Emiel en daten?

Okay! De stemmen zijn geteld en ja.. Emiel gaat daten! Met niemand minder dan Manon want ze heeft het ook al ruim optijd aangevraagd.. Welja, de eerste dag waarbij het ook daadwerkelijk kon dus we geven haar die date! Hoppaaa Nou meid, hopelijk was je date geweldig. SetBene

(Inmiddels weet ik nog niet hoe ik hoofdstukken toewijd.. Charming!)

_____________________________________________________________________
Pov: Emiel!
______________

"Zeg wat?" Aiden staat paal voor me met zijn niet bestaande wenkbrauwen gefronsd. Hij heeft zijn ogen op de grote waarvan je denkt dat ze ontploffen. Ik hoop het niet, want Aiden heeft al genoeg dingen te voorduren.

"Ik moet gaan," herhaal ik mijn woorden terwijl ik mijn jas aan doe.

"Nee," hij slaat zijn armen over elkaar heen. "Wat je daarvoor zei."

"Manon en ik gaan naar de film."

"Je moeder heeft Astrid. Niet Manon." Mompelt hij.

"Aiden, wat moet ik met mijn moeder bij de film." Ik draai mijn ogen en ga voor de zoveelste keer door mijn donkere haren heen. "Ja, het leek me logischer dat je met je moeder ging dan met een meisje." Hij schudt zijn hoofd, overduidelijk gefrustreerd door deze situatie. "Is het je tante soms? Je weet wel, die ene met obesitas."

"Nee," antwoord ik met een verveeld gezicht.

"Ja. Dan weet ik het ook niet. Hoe ziet ze eruit?"

Met een grijns pak ik mijn telefoon uit mijn broekzak. Met mijn vingers haal ik binnen een paar seconde een foto tevoorschijn en laat ik mijn aanwinst aan mijn beste vriend zien. Zijn ogen worden met een seconde groter, en ik hoef hem geen ongelijk te geven. Want damn, ze is ook mooi. Ze heeft blond haar tot haar schouders en prachtige ogen. En dan hebben we het nog enkel en alleen over haar gezicht..

"Hoeveel heb je haar ooit betaald?! Dit geloof ik nooit!"

Ik ruk de telefoon uit zijn handen. "Je doet alsof ik een loser ben." Aiden opent vervolgens zijn mond, maar ik sla hem dicht. "Niks zeggen of je kist wordt echt groen met paarse stippen."

Aiden knikt en ik haal vervolgens opgelucht adem. Weer een belediging minder vandaag. Soms vraag ik me af waarom ik met Aiden om blijf gaan. Niet dat het mij echt veel plezier geef. Eerder hartverzakkingen en een laag zelfbeeld.

"Hé!" Ik trek mijn hand terug en veeg vervolgens Aidens slijm aan mijn broek af. "Je bent echt gestoord!"

"Nee, ik ben eerder boos." Hij pakt mijn hand beet. Zijn handen voelen zacht en duidelijk wat kleiner aan dan een gemiddelde jongenshand van iemand die achttien is. "Wat moet ik nou doen nu je weg bent?"

"Geen idee, bel Steven voor een date." Ik trek mijn hand terug. "Aiden," mompel ik als hij een zielig gezichtje trekt. Niet dat het mij veel doet. Ik ben inmiddels wel immuun voor alles wat Aiden tegen me zegt of doet.

"Mag ik dan een afscheidskus?"

"Nee!" Ik draai me om en trek de deur open. "Ik ga op date, en niet met jou." Dan draai ik me om. "Daarnaast ben ik geen homo.. Wacht, dat is geeneens zo'n slecht idee. Snel, Aiden. Hoe zie ik eruit?!" Ik knal mijn jas weer open. Homo's hebben toch altijd goede kledingadviezen?

Aiden houdt zijn hoofd opzij en ik zie hoe hij slikt. "Ja, dat is niet al te best."

Waarom vraag ik hem uberhaüpt..

"Oke, nou de massel!" Ik pak de deur beet om hem dicht te trekken, maar Aiden hupt er tussendoor. "Ik ga mee!"

"Nee!" Ik wandel naar de auto toe, slalommend om de spelende kinderen op de stoep. Iets wat gehaast, want straks ben ik te laat. Nog even en ik sla zo'n kind aan de kant.

Arg.. Ik had moeten zeggen tegen hem dat ik naar mijn obesitastante ging. Dan was Aiden geen last geweest en kon ik optijd vertrekken.

Wanneer ik de deur van de auto open doe krijg ik een halve hartaanval.

Geen hele want dan kan ik niet meer daten.

Aiden heeft zich achter het stuur gebombadeerd. De gordel is al om zijn middel en hij heeft zijn handen op het stuur gelegd. "We gaan en ik rij." Mompelt hij. Ik zie hoe hij Steven imiteert met het autorijden, want hij kijkt er kwaardaardig bij.

"Aiden, ik moet gaan. Stap uit!" Ik klik de gordel van hem af en pak hem vervolgens bij zijn arm beet. Het zou niet lastig moeten gaan, een joch wat amper lichaamsvet heeft uit de auto te gooien. Jammer genoeg is Aiden slim. Hij grijpt zich beet aan de bijrijdersstoel en probeert me van zich af te trappen. Ik eindig met een schoen van Aiden in mijn handen en een gefrustreerd gezicht in de bosjes.

"Verdomme Aiden!"

"Je kan niet tegen alles nee zeggen!" De deur van mijn auto schiet dicht.

Ik smijt mezelf de bosjes uit, die tot drama van de dag vol zit met prikkels. Ik stamp op de auto af en trek aan de hendel. "Haal hem van het slot af!" De kinderen die daarnet nog op straat speelden, rennen nu huilend weg.

"Je wijst me constant af!" Aiden legt zijn handen op zijn gezicht en schudt vervolgens zijn hoofd. "Ik voel me... Zoals jou!"

"Wat wil je dan?!"

Aiden duwt zijn gezicht tegen mijn raam af. Zijn lippen getuit en zijn ogen gesloten. Ik weet precies wat dit betekent want dit doet hij ook altijd bij Steven. Het is geeneens een charmant gezicht en er gaan vlekken op mijn raam zitten.

"Prima! Oké, ik geef je een lebber en dan moet je ook echt ophouden."

Aiden smijt de autodeur in mijn gezicht en ik zie sterretjes. "Verdomme.." Mompel ik tussen mijn kiezen door. Dit krijgt hij echt nog betaald. Ik wrijf even in mijn ogen en knipper dan. Mijn beeld is nog steeds niet best want nu staat Aiden breed glimlachend voor me. "Waarom wil je ook een kus." Zucht ik.

"Omdat jij dat vroeger wilde, je weet wel. In de fase waarin we acht waren en jij verkering wilde. Ik mis die tijd. Toen was ik nog jong en ging ik niet dood." Om mezelf van Aidens levensverhalen te sparen, niet omdat ik ze niet wil horen maar eigenlijk omdat ik anders te laat kom, duw ik een kus op zijn wang.

"Ik ga," kondig ik dan aan, ik trek de deur open en laat mezelf in de stoel zakken.

Hij glimlacht breed naar me. "Succes, ik hoop dat het leuk wordt."

Verrast kijk ik mijn beste vriend aan. Ik zie dat hij het meent en ik grijns kort terug. "Nou, dat is eens wat anders om van jou te horen. Beginnen we soft te worden?" Natuurlijk waardeer ik het van Aiden. Hij weet hoe moeilijk ik het vind om met meiden mee uit te gaan. Dat hij me succes wenst en me niet verrot schelt tot het laatste minuut vind ik wel tof. Ik wist wel dat er iets goeds in hem zat.

Aiden trekt zijn hoofd iets opzij. "En doe iets aan je adem. Je stinkt."

Thats it!

Ik trek de deur dicht. "En doe vooral niet de wasmachine met je mond!" Roept Aiden me na en hij zwaait met zijn handen. Met piepende banden rij ik weg.

.

"Bedankt!" Manon en ik lopen met kaartjes het gebouw verder in. Ik heb expres haar laten kiezen omdat ik niet meer wist waar ik mee verder moest. Gelukkig vond ze het niet zo moeilijk. Ze heeft voor de Titanic gekozen. Eigenlijk geen slechte keus, aangezien ik het een mooie film vind. Zelf een beetje romantisch.

"Wat wil je hebben?" Ik loop met haar naar het gedeelte van de snacks. Het is een klein gedeelte wat sinds de jaren nog nooit verandert is. Eerder verouderd. Elk weekend was ik hier met Aiden te vinden, tot Aiden niet meer binnen mocht komen. Man, dat waren geweldige tijden.

"Wat neem jij?"

Ik richt me op het eten en vervolgens begin ik te bestellen. "Een grote cola en een bier. Dorritos en zoute popcorn."

Manon kijkt naar me. "Voor mij hetzelfde, alleen dan geen bier. Doe daar maar een zoete popcorn voor. En paprikachips."

Het valt me niet tegen dat ze bijna hetzelfde neemt. We hebben dus dezelfde smaak en daarnaast heeft ze eetlust. Maar.. Hoe houdt zo'n slank iemand zoveel binnen?

Snelle stoelgang zeker.

"Ik betaal," ik pak mijn pinpas tevoorschijn nadat het bedrag opgenoemd is. "Nee joh, je hebt de kaartjes ook al betaald." Antwoordt Manon verontwaardigd. "Dat maakt niet uit," ik toets mijn code al in. Manon mompelt dat ze het wel erg veel vind, maar geloof me. Ik ben heus wel wat gewend. Dat je soms dat Aiden gratis was om mee te nemen?!

We lopen met ons eten de zaal binnen. Ik kan mijn geluk nog steeds niet op dat ik een date heb met haar. De dagen Starbucks bezoeken om Manon te zien zijn eindelijk ten goede gekomen.En dat mocht ook wel, want die drankjes zijn ook niet bepaald goedkoop.

We stallen ons eten uit en vervolgens richt ik me dan ook op haar. Damn, ik heb echt geluk. Manon draait zich ook naar me toe en vervolgens glimlacht ze naar me. "Dus," begint ze uiteindelijk. "Kom je morgen weer langs?"

Ik knik. "Je werkt tot vier toch?"

Ze knikt en begint vervolgens haar rooster voor me uit te stallen. Niet dat ik die nog niet wist..

De film begint en ik richt me op het scherm.. Welja.. Misschien.. Af en toe een beetje opzij.

Ik merk dat Manon ook niet altijd de film zo interessant vindt..

We zijn beide uiteindelijk sneaky.. En een beetje zielig want niemand maakt de eerste beweging.

Oké, oké! Ik ben een vent en ik moet het uiteindelijk doen. Maar wanneer je met homo's optrekt krijg je niet een goed beeld wanneer je het moet doen. Prima, Steven is duidelijk de man in de relatie maar die doet echt letterlijk wat hij wilt. Aiden daarin tegen ook. Wanneer Steven er zin in heeft pakt hij Aiden bij zijn achterwerk maar Aiden kan er ook wat van. Lekker op straat losgaan en om kusjes smeken terwijl er bijvoorbeeld een begrafenis bezig is.

En hier zit ik..

Ik steek soms ook echt niks op.

Oké. Komop Emiel. Net zoals Aiden doet. Niet denken maar nemen!

Verdorie.. Dat klinkt niet best.

Heel voorzichtig schuif ik mijn hand naar haar been. Maar dan ook echt in millimeters en de minuten schieten voorbij. Als ik niet opschiet is straks de film voorbij en zijn we nergens verder gekomen.

Eindelijk leg ik mijn hand op haar been en voel ik mezelf hartkloppingen krijgen.

Manon kijkt opzij en ik zie dat ze glimlacht. Ik glimlach terug. Dit moet een goed teken zijn. Dat zie ik. Anders glimlacht ze niet.

"Ik ga even naar de wc," zegt ze verontschuldigd.

Jaaaa! Prima! We doen het straks wel weer over.

Ze glimlacht afwachtend naar me.

Owh.. Wacht! Meiden zijn kuddedieren wanneer het om wc's gaat. Moet ik nu soms mee?

"Oké," ik trek mijn hand onhandig terug. "Zijn er andere meiden om naar de wc te gaan?" Ik probeer me in haar situatie te verplaatsen.

Ze geeft me een gefronste blik en kijkt vervolgens ook nog om haar heen. "Nou, zo te zien niet." Ze glimlacht weer naar me en dan loopt ze de zaal uit.

Jeetje.. Dit ging smooth..

Ik neem wat van mijn bier. Ik kan dit totaal niet. Maar hulp vragen is geen optie. Want mijn keuzes bestaan uit Aiden, Steven en Rick. Aiden en Steven gaat hem niet worden aangezien die nul verstand hebben van meisjes. En Rick gaat zich hoogstwaarschijnlijk voortplanten met auto's dus daar heb ik ook geen ruk aan.

Oké Emiel. Eigen kracht.

Manon komt terug en ze gaat bij me zitten. Ik richt me weer op de film. Het is nog niet spannend, want ze zitten te dineren. Om in de sfeer te blijven neem ik een chippie.

Manon pakt mijn hand beet wanneer ik van mijn Doritos wil pakken en ik voel mezelf opgelaten worden. Haar handen voelen zacht en klein, net als die van Aiden. Maar ze zijn lekker warm en.. Ik weet niet hoe ik het heb, maar ik heb het gevoel alsof ik koorts kan krijgen. Zo warm heb ik het. Maar het is een goed gevoel.

"Nog even en er is hier stomende seks bezig." Klinkt een zware stem achter me.

Ik hoef mijn hoofd niet om te draaien om te weten wat daar achter me zit..

Please Lord.. Save me.

"Nou als dat net zo zoetsappig wordt als in deze komediefilm dan weet ik zeker dat ik homo ben." Klinkt de stem van Aiden boven de film uit.

Manon kijkt even kort achterom voor ze zich om mij richt. Ze lacht even kort en knijpt in haar hand. "Grappig, een homostel." Fluistert ze.

Ja.. Zeer leuk. Hun hele relatie is ook een grap.

Ik knik naar der en vanuit het niks komt ze naar me toe. Met haar hoofd! O mijn God. Ik buig mee, want anders gaat ze haar nek breken en is dit hele feest voorbij. Ik voel haar adem op mijn lippen voor ik haar lippen aanraak. En dan gebeurt het, ik kus haar. Verdomme, dit ging snel!

"Doe niet de wasmachine eh!" Ik voel iemand in mijn rug porren en nu kan ik alles behalve genieten van deze kus.

Manon wel, want ze slaat haar armen om mijn hals. Ik kus mee, het wordt er al iets beter op aangezien Aidens hand is weg geslagen door Manon. Dankjewel, Manon.

En trouw met me.

Na een paar seconden, wat naar mijn mening eerder minuten duurde.. De beste minuten van mijn leven, trekt ze zich terug. Met een brede glimlach richt ze zich weer op de film.

"Nou, ik weet niet wat saaier is. Die film of dit gedoe voor ons." Steven blijkt niet geamuseerd. Maar ik ben hier niet voor hun om te amuseren!

"Zal ik me uitkleden?"Klinkt Aiden vervolgens.

Nee..

"Ja, doe eens wat leuks."

Ik wil me omdraaien en Aiden vertellen dat hij absoluut niet naakt moet gaan zitten in de bioscoop. Maar.. Wil ik Manon kwijtraken?! Ze gaat Aiden ontdekken en dan meteen zichzelf afvragen waarom ik bevriend met hem ben. Niet dat ik mezelf dat ook afvraag. Ik krijg vast en zeker een slag in mijn gezicht en daarna wilt ze me nooit meer zien.

Niet handig.. De andere dichtstbijzijnde Starbucks zit ongeveer tien kilometer verderop.

Blijkbaar is het spannend geworden want de zaal is doodstil en Manon heeft mijn hand beet gegrepen. De boot is inmiddels al volgelopen met water en staat op het punt om te knappen.

"Dit is zo heftig," mompelt ze.

Ik knik naar der. "Ja, zoveel mensen die dood zijn gegaan." Ze glimlacht begrijpend naar me wanneer ze in mijn hand knijpt. Het is ook heftig. Ik kan het ook niet bevatten hoe ze zo'n film in elkaar hebben gezet. Het was vast en zeker emotioneel om te maken. Dat moet haast wel. Vooral nu je al die mensen in het rond ziet vliegen.

"Owja, dit was een grappig stukje." Klinkt Aidens stem achter me.

"Ik zie het." Steven zit luid te kauwen op popcorn en mijn romantisch gedeeld momentje met Manon is duidelijk verstoord. "Wow, die vloog mooi hoog het water in." Hij klinkt met een seconde meer opgewonden.

Dit is zo niet best..

En dit zijn nog wel mijn vrienden.

Manon werpt zich dichter tegen me aan. Inmiddels vliegen ook jack en het roodharig meisje het water in. Ik heb haar naam niet onthouden want Manon is zoveel mooier dan die vrouw. Jack blijkt het anders te vinden want met volle macht probeert hij haar boven te houden. Dat had ik vast en zeker ook voor Manon over.

"Ik had jou echt laten verzuipen hoor." Klinkt Steven.

Manon zet kort grote ogen op. Ze moet het gehoord hebben.

"En dan werd ik een zeemeerman," fluistert Aiden. Ik weet dat hij zijn handen gebruikt als regenboog op dit moment, dat hoor ik aan de toon van zijn stem.

Uiteindelijk komen Jack en Rose op een stukje karton terecht en blijkt Jack even later dood te zijn. Achter me hoor ik Aiden mompelen over dat het jammer is dat Jack dood is, maar het wel gaaf is dat Jack ook een zeemeerman wordt, net als hij. "Dan kan ik met hem daten," mompelt Aiden.

"Hij heeft vast een kleine pik," gromt Steven iets wat verveeld.

O man..

Ik sla een hand in mijn gezicht, gevolgd door een zucht. de volgende keer neem ik Manon echt ergens mee waar hun nooit zullen komen. Iets met klasse, dat zeker. En met een beetje geluk hebben we geen apart homostel achter ons.

Manon richt zich dit keer weer op mij. "Wat denk je?"

Ik glimlach naar der wanneer ze het opmerkt. "Gewoon, je ziet er goed uit." zeg ik eerlijk. Ze ziet er ook goed uit. Ze heeft een jurkje aan en haar haren lijken meer te stralen dan ook. Net als haar ogen.

Manon glimlacht en nu vind ik dat het mijn tijd wordt om haar te kussen. Ik buig me naar haar toe en duw mijn lippen op de hare. Het is rustiger in mijn hoofd geworden, en achter me, waardoor ik intens kan genieten van haar zachte lippen. En man.. ze smaakt zo goed.

Manon slaat haar armen om mijn hals en ik voel haar lippen op de mijne bewegen. Mijn lichaam staat letterlijk in de fik. Alles kriebelt en schokt. Ze trekt me iets dichter naar haar toe en dan slaan we over naar het zoenen.

"Wat een klef gedoe dit," hoor ik. "Heteroseks is echt heel passé."

Geïrriteerd haal ik mijn lippen van de hare af en draai ik me om. "Aiden, lekker de zaal uit!"

"Nee! De ondertitels komen zo!" Hij trekt zich terug in de stoel.

"Ken je hun?" Manon heeft zich ook omgedraaid. Verontschuldigend knik ik naar haar. Hoe kan ik haar dit ook aandoen..

"Hai! Ik ben Manon," stelt ze zich dan voor.

"Ik ben Aiden en dit is Steven," hij wijst naar Steven die er weer goed bijzit. Zijn gezicht spreekt boekdelen want hij ziet er zoals gewoonlijk niet enthousiast uit. Langzaam steekt hij een hand op.

"Nou, feest." mompelt ik. Waarom gebeurt dit nu weer? Arg.. Ik had me ook niet moeten omdraaien..

"Laten we gaan," ik sta op en pak vervolgens Manons hand beet. We hebben wel iets beters te doen.

"Wij gaan mee." konidgt Aiden aan. Owhnee.. Niet alweer hè! "Nee, ga lekker naar de aftiteling kijken. Wij gaan," ik wijs naar mijn beste vriend en probeer hem een blik te geven wat genoeg moet zeggen.

"Oké, ik zie het al. We gaan wel dubbel daten."

Dat is totaal niet wat ik wilde..

"Gezellig!" Manon knikt en haakt haar arm in de mijne. Ze glimlacht naar me en damn.. Ik bezwijk. Want nog geen vijf minuten later lopen we met zijn vieren de bioscoop uit.. Op naar het volgende avontuur.

Lord.. Save me..