Hs 49: Kyky

Ik ben met Caleb de bal aan het overspelen. Ik kijk droevig naar Xavier terwijl ik terugdenk aan onze ruzie van gister. "Gaat het?" vraagt Caleb. "Ja, hoor. Het is alleen..." begin ik maar ik maak mijn zin niet af. "Je kan het beste gewoon met hem gaan praten, als je wilt ga ik mee," zegt Caleb. "Dit moet ik zelf doen," zeg ik en ik loop richting Xavier.

~

"Hey," zeg ik als ik Xavier apart heb geroepen en we buiten het grasveld staan. "Wat is er? Ik moet snel terug naar de training," zegt hij nors. "Ik zit gewoon heel erg in over onze ruzie van gisteren," zeg ik. "Dan moet je kiezen, Caleb of mij," zegt hij boos. "Waarom? Ik heb niks met hem," zeg ik als ik een stap in zijn richting doe. Hij zet een stap achteruit. "Wat is het?" vraagt hij alleen maar. "Een echte vriend laat je niet kiezen, dat deed Caleb ook niet, hij zei zelfs dat ik het goed moest maken!" roep ik boos. "Je kiest dus voor hem," zegt hij kalm maar toch uitdagend. "Nee, ik kies voor niemand," zeg ik. "Ik of hem, kies maar, als ik het niet ben ga ik ervan uit dat het Caleb is en is het over en uit," zegt hij. "Nu kies ik sowieso voor Caleb, als iemand echt van je houd dan laat hij je niet kiezen tussen zichzelf en je beste vriend," zeg ik, boos maar rustiger. "Dan weet je dat het uit is," zegt Xavier. Ik moet moeite doen om mijn tranen binnen te houden en zodra hij weg is loop ik ook weg.

~

Ik kijk verdrietig naar Xavier. "Wat is er gebeurd? Gaat het?" vraagt Caleb. Ik leg uit wat er is gebeurd en sluit af met: "om je tweede vraag te beantwoorden; nee." Ik laat mezelf op de grond neervallen en mijn tranen de vrije loop. Caleb komt naast me zitten en slaat troosten een arm om mijn schouder. "Het komt wel goed," zegt hij. "Nee, want hij zei dat als ik niet voor hem koos het uit was," antwoord ik bijna, BIJNA, wanhopig. "Wat antwoordde je dan?" vraagt hij. "Eerst zei ik niemand maar toen hij het de tweede keer vroeg," ik val stil...

P.O.V Caleb:
Kyky valt stil en ik heb geen idee wat ik moet zeggen, ik krijg maar een ding over mijn lippen geperst. "Wat zei je?" Ik weet dat ik nu nieuwsgierig klink en misschien zelfs medeleven maar ze is een vriend en vrienden laat je nooit in de steek. "Ik koos voor jou," zegt ze langzaam. Van binnen ben ik heel blij maar dat duurt maar kort, ik voel me al snel schuldig. Hoe kan ik hier zo blij over zijn? "Het komt goed," zeg ik nogmaals. Ik heb geen idee hoe ik met dit soort situaties moet omgaan. "Het is uit...... Denk je echt dat het goed komt?" vraagt ze plots. Wacht! Hebben mijn pogingen om haar moed te geven echt geholpen. De mijne! Ze blijft me vragend aankijken en ik knik. "Ik weer het zeker!" zeg ik met zelfvertrouwen.

~

P.O.V Kyky:
Ik zit met Caleb op zijn kamer. Ik ben alweer wat bijgekomen en heb een besluit genomen. "Vind je het erg als ik hier erbij ga slapen?" vraag ik. "Je bedoelt voor vast?" antwoord Caleb met een wedervraag. "Wat anders?" lach ik. "Mij best," zegt hij. Ik loop naar de kamer waar ik ooit met Xavier sliep en klop aan. "Wie is daar en wat moet je?" klinkt Xaviers stem geïrriteerd. Mijn schietgebedjes dat die er niet was zijn dus niet verhoord (niet dat ik in god gelooft of zo ik doe het om kracht te krijgen (ik heb ook geen probleem met mensen die er wel in geloven)). "Ik ben het en geen zorgen, ik kom mijn spullen pakken," zeg ik neutraal. De deur gaat open en Xavier staat verbijsterd in de deuropening. "Wat?" vraagt hij. "Nu het uit is wil ik liever op een andere kamer slapen," zeg ik als ik naar binnen loop en mijn koffers weer onder het bed uit schuif. "Waar dan?" vraagt hij. "In kamer 197, zoek zelf maar uit wie daar zit," zeg ik uitdagend. "Dat weet ik al," zegt hij met zijn tanden op elkaar. Ik gooi mijn spullen in mijn koffer terwijl Xavier boos richting de kamer van Caleb stormt. Als dat maar goed gaat...

~

Ik heb al mijn spullen ingepakt en loop met drie koffers naar Calebs kamer waar Xavier net vandaan komt. Hij heeft een bloedneus, het is best duidelijk dat die twee een gevecht hebben gehad. Ik laat mijn koffers vallen zodra ik in de kamer ben en sla de deur dicht. "Gaat het?" vraag ik als ik Caleb Help met opstaan. "Waarom is hij opeens zo boos?" vraagt hij als hij knikt om antwoord te geven op mijn vraag. "Omdat ik jou koos toen hij me liet kiezen en ik nu hier slaap," zeg ik. "Sorry, dit is mijn schuld," zeg ik als ik naar beneden loop. "Wacht eventjes!" schreeuw ik over mijn schouder.

~

Ik kom terug met een coolpad en een glas water. "Hier," zeg ik als ik beide aan Caleb geef. "Bedankt, maar het gaat wel," zegt hij als hij de coolpad teruggeeft en het glas water in een keer leegdrinkt. "Een vraag: heb je toevallig gezien of hij verwondingen had?" vraagt hij. "Een bloedneus, hoezo?" zeg ik. "Als je het nog goed wilt maken met Xavier kun je hem misschien beter deze coolpad geven," zegt hij. "Goed plan maar hij kan wat mij betreft in stikken," antwoord ik ruw. "Duidelijk," antwoord hij dan komen Mem en Arrie binnen. "Waarom heeft Xavier een bloedneus?" vraagt Mem. "En waarom staan al jou spullen hier?" vraagt Arrie erachteraan. "Het is uit tussen mij en Xavier en toen ik mijn spullen op ging halen en hij vroeg waar ik ging slapen antwoorden ik eerlijk en daar kon hij niet echt tegen..." leg ik snel uit. "Waarom is het uit en sloeg jij of hij?" vraagt Mem. Ik leg alles uit ook dat Caleb sloeg.

~

Mem en Arrie keken me verbaasd aan. "Nu passen we wel weer bij elkaar, alle drie vrijgezel," moet Mem er natuurlijk een grapje van maken. "Maar voor hoelang?" zegt Arrie als ze naar mij knikt. "Ik weet het niet," zeg ik. "Tussen ons is alles weer oké, nu moeten wij er nog voor zorgen dat wij, of onze andere vrienden," zeg ik als ik veelbetekenend naar Caleb kijk, "in elkaar worden gemept door onze vorige vriendjes," grap ik. "Ik niet!" roept Mem. "Jij moet voor dat oppassen voor Torch," lach ik en dan lijkt alles weer even zoals vroeger, heel even maar...