Hs 10/tweede deel van het boek

Ik ben benieuwd wat Nathan te zeggen heeft. Hij plukt zenuwachtig aan zijn haar. "Je kan het gewoon zeggen hoor, daar zijn vrienden toch voor," zeg ik. "Ja... Uuhm... Ik... Uuhm..." stottert hij. Ik pak mijn telefoon en start YouTube op. Nathan kijkt me aan met zo'n ga-je-op-dit-moment-op-je-telefoon blik. Ik geef hem mijn telefoon met YouTube opgestart. "Wat moet ik hiermee?" vraagt hij. "Als je het niet zelf kan zeggen, laat een liedje het dan doen!" zeg ik blij. Hij denkt even na maar begint dan te tikken en het liedje dat opkomt had ik nooit durven raden, ik hoopte het natuurlijk wel. Let me love you ~ DJ Snake Ft. Justin Bieber. Ik kijk hem aan. Hij kijkt benauwd. "Ik... Ik..." alleen dat kan ik uitbrengen. We kijken beiden ongemakkelijk naar de grond. Ik zet een stap in zijn richting. En hij naar mij. We staan nu tegenover elkaar. Heel dichtbij. Dan pakt hij mijn hand. Ik kijk ernaar en laat los. Dan kijk ik hem aan. Hij kijkt verward. Ik glimlach en knuffel hem. Hij pakt me langzaam vast. Zo zou ik eeuwen willen blijven staan...

We zijn terug bij Nathan thuis. Ik kan nog steeds niet bevatten wat er allemaal gebeurd is. "Hebben we nu... Je weet wel... Verkering?" vraag ik. "Wil je... Verkering?" beantwoord hij met een wedervraag. Ik knik. Hij komt dichterbij. Hij doet zijn ogen dicht. Wil hij.... Zoenen? Dat wil ik niet!!!!!! Ik wend mijn hoofd af. Hij kijkt me vragend aan. Ik schud mijn hoofd. "Nee," zeg ik alleen maar. Ik pak mijn pyjama en loop naar de badkamer.

P.O.V. Nathan:
Ze schud haar hoofd en zegt nee. Waarom? Laat ook maar, misschien is ze er gewoon nog niet klaar voor en dan zal ik daar vrede mee moeten hebben. Ze pakt haar pyjama en loopt naar de badkamer. Ze zegt niks meer. Waarom heb ik het gevoel dat ik iets fout heb gedaan? "Kora, heb ik iets fout gedaan?" vraag ik. "Nee, ik wil alleen nog niet... Je weet wel," komt terug. "Okej!" zeg ik opgelucht. Ze is ten minste niet boos. Een opluchting. Dan zie ik iets glimmen in mijn ooghoek. Het boek, dat Kora heeft meegenomen vanuit die andere wereld, glimt en trilt alsof het iets duidelijk wilt maken. Ik pak het op en meteen begint het van achter naar voren toe te bladeren. Er verschijnt een nieuwe textiel maar ik ben te moe om het nu te vertalen. Ik ga in mijn bed liggen en wacht op Kora.

P.O.V. Kora:
Ik loop terug naar Nathan kamer. Hij ligt al in bed, ik ga naast hem liggen en hij draait zich naar mij om. "Dat duurde lang, er staat zelfs al een nieuw deel in het boek," zegt hij. Ik spring op en loop naar het boek.

Als de ware liefde is gevonden.
Moet je je angst loslaten.

Dat staat er, ik gebruik ondertussen Google translate. Ik kijk omhoog, ik ben benieuwd wat hiermee bedoeld word. "Ik heb echt heen zin om te slapen, ik ben te bang om terug te gaan," zeg ik. "Dat moet je juist loslaten, ga gewoon rustig zonder angst slapen," antwoord Nathan. "Een nachtje kan toch geen kwaad," breng ik ertegenin. "Als jij iets kan bedenken waardoor we morgen geen zombies zijn dan heb ik er vrede mee," zegt Nathan, idee! "Daarvoor bestaat cafeïne, we proberen het, alleen wat wil je dan doen," vraag ik. Als eerste, mijn moeders energy en Red Bull voorraad claimen, ze heeft nachtdienst en komt pas om 9:00 thuis dat is dus niet moeilijk, daarna een horrorfilm kijken zodat je niet kan slapen," zegt hij blij. "Dat eerste vind ik nog een goed idee, dat tweede... IK HAAT HORROR!!!" roep ik. "Wat wil je dan in die tijd gaan doen?" vraagt Nathan. "Een andere film kijken," stel ik voor. "Wacht, ik zoek een film uit," zegt Nathan. Als ik kijk dan zie ik dat hij Duivelskind vastheeft, een horrorfilm. "Deze is niet erg," zegt hij. "Jawel," zeg ik. "Nee, deze gaan we kijken," zegt Nathan grijnzend. "Steen, papier, schaar. Wie wint kiest de film," zeg ik als ik mijn vuist naar voren doe. "Steen, papier, schaar!" roepen we in koor. Hij heeft steen en ik schaar. "Shit!" roep ik. "Ik win, we gaan Duivelskind kijken," zegt Nathan. Ik ga op de bank zitten. Help me! Nathan doet de DVD in de TV en komt naast me zitten. De film begint gelijk met een moord, die nogal onverwacht kwam. "Help," mompel ik. Nathan komt dichter naast me zitten en slaat een arm om me heen. "Hierdoor kan ik twee weken niet meer slapen," zeg ik als de tweede moord snel volgt. "Het is maar een film," zegt Nathan.

"AAAH!!!" Je kan het misschien raden maar er kwam een jumpscare en Nathan doet nu moeite om niet in lachen uit te barsten. Ik nestel me tegen hem aan en probeer om niet te hoeven kijken. Nathan tikt me aan en ik kijk op. "Kijk je nog naar de TV?" vraagt hij. Ik gaap. "Ik probeer om *gaap* niet te kijken," zeg ik duf. "Probeer nou eens te slapen," zegt Nathan. "Ik durf niet," zeg ik. "Niet bang zijn, ik blijf bij je," zegt hij. Ik ga tegen zijn borst aan liggen en hij wrijft zachtjes door mijn haar. "Trusten," mompelt hij. Ik mompel iets dat ik zelf niet eens kan verstaan en dan val ik toch nog in slaap...