Fairytale-two

Minachtende blikken werden op mij gericht toen ik het schoolplein op reed. Zuchtend zette ik mijn “fiets”, eerder een hoop schroot me wielen, in het rek. ik gaf een korte gil toen ik twee ijskoude handen in mijn nek voelde. Snel draaide ik me om en keek in het lachende gezicht van Sander. Nep kwaad keek ik hem aan en liep toen gewoon langs hem heen de school binnen. “ook hallo.” Zei Sander die lachend achter me aan kwam gelopen. “O, jij hier. Ik had je niet gezien.” Zei ik zogezegd verbaasd. Toen lachte ik ook en toen liepen we samen verder.
Sander was mijn beste vriend. Met zijn helder blauwe ogen en zijn half lange zwarte haar was hij best wel knap, hij was ook de vrolijkste en liefste persoon die ik ooit had ontmoet. Hij troostte me als ik moest wenen, vrolijkte me op wanneer nodig was en luisterde naar alles wat ik zei. Eigenlijk had ik geen idee waarom hij er niet bij hoorde, hij werd net zoals ik buiten gesloten en beschouwd als minderwaardig. Nu ja ok ik wist het wel, hij was homo. Maar wat daar zo erg aan was begreep ik niet.

In de klas ging ik meteen achteraan naast het raam zitten, Sander volgde me en plofte naast me neer. Ik hoorde zelfs de stoel zacht kraken. Ik grinnikte. Sander keek me verbaast aan. hoofdschuddend haalde ik mijn agenda en wiskunde boeken uit mijn rugzak en Sander volgde mijn voorbeeld. “Voor vandaag mogen jullie in je agenda schrijven de stelling van pythagoras.” Ik snapte echt niet waarom ze zei mogen jullie… alsof we een keus hadden. Zuchtend schreef ik mijn agenda in. “Cindy, dat kan ook zonder zuchten.” Haar stem klonk hard. Ik rolde met mijn ogen. ik had dus echt zo geen zin in deze les. “Ok als mevrouw onbeleefd wil doen, mag dat buiten.” En ze wees met haar vinger naar de deur. Snel nam ik mijn spullen samen en liep het lokaal uit.
Ik de gang liet ik me op de grond zakken. Ik was bijna in slaap gevallen toen er iemnd uit het lokaal kwam gewandeld. Ik keek op en zag Sander staan. Verbaast keek ik hem aan.
“Zonder jou is er toch niet veel aan. ga je mee?”, ik grinnikte, typisch hem “waarheen?” hij haalde zijn schouders op. “weg…” en trok me mee en samen liepen we de school uit.

reacties?