4.* can't forget you <33

ik was alleen op het strand. ik huilde, maar ik wist niet meer waarom. achter mij hoorde ik geritsel. ik wist eigenlijk al wie het was. ik had dit al zo vaak meegemaakt. hij liep naar me toe en kwam naast me zitten, zoals altijd hield hij een paar meter tussen ons in. hij bleef me maar boos aankijken, ik keek boos terug. wat had ik verkeerd gedaan? waarom was hij boos op me? zo zaten we een paar minuten, we staarden elkaar aan nog steeds boos aan. na een tijdje kon ik er niet meer tegen. 'wat heb ik verkeerd gedaan?' vroeg ik. 'je woont bij de cullens?' vroeg hij op ijzige toon. 'ja, ze hebben mij gered'. toen stond hij op, hij trilde over zijn hele lichaam. opeens knalde hij uit elkaar. ik gilde...

ik werd gillend wakker. 'mevrouw cullen, let u ook even op?' vroeg meneer pissig. 'sorry' prevelde ik met een rood gezicht. ik keek snel weer naar mijn boek. om me heen hoorde ik de leerlingen giechelen. mevrouw cullen, het klonk vreemd. toen de cullens me hadden gevonden had ik niks, geen paspoort, geld, niks. ze hadden een vervalst paspoort voor me gemaakt. vanaf nu was ik een cullen, ik kon er maar niet aan wenne. ik had weer dezelfde droom. ik kon hem maar niet vergeten. het was nou al meer dan een half jaar geleden, maar nog steeds kon ik jacob niet vergeten. als ik in slaap viel had ik steeds dezelfde droom. ik voelde gewoon dat er iets met hem was, maar ik wist niet wat. ik sliep 's nacht bijna niet. soms wou ik dat ik helemaal vampier was, in plaats van half vampier. dan zou ik niet meer hoeven slapen, en zou ik niet meer kunnen huilen. daar ging de bel, ik haastte me het lokaal uit. gym, shitt. ik vond gym verschrikkelijk. ik was erg onhandig en viel nog wel eens. vandaag was echt een klotedag. het was mijn eerste schooldag, omdat ik had moeten leren mezelf te beheersen, om geen mensen aan te vallen. dat was tot nu toe altijd nog gelukt. ik had er maar een half jaar overgedaan. volgens carlisle was dat snel, maar ik vond het best lang. ik had nog nooit mensenbloed geproefd. ik had er niet zoveel moeite mee om ze te weerstaan, omdat ik maar half vampier was. diep in gedachten verzonken kleedde ik me om. gym ging verschrikkelijk. aan het eind van de les had ik minstens vier mensen verwond, onder wie mijzelf. gelukkig was dit mijn laatste les. toen ik de gymzaal uit wou lopen struikelde ik over een losliggende steen. fijn, ook dat nog! nu had ik dus ook een zere enkel. halfhinkend liep ik naar mijn auto. even snel langs seattle. ik moest nog een paar schoolboeken halen, en in forks waren geen boekenwinkels. langzaam reed ik seattle in. eigenlijk best een grote stad, dacht ik bij mezelf. ik was al snel verdwaald. ik reed niet iets te snel door een waterplas en slipte. net voor een jonge vrouw stopte ik. gelukkig, dat was nog maar net goed gegaan! ik parkeerde de auto, dan maar lopend. ik vroeg de weg aan iemand. eenmaal in de boekwinkel had ik al snel gevonden wat ik zocht. ik rekende af en wou snel weer terug naar huis, nouja, het huis van de cullens. maar waar had ik de auto geparkeerd? ik had geen idee... opeens hoorde ik achter me voetstappen. ik draaide me om. er kwam een elegant uitziende man aanlopen. 'verdwaald?' vroeg hij glimlachend. ik knikte. kom maar mee, ik weet waar je auto staat. ik wist dat ik doodsbang zou moeten zijn. een vreemde man zei dat hij wist waar mijn auto was, terwijl hij dat niet eens kon weten, toch? hij wist niet eens welke auto ik had. als verdoofd liep ik met hem mee. in een klein steegje stopte hij. voor het eerst keek hij me aan. zijn ogen waren bloedrood. nu pas viel het me op dat hij een bleke, egale huid had. hij was een vampier. ik hield mijn adem in. ik wist dat ik nog steeds kon bloedden, dus dat ik in gevaar was. 'je ruikt zo heerlijk...' zei hij met een verlangende stem. ik zei niks. langzaam liep hij naar me toe. ik moest nu iets doen. ik kon niet bewegen, ik was nu totaal verdoofd door angst. vanachter hem klonk een laag gegrom. plotseling kwam er een reusachtige wolf uit de schaduw. ik kende hem... plotseling schoot het me te binnen. het was een van de wolfen die ik had gezien, vlak voordat ik jacob ontmoette!! ik sprong op de vampier af. met een luidde knal scheurde hij de hand van de vampier af. alles begon te draaien. en toen viel ik flauw...

ik werd wakker, ik lag weer op het strand waar ik was aangespoeld, en waar ik jacob voor het eerst had ontmoet. maar dit keer was ik alleen. geen geritsel in de struiken, geen jacob, helemaal alleen. ik rende naar huis. eenmaal binnen zag ik alice zitten. alice en ik waren goede vriendinnen geworden, ookal had ze een erg uitbundig karakter en was ik meer het stille type. ze keek me boos en ook een beetje geschokt aan. 'waar ben je geweest?' vroeg ze. ze had me natuurlijk wel gezien. alice had de speciale gave de toekomst te kunnen zien. 'dat weet je, sorry dat ik zolaat terug ben' zei ik, een beetje uit het veld geslagen door haar uitdrukking. 'ik zag je met een andere van ons, hij wou je aanvallen,' zei ze geschokt. 'en toen was je weg, ik zag niks meer...'. 'heb je de wolf niet gezien?' vroeg ik verbaasd. 'nee...'. 'hij heeft me gered. hij heeft de andere vampier gedood denk ik...' nu pas besefte ik dat dat bijna onmogelijk was. vampiers waren zo goed als onverwoestbaar. 'en toen?' alice klonk nog steeds geschokt. 'toen ben ik flauwgevallen' bekende ik met een rood gezicht. 'toen ik wakker werd lag ik op het strand waar jullie mij gevonden hebben.' ik ging naar boven om een warme douch te nemen en liet alles diep in gedachten verzonken achter. daarna ging ik snel naar bed. die nacht had ik - natuurlijk - weer diezelfde droom, maar dit keer was het niet jacob die kwam, het was de wolf die me gered had.