Hs 53: Mem

Kyky heeft nu dus waarschijnlijk weer een nieuw vriendje. Caleb. Ik weet niet of ik dit wel heel slim van haar vind. Want het is net pas uit met Xavier en hij was best boos. Nu ook. Ze had beter even kunnen wachten, denk ik. Totdat Xavier, Kyky en Caleb elkaar weer normaal in de ogen konden kijken, en alles een beetje meer was overgewaaid. Maar dat is mijn mening.
Ik loop naar Shawn toe en ga zonder iets te zeggen naast hem zitten.
Hij kijkt even op en kijkt dan snel weer naar buiten.
Ik zucht. 'Kun je nu dan misschien vertellen waarom je zo doet?' Shawn draait zich om en haalt diep adem. 'Er is niets.'
'Je hoeft niet te liegen. Zeg het nu maar.' Shawn slikt. 'Is het geheim?' Hij knikt voorzichtig en kijkt dan naar Kyky. 'Weet Kyky het wel?' Hij haal zijn schouders twijfelend op. Dat zal dan wel gedeeltelijk zijn. 'Waarom mag Kyky het dan wel weten en ik niet?'
'Omdat... Dat gewoon niet kan.'
'Gaat het over mij?'
Shawn kijkt zoekend om zich heen. Ik zie dat Kyky Shawn aankijkt. 'Gaat het dan over Kyky?'
'Nee.'
'Hè, hè. Dat duurde lang voordat je iets duidelijks zei,' zeg ik geïrriteerd. Shawn lijkt te schrikken van mijn reactie. 'H-Het spijt me, M-Mem. Maar kunnen we dit niet beter ergens anders b-bespreken?'
'Nee.' Ik sla mijn armen koppig over elkaar heen. 'Ik wil het nu weten.' Shawn staart me stil aan en ik blijf hem verwachtingsvol aankijken. 'Nou?' Shawn kijkt ontzettend wanhopig om zich heen.
'Shawn is gewoon verliefd, Mem!' Kyky staat op en komt een stoel voor ons zitten. Er ontstaat wat geroezemoes.
'Verliefd?' Er verschijnt een grijns rondom mijn lippen. 'Op wie dan?' Vraag ik nieuwsgierig.
'Ik... Ik ben helemaal... Ik-'
'Je kent haar niet. Toch, Shawn?' Shawn knikt en ik frons mijn wenkbrauwen. 'En jij kent haar wel? Ik dacht dat wij ongeveer dezelfde mensen kende?'
'Dat is ook zo! Ik ken haar ook helemaal niet.' Shawn had alleen wat liefdesadvies nodig.' Ik grijns naar hem en Shawn kijkt onschuldig terug. 'Echt? Jij? Liefdesadvies?' Hij kijkt Kyky wanhopig aan en knikt dan naar me. 'Dat had je toch gewoon kunnen zeggen? Als je dat had gezegd, waren we snel klaar geweest,' zeg ik en ik geef hem een schouderklopje.
Hij glimlacht. 'Sorry.'
'Het geeft niet.' Ik geef hem een knuffel en leg mijn handen in zijn haar. 'Ik ben af en toe best blij dat Kyky alles doorvertelt, want anders had ik dit nu nog niet geweten.' Ik laat hem los en kijk hem grijnend aan. 'Je had mij ook om liefdesadvies kunnen vragen, hoor. Ik ben immers dé liefdesexpert van dit team, hè?' Shawn kijkt me vragend aan. 'Echt waar! Ik heb nu eenmaal een nacht naast Sue gelegen, en bovendien overleefd!'
'Dan zou ik al helemaal geen liefdesadvies van jou willen.' We lachen.
'We zijn er, jongens!' Roept coach Travis. 'Uitstappen!' Iedereen staat al op. Maar Kyky sprint snel naar voren en gaat in het midden van de bus staan. 'Stop! Allemaal weer gaan zitten!' Iedereen laat zich weer op zijn of haar stoel zakken. 'Omdat we hebben gewonnen gaan we een film kijken! Dat heb ik afgesproken met de coach.'
'Wablief?' De coach kijkt Kyky verbaasd aan.
'Ja, dat hebben wij afgesproken.' Ze wiebelt veelbetekenend met haar wenkbrauwen. De coach geeft niet veel later toe. 'Mooi! Kom op, jongens! Naar binnen!' Iedereen staat blij op en rent naar binnen. We leggen wat dekens op de grond en gaan zitten. Kyky en Caleb gaan- tot grote ergernis van Xavier- met zijn tweeën op de bank zitten.
Ik neem plaats naast Shawn en we gaan met onze rug tegen de bank aanzitten. 'Wat voor een film gaan we eigenlijk kijken, Kyky?'
'Nou... Een... Ik-'
'Sorry.-'
'Zijn we te laat?' Mijn ogen worden groot en ik kijk verbaasd op. Ik heb mijn ogen strak op de tv gericht. Ik slik. Die stem. Kan dat... Ik kijk voorzichtig achterom. En ja, hoor. Daar staat hij. Samen met Bryce. Mijn beste vriend. 'Claude!' Gil ik vrolijk. Ik spring blij op hem af en sla mijn armen om zijn nek. 'Wat doe jij hier?'
'Jou verrassen.' Hij legt zijn armen lachend op mijn rug.
Ik zie vanuit mijn ooghoeken dat Arrie en Bryce elkaar ook in een knuffel hebben getrokken. 'Ik ben zo blij om je te zien, Claude.' Hij legt zijn handen in mijn haar. 'Ik ben ook blij om jou weer te zien. En blijkbaar vinden Bryce en Arrie dat ook.' Ik grijns. 'Dat denk ik.' Dan betrekt mijn gezicht weer. 'Waarom nam jij je telefoon eigenlijk niet op?' Vraag ik en ik sla hem zacht op zijn rug.
'Sorry. Maar ik ben mijn telefoon op Alius vergeten. Dus die zal wel niet erg heel meer zijn.'
Ik grinnik. 'Daar heb je gelijk in.' Ik laat hem los. 'En ga je vanavond dan alweer weg, of zo?' Hij kijkt treurig naar beneden. 'Ja, sorry. Bryce en ik zullen vanavond weer weg moeten. We moeten trainen voor onze laatste en zwaarste wedstrijd voordat we echt naar het voetbaleiland Liocott kunnen.' Ik slik. 'En wanner is die?'
'Over precies een week.' Iedereen kijkt geschrokken van Claude naar Bryce. 'Dus dan zijn jullie de Fire Dragons?' Vraagt Mark. Ze knikken. 'Ja.'
'Maar dan zijn jullie onze tegenstanders,' mompelt Hurley. 'Dat zal niet gemakkelijk worden.'
'Nee! Maar wel leuk!' Roep ik hard. 'Ik heb altijd al nog eens tegen jullie willen voetballen, jongens.' Bryce en Claude glimlachen. 'Ons team heeft zich ontzettend verveeld met onze vorige tegenstanders. We hebben wel zin in nog wat uitdaging.'
'Dat gaat wel lukken, als jullie toch tegen ons moeten,' zeg ik.
'Nog even arrogant als altijd. En ook nog niets gegroeid,' zegt Claude en hij kriebelt plagerig door mijn haar.
'Wat heeft iedereen toch met mijn haar!' Roep ik en ik duik onder zijn arm vandaan. Dan zie ik Arrie en Kyky knuffelen.
'Zullen we maar gaan zitten, Claude?'
'Laten we dat maar doen, kleintje.'
'Pas op, Claude! Mij uitdagen kan ontzettend verkeerd aflopen!'