1: My Promise

Het was woensdag, woensdag 18 mei. Om kwart voor 12 ’s nachts ging mijn mobiel af. Ik keek op het scherm en vermoeid en suf nam ik op. “Hallo.” Kwam er zwak uit mijn mond.
Aan de andere kant van de lijk hoorde ik gesnik. “Wat is er?” vroeg ik verbaast. “Amy, het spijt me. Ik kan er niet meer tegen.”, “ Heeft hij je weer geslagen?!” er kwam geen antwoord.
Na nog wat snikken ging ze verder alsof ik nooit de vraag had gesteld. “Ik heb geprobeert verder te gaan...” het was even stil, “ maar het gaat zo echt niet meer. Amy ik heb echt mijn best gedaan.” Opnieuw barste ze in tranen uit. Toen viel alles op een rijtje. Dit kon ze me niet aan doen! Ik had een groot vermoeden waar ze was, trok zo snel mogelijk schoenen en mijn jas aan en snelde naar buiten, de straat op. In de hoop om te voorkomen wat niet mocht gebeuren. “Amy, vergeef je me het? Please vergeef het me?” snikte ze. Zo snel als ik kon liep ik door. Ook bij mij liepen de tranen nu over mijn wangen. “ja, ik vergeef je.” Zei ik snikkend in de gsm. “Amy wil je me iets beloven, Amy wil je dat doen voor mij?” ik knikte en besefte toen dat ze het niet kon zien. “ja, ik wil je alles beloven!” ik keek naar de kerk die ik passeerde. Het was 5 voor 12. “Amy, ik geloof in je. Ik geloof meer in je dan wie dan ook. Beloof me dat wat er ook gebeurt je nooit ze opgeven om je doel te bereiken. Beloof me dat je er alles zal aan doen om actrice te worden. Het is je grootste droom.” Ik kon niks uit brengen, ik wou haar geen antwoord geven. Dit kon ze niet maken. Ik zag de deur al. Ik spurtte zo snel ik kon er heen. Ik was er bijna. “Beloof het me?!”, “JA! Ik beloof het je.” Schreeuwde ik snikkend tegen mijn gsm. Ik was wanhopig ik moest er op tijd zijn, het moest! De kerk klok sloeg 12 uur. “Ik hou van je Amy.” Bijna was ik er, bijna was ik bij haar. Ik hoorde een luide knal. Geen idee of het geluid van mijn gsm kwam of omdat ik er zo dicht bij was. “ik hou ook van jou.” Fluisterde de ik zacht. Ik opende de deur. En daar lag ze, daar lag haar levenloze lichaam op de grond. Een klein zwart geweer lag naast haar op de grond. Een één kleine kogel had haar hoofd doorboord, één kleine kogel had haar het leven ontnomen. ik knielde naast haar neer en nam het lichaam in mijn armen. Een traan rolde over mijn wangen. “Ik hou van je.” Fluisterde ik.


Reacties???