Hoofdstuk 3

Ik schrok zo erg van wat Ginny zei! Ik tril nu nog steeds. Ik wil niet tegen haar liegen! Maar, ik durf het haar niet te vertellen, ik weet hoe ze over Zwadderich denkt, en dan vooral haar haat voor Draco, maar ik hou van hem en van Ron. Na de verdeling van alle nieuwe leerlingen gaan Harry en ik alvast na de slaapzaal. 'Wat is er de laatste tijd toch met je?' Vraagt hij. Zal ik hem antwoorden? Maar hij haat Draco, net als de rest van de Griffoendor trouwens. Ik besluit het hem nog niet te vertellen. 'Niks, ik zou niet weten waar je het over hebt.' Lieg ik. Hij lijkt me te geloven en glimlacht. 'Ik ben mijn boek vergeten, het ligt nog in de grote zaal. Ik ga het even halen.' Ik stap door het gat van de leerlingen kamer de gang op. Als het schilderij dicht gaat sla ik een zucht, ik hou er niet van om tegen mensen te liegen. Of dingen voor dierbare te verzwijgen. Maar ik kan niet anders! Ik wil net de grote zaal inlopen, totdat ik Draco met Ginny zie praten. Ik blijf staan achter de muur, en gluur naar hen. Wat zijn ze aan het doen? Volgensmij zijn ze aan het praten, maar Ginny kijkt niet echt al te blij. Ze heeft een hand beschermend voor Ron geslagen. Opeens voel ik een warme hand op mijn schouder rusten, verschrikt draai ik me om. 'Harry! Jij bent het!' Zou hij iets door hebben? Ik hoop het niet! Wat zou hij ervan zeggen als hij het weet? 'Je vind hem leuk, he?' zegt hij. Hoe weet hij dat? Ik heb het niemand verteld. Hij lijkt niet echt boos op me. Snel schiet ik in de verdediging. 'Wat bedoel je? Ik weet niet waar je het over hebt!' Zeg ik iets te fel. Harry legt zijn handen op mijn schouders, en kijkt me diep in mijn ogen aan. Ik kijk in zijn ogen, ik voel de rust die hij bij zich draagt. 'Je hoeft het voor mij niet te verbergen Hermelien, ik weet dat je iets voor Draco voelt.' Aan de ene kant ben ik opgelucht dat ik niet meer tegen hem hoef te liegen. Aan de andere kant baal ik dat hij het weet, wat moet hij wel niet van me denken! 'Maar, vind je het dan niet vreselijk! Hij is je aardsvijand, en Ron is je beste vriend!' Hij slaat een arm om mijn schouders heen. 'Ik weet dat je nog van Ron houd, je bent gewoon heel verward.' hij glimlacht. 'Harry, wat ken je me toch goed!' Hij geeft me een knuffel. 'Beloof je niks tegen Ron of Ginny te zeggen?' Smeek ik hem. 'Nee, ik geef je de ruimte om dat zelf te doen.' Zegt hij kalm. 'maar ik durf het ze niet te vertellen, je weet hoe ze over hem denken, en bovendien, wat moet Ron dan wel niet van me denken?!' Ik blijf maar door ratelen. 'Als je je gevoelens uitlegt, zal hij je wel begrijpen.' Zegt harry troostend. 'Harry, ik heb je nu meer dan ooit nodig, ik vind het heel fijn dat je me zo goed begrijpt.' Hij knikt naar me. 'Zolang je maar weet dat ik er altijd voor je ben. Ik knik naar hem en glimlach.

Harry en ik hebben nog een tijdje met elkaar staan praten, over Sirius, zijn oom. En over wat er vorig jaar allemaal is gebeurt. Nadat Harry is weg gelopen voel ik me opgelucht. Het is fijn dat ik er nu niet alleen mee zit, en dat hij me begrijpt. Wat zou ik ook zonder hem moeten! Opeens herken ik de geur van Draco. Hij loopt op me af. 'Heyy Griffel.' Zegt hij. Meteen daarna verdwijnt hij weer. Zijn woorden blijven rond spoken in mijn hoofd. 'Waar zit jij met je gedachten?' Ik herken meteen de stem van Ron. 'Ron!' Zeg ik. Ik glimlach en geef hem een knuffel. 'Ik moet je iets vertellen.' Zegt hij serieus. 'Zullen we even naar de leerlingen kamer gaan, in plaats van hier in de hal blijven staan?' Ik knik, en pak zijn hand vast. Het voelt vertrouwd om bij Ron te zijn. Het voelt anders als bij Draco, het voelt goed. Samen lopen we naar de leerlingen kamer, als we op de trap staan zie ik Draco naar ons kijken. Snel draai ik mijn hoofd weg. Eenmaal in de leerlingenkamer nemen we plaats aan de tafel. Ron kijkt me aan en zegt: 'Ik ga een tijdje weg.' Ik kijk verbaasd. 'Maar, waar ga je heen dan?' 'Ik ga op bezoek met mijn ouders bij Charlie.' Charlie is Ron's oudere broer. 'En Ginny, Fred en George?' vraag ik. 'die blijven hier.' Ik knik. Ron staat op, ik geef hem een knuffel, hij kijkt verbaasd. 'Waarom altijd die verbazing?' vraag ik hem. 'Ik hou van je Hermelien.' zegt Ron. 'Ik ook van jou, Ron.'