Chapter 21

We staan voor de grot. 'Hier is het,' zegt Greygir. Ze hebben ons de weg gewezen. 'Enig idee wat we daar vinden?' vraagt Bokul. Greygir schudt zijn hoofd. 'Nee, deze grot is verboden terrein voor ons. Ik kan jullie er verder niks over vertellen. Ik hoop alleen dat jullie vinden wat jullie zoeken.' Hij richt zich op mij. 'Kiae, ik wens je het allerbeste toe. Je bent altijd welkom.' Ik knik. Ik ben nog lang niet gewend aan mijn echte naam. 'Bedankt,' zeg ik. Ik kan hem geen vader noemen. Nog niet. Ik kijk naar de grot. Is dit de doorgang naar de Forgotten Valley? Wie weet. 'Forgotten Valley, we komen eraan!' zegt Bokul vastberaden. Meerkus gaat naast hem staan. 'Inderdaad. Wij zijn nergens bang voor!' We lopen de grot in. 'Wacht!' Ik ken die stem. Ik draai me om. Serana komt aanrennen. 'Gelukkig, ik heb jullie gevonden.' Ze hijgt even uit. Ik loop naar haar toe. 'Waar kom jij vandaan?' vraag ik haar. Ze recht haar rug en haalt een stukje stof tevoorschijn. 'Toen je begon op te stijgen, is dit stukje stof van je broek gescheurd. Ik heb gewoon de geur gevolgd.' Ik kijk haar even aan. 'Ruik ik zo erg?' vraag ik haar. Ze grinnikt even en schudt haar hoofd. 'Geen zorgen. Ik kan iedereen zo goed ruiken. Dat is een van de voordelen van het vampier zijn. Ik heb deels ook de geur van Bokul gevolgd. Van hem had ik overigens geen stuk stof of iets.' Ik hoor Meerkus grinniken. 'Au!' zegt hij. Bokul heeft hem een trap gegeven. 'Oppassen, salamanderman,' zegt hij. Shakari zucht. Ik richt me weer op Serana. 'Wat is er verder met het lichaam van Vaerel gebeurd' Haar gezicht betrekt. 'Ik heb zijn lichaam van de staak afgehaald. Ik heb hem begraven in de buurt van Solitude. Ik had een kist gevonden. Bij de vuurtoren van Solitude heb ik hem begraven. We kunnen hem later altijd nog verplaatsen als je wilt. Ik vond het zelf oneerbiedig om hem daar te laten. Ik hoop dat je het niet erg vindt.' Ik schud mijn hoofd. 'Nee...Dat is goed. We kijken er later wel na. Goed om te weten dat hij niet meer bij het kasteel is.' Ik recht mijn rug weer. 'Kom, de Forgotten Vale wacht op ons.'
Het is donker in deze grot. Bijna zo donker als de grot waarin we Serana vonden. En het is er glad. Ik moet uitkijken om niet uit te glijden. Shakari loopt voor me. Zij kan het beste zien in het donker. Opeens staat ze stil. 'Sst!' zegt ze. Ik luister. In de verte hoor ik gebrul en gegrom. Ik hoor Bokul kreunen. 'Serieus? Zijn het geen Falmer, zijn het wel trollen. Smerige, grote trollen.' Ik hoor iemand zijn wapen trekken. 'We kunnen ze wel aan!' Het is Meerkus. 'Rustig aan, broertje,' zegt Neeja. Ze loopt achter me. 'Je weet niet wat voor soort trollen dit zijn.' 'Pff, ik ben niet bang.' 'Er is hier een gang. Shakari denkt dat we ze kunnen ontwijken.' Ik knik. 'Oké, ik volg je.' We sluipen achter haar aan. 'Het gaat hier redelijk stijl naar beneden, pas op dat je - Aaaah!' Shakari glijdt uit. Ze pakt me vast en ik verlies mijn evenwicht. Neeja grijpt me vast en we glijden naar beneden. Ik hoor Meerkus en Bokul ook schreeuwen. Zo te horen glijden ze ook naar beneden. Ik kan me nergens aan vastgrijpen. Opeens verdwijnt de grond onder mijn lichaam. Ik dender naar beneden. Ik hoor Shakari schreeuwen en een plons. Vlak erna val ik zelf in water. Achter me valt volgens mij de rest in het water. Ik zwem snel naar boven. Hijgend kom ik boven water. Ik zie een lichtbol zweven. Die moet van Shakari zijn...Ja, ik zie haar naar me zwaaien. Ze is al uit het water geklommen. Typisch, ze haat water. Ik zwem erna toe. Hijgend klim ik uit het water. 'De rest komt er aan,' zegt Shakari. Ik hijg uit. Naast me klimt de rest het water uit. Ik ril even. Wat is het hier koud. 'Iedereen in orde?' vraagt Serana. 'Ik ben net weet ik hoeveel meter naar beneden gedenderd,' zegt Bokul. 'Maar buiten een halve hartverzakking gaat het wel met me.' Ik hoor Meerkus grinniken. 'Ik denk dat we goed zitten,' zegt Serana. 'Dat was een tunnel, gemaakt door mensen. Of elfen. Of wat dan ook. We zijn op de goede plek. De Forgotten Vale zal hier in de buurt zijn.' Ik sta op. 'Wat weet je eigenlijk van de Forgotten Vale?' vraag ik haar. Ze schudt haar hoofd. 'Niet heel veel. Het zou een koninkrijk zijn geweest van de sneeuwelfen, voordat ze onderdak en bescherming zochten bij de Dwemer.' Bokul zucht. 'Betekent dat, dat we Falmer tegenkomen?' Serana haalt haar sckouders op. 'Dat weet ik niet. Maar bereid je voor.'