Hs 46: Kyky

Ik loop mijn kamer binnen, ik ben na het eten nog eventjes met Caleb teruggegaan naar het strand. Hij had me uitgedaagd dat hij sneller kon zwemmen dus had ik mijn bikini aangetrokken en ben ik Caleb gaan ophalen voor een wedstrijdje. "Kyky, ik wil graag met je praten," zegt Xavier die op het bed zit. Ik ga naast hem zitten en leg mijn hand op de zijne als ik zijn bezorgde blik zie maar hij trekt zijn hand weg. Ik kijk hem verbaasd aan. "Ik wil ook eens alleen met jou tijd doorbrengen," begint hij. Ik zucht en zie het briefje op de vloer liggen (ja, sorry nu pas, ik ben inderdaad blind). Ik sta op en pak het op. "Hallo, luister je wel!" zegt Xavier dringend. "Nee, dit is veel belangrijker en daarna moet ik nog wat met Mem en Shawn regelen!" roep ik om eronderuit te komen. Ik ren naar Arries kamer.

"Arrie!!!" roep ik als ik op de deur bonk. "Flikker op!" roept ze terug. Ik trek de klink omlaag maar de deur zit op slot. "Arrie doe die deur open ik moet met je praten!!!!!!!!!" schreeuw ik, dan komen er een paar jongens aangelopen. "Ga Mem en Shawn eens halen," beveel ik Mark. "Je mag mij niet bevelen ik ven de aanv..." protesteert hij. "Aanvoerder, amahoela, dit is een meidenzussenkwestie, dus schiet op!" roep ik en hij rent weg. Ik begin tegen de deur aan te trappen en erop te bonken. "Waarom heb ik op zo'n moment geen Aliusrots?" vraag ik aan mezelf. "Op drie," zegt Caleb als hij naast me komt staan. Ik snap hem, als we met zijn tweeën trappen dan lukt het wel. "1..2...3!" roept Caleb en we trappen tegelijk. Op dat moment, waarom net op dat moment, komt Xavier aangelopen. Ik trap maar doordat het met zijn tweeën makkelijker gaat dan gedacht vliegt de deur open en val ik voorover naar binnen. "Gaatie?" vraagt Caleb. Hij helpt me overeind en als ik opkijk zie ik Xavier boos weglopen. "Nee, Xavier wacht!" roep ik hem na maar hij loopt door...

Ik kijk een tijdje naar de gang waar Xavier is verdwenen en daarna loop ik naar Arries bed. Ik kijk om me heen en op dat moment komen Mem en Shawn aangerend. "Wat is er?" vragen ze. Ik geef Mem de brief. "Dat is toch geweldig nieuws!" roept ze als ze naar me kijkt. "Waarom ben je zo verdrietig?" vraagt ze erachteraan. Ik moet moeite doen om mijn tranen binnen te houden als Caleb alles uitlegt. Ik kijk Mem aan. "Kom, dan gaan we Arrie zoeken, jij kan wel wat afleiding gebruiken," zegt Mem en ze loopt de badkamer in.

"Weet je zeker dat ze niet door de deur is gegaan?" vraagt Mem met een bezorgd gezicht als ze terugkomt. "Ja, hoezo?" beantwoord ik met een wedervraag. "Kom maar eens kijken," antwoord Mem en ze loopt naar de badkamer. Het raam staat open en er hangen een paar aan elkaar geknoopte lakens uit. "GODVERDOMME, ARRIE WAT FLIK JE ME NOU!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!" roep ik, iedereen komt naast me staan als ik me behendig langs het touw naar beneden laat glijden. Het touw stopt een paar meter boven de grond. Ik laat me vallen en kom goed terecht. Ik kijk om me heen en zie iemand die minder goed terecht is gekomen...

Ik loop op de gestalte af die langzaam om het hoekje verdwijnt en grijp hem bij de kraag. "Waag het niet nog eens weg te glippen want je krijgt het met mij aan de stok!" Arrie kijkt me angstig aan. "Met je stemmingswisselingen! Ik maakte me zorgen omdat je plotseling weg was!" val ik tegen haar uit. Ze lijkt hersteld te zijn van de schrikt en kaatst bits terug. "Nou en, alsof jou bezorgdheid me wat kan schelen," zegt ze. "Waar was die brief dan goed voor?" kaats ik weer terug. Ze kijkt me even hulpeloos aan en dan komt Mem aangelopen, ik hoef haar maar heel even aan te kijken en ze weet precies wat ik bedoel, vastpakken en meetrekken.

We staan weer in Arries kamer en coach Travis komt aangelopen, op de voet gevolgd door de managers. "Wat is hier in vredesnaam gaande?" vraagt Celia als ze mij en Mem bovenop Arrie zien zitten zodat ze niet weer wegrent. "Ze is weggelopen en we hebben haar net op tijd gevonden," zegt Mem. Ik sta op als coach Travis ons boos aankijkt en hij zegt. "Arrie moet dus in de gaten worden gehouden, er is iedere 24 uur iemand bij haar, de eerste 24 uur zijn voor....." Hij valt even stil en kijkt rond. "Omdat je niet van haar af kan gaan mag jij, Mem," zegt hij en hij loopt weg. "De rest gaat terug naar zijn of haar kamer!" roept hij erachteraan.

Ik loop met Shawn terug. Ik moet opeens weer denken aan Xavier, ik moet nu naar hem toe. Ik stop en ga tegen de muur aan zitten. "Wat is er?" vraagt Shawn. "Ik geef je liefdesadvies; als je van iemand houd zorg er dan voor dat je hem of haar ,of het, niet kwijtraakt," zeg ik voordat ik mij hoofd in mijn handen leg. Dan komt Caleb aangelopen. "Hey... gaat het?" vraagt hij als hij mij ziet zitten. "Nee, jij moet weten waarom, vanwege Xavier," zeg ik. Ik hoor Caleb wanhopig zijn hand door zijn haar halen. "Misschien kun je hier morgen verder over gaan het is al best laat, om precies te zijn half twee. 'S NACHTS," zegt Shawn. "Als je weg wilt gaan dan doe je dat toch," zeg ik en dat laat Shawn zich blijkbaar geen twee keer zeggen want hij is weg. "Wil jij niet gaan?" vraag ik aan Caleb als hij naast me komt zitten. "Nee, ik voel me hier nogal verantwoordelijk voor dus ga ik met je mee, en geloof me, ik doe zoiets niet snel bij iemand. Het is denk ik gewoon... omdat je een van mijn eerste echte vrienden bent," zegt Caleb en dan lopen we dus met zijn tweeën naar mijn kamer.

*klop klop klop* "Wie is daar?" klinkt een gebroken stem. "Kyky en..." ik kijk heel even naar Caleb, "Caleb," maak ik mijn zin af. "Blijf maar weg, ga anders maar op zijn kamer slapen!" roept Xavier. "Waarom klop ik? Dit is ook nog altijd mijn kamer!" zeg ik als ik naar binnen wil lopen. Ik pak de klink maar hij zit op slot. Dan herinner ik me die andere twee deuren die ook naar onze kamer leiden maar die we gewoon nooit gebruiken. "Kom mee," fluister ik tegen Caleb en ik kan de andere deur gewoon open. "Ga weg," zegt hij als hij ons ziet binnenkomen. "Niet voordat ik weet waarom je boos word als ik met Caleb omga," zeg ik vastbesloten. "Ik ben gewoon... ik denk... dat ik misschien jaloers ben," zegt hij. "Dat had ik ook wel door, maar waarom?" ga ik door met mijn verhoor. "Je gaat gewoon meer met hem om dan met mij," zegt hij. "Als ik je meevraag naar het strand of zo zeg je meestal nee, dus zeg niet dat ik je nooit meevraag of zo want dat is iets waardoor je mij boos maakt!" ratel ik in boosheid in een ademteug achter elkaar door. "Oké, ik zal het niet zeggen," zegt Xavier. "Maar je denkt het wel!!!" roep ik boos. Dan ga ik iets beheersder verder. "Weet je wat, ik ga wel bij Caleb of bij iemand anders slapen, ik moet ergens slapen. Maar nu niet hier, bij jou. Ik wil morgen nog een keer praten als ook we beiden weer redelijk kunnen denken zonder helemaal overmand te worden door woede," zeg ik en ik trek Caleb met me mee de deur uit. Ik loop terug en pak mijn knuffels (ja, ik slaap nog met knuffels). "Kan ik bij jou slapen?" vraag ik. "Mij best," zegt Caleb en dan lopen we weg...