35.3: Voorbereiding

Neill blijft maar vloeken op de onschuldige groenten. Hij blijft koppig proberen ze op te eten maar de smaak bevalt hem keer op keer absoluut niet. Het is gewoon amusant. Als alles in een grote pot zit komt een vrouwelijk onverwacht figuur binnen.
"Wel, het ruikt in ieder geval normaal."
"Adelinde!" Ik lach opgelucht en open mijn armen om haar te ontvangen. Haar krullige haar kriebelt in mijn nek. Zij was mijn redder van die aandachtshoeren op dat feest toen. "Wat doe je hier zelfs?"
"Ik ben zijn zus." Ze haalt haar schouders luchtig op en gaat nieuwsgierig in de kookpot kijken.
"Zijn vampiers altijd vrijgezel of zo?" De vrouw grijnst en kijkt naar haar lachende broer die zijn probeersel in een kop doet.
"We leven gewoon graag ongebonden. Een leven is lang met maar 1 partner."
"Om te zeggen dat iedereen het met iedereen doet." Een veel bruiner kleurende Har met roze blosjes op zijn wangen geeft me een snelle kus op mijn wang maar kijkt dan bedenkelijk naar de soep. Zijn ogen schitteren terug levendig.
"Gold dat ook voor jou?" Har fronst kort waardoor Adelinde begint te lachen.
"Absoluut niet. De keizer hier speelt graag 'schwierig um zu bereichen'." De krullenbol schudt zijn bruine lokken in een nee-beweging en staart dan richting de grijnzende kok.
"Wel, misschien heeft die frustratie zich jaren opgebouwd en is hij daardoor nu in bed zo-" Een ellenboogstoot van Beer doet me lachend stoppen.
"Eet je soep op Tomlinson. Je bent veel te jong voor zulke dingen." Neill lacht vrolijk op Hars commentaar. Ik grijns en eet dan zijn soep op. Voor nooit iets gedaan te hebben met koken is ze verrassend lekker. Als ze leeg is en ik onschuldig op kijk - als drie vampiers je aanstaren, is het vooral niet intimiderend - weet ik niet naar waar ik moet kijken.
"Ik vul wel bij." Adelinde wil de kom sneller dan een mens kan, nemen maar ik had een vermoeden en heb de kom beschermd. Ze botst tegen een beschermlaag op.
"Ik heb niet zoooveel gemaakt voor dit, hé Louis." De blonde man probeert gekwetst te klinken maar hij is een vreselijke acteur.
"Ik denk niet dat dat het is. Vertel." Alle drie kijken ze elkaar kort en vampierachtig aan voordat ze met elkaar beginnen te overleggen, voor het menselijk gehoor in stilte natuurlijk. Ze praten zo zacht. Het is Har die tegen zijn zin fronst en zijn mond open doet.
"Je bent al zo dun Lou."
"Te dun." Adelinde valt veel te gehaast in maar daar blijft het niet bij.
"Ongezond dun."
"Je moet meer eten!"
"Hoe kan je zo vechten!"
Het komt allemaal als een roes binnen. Doordat ik afgeleid ben is de magische barrière weg en neemt Adelinde veel te behendig te kom voor mijn neus weg. Ze gooit het aarden ding naar de maker van de soep. Twee seconde later staat er terug eten voor mijn neus. De dikke stukken groenten doen me fronsen, net als de drie vampiers.
"Niet moeilijk doen, Boo." De hese stem doet me opkijken.
"Het gaat dus om mijn gewicht?" Ze knikken onmiddellijk, mijn hersenen kunnen hun snelheid niet aan. "Maar voordat ik kwam was ik net hetzelfde. Ik heb gewoon geen zin." Mijn ogen zoeken die van de net gevoede Beer op. Hij eet zelf amper in tegenstelling tot Neill die de soepsmaak heeft opgegeven en op enkele noten kauwt. Als we hem beiden aanstaren reageert hij als een klein betrapt jongetje, enorm eenvoudig en schattig.
"Wat? Het is niet omdat jij geen honger hebt dat ik dat niet heb. Je blijft een wicca." Als het stil blijft en ik hem met zijn ogen zie draaien doordat hij iets gaat doen waar hij geen zin in heeft, biedt hij ons de kom aan. "Ook een? Harry?" De keizer laat zijn schouders ontspannen zakken en zet er eentje tussen zijn tanden.
"Zijn het gewone aardse noten?" De blonde man knikt en duwt me bijna het kommetje in mijn handen als ik dichterbij kom. Ze smaken normaal. "Dus ik heb iets gevonden dat we beiden eten dan?" Har reageert niet maar zijn groene ogen bevestigen mijn gedachte terwijl hij verder knabbelt. Adelinde zit zwijgzaam op het aanrecht. Een klepperende deur doet me schrikken en het kommetje verkrampt los laten.