Hs 9

Ik en Nathan zijn nu al een paar uur bezig met vertalen en zijn eindelijk klaar. "Wat betekent dit? De brug kan alleen worden overgestoken door ware liefde en welke brug? Ik ben toch al hier?" vraag ik me hardop af. Ik kijk op mijn telefoon. "Het is al twee uur, misschien kunnen we beter nog even gaan trainen. Je weet wel, voordat de wedstrijd morgen is," zegt Nathan. "Ja, je hebt gelijk en misschien dat we dan op het antwoord komen," zeg ik als ik mijn schoenen aantrek en naar de deur toe sprint. Nathan komt me achterna en dan lopen we samen naar het voetbalveld.

We zijn nu al een paar uur aan het trainen, het is 16:00. Ik plof uitgeput neer langs de kant. "Je gaat me toch niet zeggen dat je al moe bent," lacht Nathan als hij naast me komt zitten. Hij hijgt zelf ook en is aan het zweten. "Jij ziet er ook niet meer zo fit uit," lach ik. "Ik ben ook best moe," geeft hij toe. "Ik weet denk ik wel wat ze bedoelen in dat boek, je bent nu op een brug tussen deze en de wereld waarover je nu nog droomt, die dromen zijn de brug, alleen dat laatste stukje... Ware liefde..." zegt hij. Dat laatste stukje snap ik wel... Maar ik ga het hem echt niet zeggen... Dat hij dat is... Want ware liefde moet van twee kanten komen, waarschijnlijk ziet hij mij alleen maar als gewone vriendin.

P.O.V. Nathan:
Ware liefde... Ik kijk naar Kora... De ware liefde moet ook vanuit haar komen en trouwens... Wat is ware liefde?

P.O.V. Kora:
Ik kijk naar Nathan, hij kijkt naar mij. We kijken elkaar een tijdje aan. "Ik weet het op zich wel... Maar niet..." zeg ik, ik weet niet waarom. "Je weet het maar toch ook weer niet," zegt Nathan lachend. "Laat maar," zeg ik. "Vertel," dringt hij aan. "Liefde, als je op iemand verliefd bent kun je samen met diegene over de brug komen, alleen..." ik stop, ik weet niet wat Nathan zegt als ik het hem vertel. "Je bent niet verliefd," zegt Nathan. Ik knik. Hij kijkt... teleurgesteld? "Waarom kijk je zo teleurgesteld?" vraag ik. "Omdat we zo dicht bij de oplossing zijn," zegt hij snel... Te snel... "Je liegt," zeg ik. "Het is gewoon... Ik... Ik..." stotterd hij. "Laat ook maar," zegt hij dan en hij staat op. Ik dacht heel even, heel even, dat die ging zeggen dat hij mij ook leuk vind... Ik sta op. Nathan laat een briefje vallen en loopt weg. Ik zie de rest van Raimon aanlopen.

Ik wil het niet zeggen waar iedereen bij is.
Kom vanavond om 21:00 naar het park.
Alleen.
Dan leg ik het uit
Nathan.

Ik kijk hoopvol op. "Wat is dat?" vraagt Mark als hij naast me loopt. "Niks," ik stop het briefje met een glimlach weg. "Gewoon, huiswerk," zeg ik als ik een bal naar Mark schiet. Hij let niet op, krijgt de bal in zijn gezicht en valt naar achteren. "Wel blijven opletten," lach ik als we beginnen te voetballen.

Het is 20:30 ik heb al die tijd zonder moeite doorgevoetbald en mijn supertechniek zelfs verbeterd. Het is nu bloedrood schot V. 2. Je ziet nu meer druppels waardoor de keeper in de war raakt. Ik loop weg en na een paar meter ren ik naar het park. Als ik daar aankom kijk ik op mijn telefoon en zie ik dat het 20:45 is. Ik ga zitten en wachten op Nathan.

P.O.V. Nathan:
Ik loop naar het park. Waarom heb ik dit ook alweer gedaan? Wie weet wat hierna in dat boek verschijnt? Die drie regels konden niet de enige zijn. Ik wil het niet eens weten. Ik kom aan bij het park en zie Kora zitten. Ik slik een keer en haal diep adem. "Daar gaan we dan..." mompel ik tegen mezelf en dan loop ik erop af.

P.O.V. Kora:
Ik zie Nathan aankomen en zwaai. "Hey, waarom moest ik komen?" vraag ik. "Je weet toch dat ik wat wou zeggen op het voetbalveld maar het... Ja..." hij valt stil."Ja, zeg nou maar," zeg ik ongeduldig. Ik tik met mijn voet op de grond en kijk naar de eenzame mensen die voorbij lopen. Nathan pakt mijn hand vast en trekt me mee naar een afgelegen plek waar bijna niemand is. Er zijn treurwilgen en een open plek, de enige plek waar een beetje zonlicht naar binnen schijnt. "Het is... prachtig," mompel ik. "Daar ben ik blij om want het koste nog wat moeite om dit te vinden," zegt hij. "Waarom ben ik nou hier?" vraag ik dan. "Nou, ik moest je wat zeggen..." antwoord Nathan...