hey, Kyky!' Ik huppel vrolijk op haar af. 'En wat was er met Nathan?'
'Hij baalde een beetje van die foto van Arrie en Bryce. Maar hij moet verder, net zoals Arrie heeft gedaan. Vind je niet?'
'Jawel. Maar ik wil hem wel helpen! En nu we het toch over dit soort,' ik kijk zoekend naar het juiste woord om me heen. 'Relatieproblemen hebben...' Ik bijt even op mijn lip. 'Ik denk dat jij en Caleb te snel gaan. Moet je niet eerst even wachten om te kijken wat je nu echt voor hem voelt? En je moet sowieso nog je excuses aan Xavier aanbieden. Dat is wel het minste dat je kunt doen.' Ik lijk wel een psycholoog voor relatieproblemen, of zo.
'Misschien wel. Maar ik vind Caleb echt leuk! Dat meen ik. Ik vind hem echt héél leuk!'
Ik glimlach. 'Oké, dan. Maar bied je dan wel je excuses aan Xavier aan?' Ze knikt. 'Is goed. Dat zal ik dan maar doen. Vanavond. Of morgen.' Ze draait haar hoofd weg. 'Of overmorgen.'
'Zal ik met je meegaan?'
'Nee, dat hoeft niet. Dat kan ik zelf wel. Maar als je het niet erg vindt, doe ik het morgen.'
'Zolang je het maar een keer doet. Ik heb nu toch wel een beetje medelijden met Xavier, hoor. Maar als je je excuses aanbiedt, is het goed!' Ik loop weer van haar weg en huppel vrolijk op Shawn af. 'Hey, Shawn!'
Hij kijkt verbaasd op en glimlacht dan. 'Hey.'
'Zeg,' ik kijk hem scheef aan en grijns ondeugend. 'Heb jij toevallig zin om mee naar het strand te gaan?'
'Nu?' Ik knik. 'Maar we hebben training. Ik denk niet dat coach Travis daar blij mee zal zijn.'
'Ach, hij zal ons vast niet missen.' Ik kijk hem zo lief mogelijk aan. 'Alsjeblieft?'
Shawn kijkt naar beneden. 'Nou, Mem. Ik weet het niet, hoor. Kunnen we dan niet beter straks gaan?'
Ik lach. 'Misschien wel. Het is al goed. Zullen we dan straks na de training even gaan?'
'Ja.'
'Hier komen allemaal! De training gaat beginnen!' Roept coach Travis.
Ik zucht. 'Nou... Het zijn maar een paar uurtjes.'
'En je wilt toch zeker beter zijn dan Claude?' Vraagt Kyky lachend, als ze langs loopt.
Ik gooi mijn armen in de lucht. 'Natuurlijk, moet ik beter zijn dan Claude!' Ik laat mijn armen weer zakken en kijk Shawn en Kyky dan vragend aan. 'Maar ik ben toch al véél beter dan hem?'