2. Verraad.
"Hoe ging het vandaag?"
"Hetzelfde als altijd," zuchtte Bert.
Hij vouwde zijn servet uit en legde het over zijn schoot. Hij wist hoe erg hij kon knoeien met spaghetti.
Ernie beet op zijn lip. "Ben je bang dat ze je weer niet terugbellen?"
"Exact."
Het werd uiteindelijk een gezellige, zwoele winteravond in Pino's Spaghetteri. Er gebeurde echter iets wat Bert niet aan had zien komen. Door deze gebeurtenis kreeg de avond een bittere nasmaak. Eenmaal thuis aangekomen kon hij niet anders dan zijn gevoelens omzetten in rijm, hopend dat de leegte in zijn hart zou verminderen...
"Hetzelfde als altijd," zuchtte Bert.
Hij vouwde zijn servet uit en legde het over zijn schoot. Hij wist hoe erg hij kon knoeien met spaghetti.
Ernie beet op zijn lip. "Ben je bang dat ze je weer niet terugbellen?"
"Exact."
Het werd uiteindelijk een gezellige, zwoele winteravond in Pino's Spaghetteri. Er gebeurde echter iets wat Bert niet aan had zien komen. Door deze gebeurtenis kreeg de avond een bittere nasmaak. Eenmaal thuis aangekomen kon hij niet anders dan zijn gevoelens omzetten in rijm, hopend dat de leegte in zijn hart zou verminderen...
Weken, maanden, hikte ik er tegenaan
Een deel van jezelf kun je niet laten gaan,
zo voelde het althans, voor een lange tijd
Maar die fysieke connectie waren we al kwijt
Je keek me nog aan, maar niets drong meer door
hoe hard je ook probeerde, aan niets gaf ik gehoor
soms weet je dat je trekt, aan een verloren 'ooit'
hopend dat de jaren niet zomaar waren weggegooid
De dag dat het gebeurde, werd het iets ongrijpbaars,
zittend in dat restaurant, beide starend naar een kaars
Alles wat ik voelde, sleurde jouw zin met zich mee
Na jouw woorden wist ik zeker; er was geen toekomst voor ons twee
Ik zat aan tafel met een vreemde, mijn hart en longen wild tekeer,
Je was niet langer wie ik kende, je was jezelf niet meer
Mijn zielsverwant was weg, je stem klonk als een ander
Toen jij mijn hart brak met de zin; "Ik hou van koriander."
Een deel van jezelf kun je niet laten gaan,
zo voelde het althans, voor een lange tijd
Maar die fysieke connectie waren we al kwijt
Je keek me nog aan, maar niets drong meer door
hoe hard je ook probeerde, aan niets gaf ik gehoor
soms weet je dat je trekt, aan een verloren 'ooit'
hopend dat de jaren niet zomaar waren weggegooid
De dag dat het gebeurde, werd het iets ongrijpbaars,
zittend in dat restaurant, beide starend naar een kaars
Alles wat ik voelde, sleurde jouw zin met zich mee
Na jouw woorden wist ik zeker; er was geen toekomst voor ons twee
Ik zat aan tafel met een vreemde, mijn hart en longen wild tekeer,
Je was niet langer wie ik kende, je was jezelf niet meer
Mijn zielsverwant was weg, je stem klonk als een ander
Toen jij mijn hart brak met de zin; "Ik hou van koriander."
Reageer (10)
Lol ^^
7 jaar geledenWauw.. Kei serieus, en dan die laatste zin
ik zit hier hardop te lachen 
7 jaar geledenPrachtig!
7 jaar geledenHet is een echte break-up en dan komt dat met Koriander (':
En opnieuw verwacht je de wending niet. Geweldig!
7 jaar geledenHAHAHA deze wending had ik niet verwacht. held!
7 jaar geleden