Hs 55: Kyky

Ik zie hoe Mem tegen Shawn in slaap is gevallen. "Drie... Twee... Een," zeggen ik en Arrie in koor. Mem is te voorspelbaar. "VERMOORD ME NIET!!!" roept ze, als we uitgeteld zijn. "Ik denk niet dat Shawn je vermoord," lacht Arrie. "Inderdaad," reageer ik. Mem kijkt omhoog en blijkbaar merkt ze nu pas dat ze nog steeds half bovenop Shawn ligt. "Oeps... Sorry," zegt ze. "Geeft niet," zegt Shawn. Hij stottert niet meer, voor hoelang? "Oké, ik ga gewoon op onze kamer slapen in plaats van op Shawn, alleen..." zegt Mem. "A-Alleen wat?" vraagt Shawn. Ofcourse, het stotteren is terug. "Waarschijnlijk droom ik dus weer dat ik vermoord word," lacht Mem. "Ik... Ik ga wel... mee," zegt Shawn. "Okej, fijn. Waarom stotter je zo?" vraagt Mem. "Gewoon..." zegt Shawn als hij rood word. "Ik snap het al, het meisje dat je leuk vind is redelijk dichtbij," daagt Mem uit. Shawn geeft mij en Arrie zo'n help-me-of-ik-ga-dood blik. "Jij was zo moe en morgen is weer een lange traindag dus ga maar lekker slapen," zeggen Arrie en ik in koor. "Dat was misschien iets te... doorschijnend, zelfs voor Mem," fluisterd Caleb in mijn oor. "Wat is hier aan de hand? Het lijkt wel of jullie iets proberen te verzwijgen, nee toch?" vraagt Mem. "Tuurlijk niet, je het gewoon paranoia door de film," zeg ik als ik Mem de kamer uit duw. "Die ging nog maar net goed," mompelt Arrie. "Wat ging nog maar net goed?" vraagt Mem als ze de deur op een kier zet. Ik en Arrie kijken elkaar aan en beginnen dan op een, zo goed mogelijke, hypnotiserende toon: "je slaapt, ga terug naar je bed, dit is allemaal een droom. Je hebt niks gehoord." We praten zachtjes en duidelijk en Shawn en Caleb staan achter ons te protesten. "Ooh... Oké, tot in de niet droomwereld dan maar," mompelt Mem en ze loopt weg. "Snuggere Henkie," zeg ik lachend. "Echt hé," zegt Arrie. Caleb en Shawn kunnen hun lachen niet ophouden. Ik zie dat Arrie op de klok kijkt. Ik kijk ook, kwart over tien. "Shit, ik moet ervandoor, trusten!" roept Arrie als ze wegrent. Ik grijp haar, letterlijk, bij haar kraag en trek haar terug. "Hoezo?" vraag ik nieuwsgierig. "Zweren jullie niks te zeggen?" vraagt Arrie samenzweerderig. "Course!" roep ik. Ik kijk achter me en zie dat Caleb en Shawn knikken. "Ik heb met Bryce om half elf afgesproken zodat ik niet alleen hoef te slapen, hij kan dus elk moment in mijn kamer zijn," zegt ze gehaast. "Oké..." mompel ik, ik ben te moe om verder te vragen. "Kom, dan gaan we ook slapen," zeg ik tegen de jongens en we lopen de gang op.

We komen langs de kamer waar Mem al ligt te slapen- Nathan is weer ergens anders gaan liggen. Bij Mark, of zo. Ze rolt in haar slaap en mompelt een paar onverstaanbare dingen. "Ga maar naar haar toe, ik denk dat ze zich veiliger voelt met iemand naast haar," mompel ik met een knipoog naar Shawn. Hij kijkt me benauwd aan maar gaat dan toch liggen. Hij slaat, terwijl hij blijkbaar bijna in zijn broek pist van de zenuwen dat Mem hem wat aandoet, een arm om haar heen. Ze rolt een kwartslag en ligt met haar gezicht tegen Shawns borst aan. Nu blijft ze wel rustig liggen.

De volgende ochtend worden we wakker gemaakt door een hyperactieve Mark die door de gangen stuiterd. "Kom op, onze laatste wedstrijd komt er snel aan, we moeten winnen als we naar Liocott willen. Dus opstaan en omkleden. Jij ook Kyky," roept hij extra als hij voor mijn deur staat. "Geef me een half uurtje.. of een hele," mompel ik. Hij hoorde het blijkbaar en loopt naar binnen. "Nee, nu!" roept hij als hij me mijn bed uitgooit. Ik sta duf op, ga terug op het bed liggen en slaap verder. "Of ik geef je dat half uurtje," hoor ik Mark nog mompelen.

Na een half uur gaat mijn wekker. "MARK IK HAAT JE!!!" roep ik keihard. "Hoezo haat je Mark? Heb je niet zelf die wekker gezegd?" zegt Caleb als hij uit de badkamer komt, er komt ook stoom uit de badkamer waardoor duidelijk is dat hij heeft gedoucht en zich ook meteen omgekleed. "Nee, hij zette mijn wekker toen hij hier als een idioot, wat hij sowieso als is, door de gangen sprong!" Ik kijk nijdig voor me uit. "Hij is kapot na deze training," zeg ik strijdlustig als ik de badkamer instorm

Ik heb me nog nooit zo snel klaargemaakt want tien minuten later sta ik weer in de gewone kamer. "Nu Mark," zeg ik als ik de deur uit wil lopen. Caleb pakt mijn pols vast. "Als je niet ontbijt kun je dalijk trainen waarschijnlijk vergeten," zegt hij. Hij heeft gelijk, als ik niet eet heb ik niet genoeg kracht om Mark in te maken. "Food, here I come!" roep ik als ik de trappen afstorm.

Ik heb ontbeten en ben nu onderweg naar het trainingsveld. "Mark, kom maar op!!!" roep ik als ik het trainingsveld oploop. Blijkbaar zie ik er nogal dreigend uit want Mark word eerst bleek e daarna begint hij te rennen. Ik ren zo naast hem. "Al die tijd in het doel heeft je niet echt geholpen bij je snelheid," zeg ik als ik hem bij zijn oor pak en meetrek. "Auw auw auw! Laat mijn oor los!" roept hij. "Dan ga jij vrijwillig in dat net staan," zeg ik. Hij slaat zijn armen als een kleuter over elkaar. "Je hebt me gewekt, nu ga je de consequenties aan," mompel ik. "Daar gaat dit dus om!" schateren Mem en Arrie tegelijk. "Word jij maar eens gewekt door een hyperactieve stuiterbal die daarna je wekker zet," mompel ik boos. "Ik heb dat probleem niet, ik heb nauwelijks kunnen slapen," zegt Arrie. "O, nee?" vraagt Mem. Ze pakt haar telefoon en laat een foto zien waarop ze helemaal tegen Bryce aanligt. Ze liggen beiden te slapen. Nathan werpt een blik op de foto en loopt weg. "Ik ga er wel achteraan!" roep ik als ik achter Nathan aan loop.

Nathan zit alleen op een bankje in het park. "Gaat het?" vraag ik. "Ik kan het gewoon niet uitstaan dat ik dan die foto's onder me neus geschoven krijg," antwoord hij. "Je moet er toch ooit aan toegeven, Arrie is verder gegaan, misschien dat jij dat ook moet doen," zeg ik. "Ja... Ik zal het proberen," zegt Nathan als hij wegloopt. "Ook al heb je ruzie met Arrie tegen mij kun je alles zeggen, daar zijn vrienden voor!" roep ik hem achterna. Hij steekt zijn duim op. Ten minste iets van vooruitgang.