Is it our fault?

Hij stormde naar beneden en botste tegen me aan. Hij had maar heel snel zijn kleren aangetrokken, had ik door want ik had zo het gevoel dat hij zijn shirt en broek achterstevoren had aangetrokken. 'Lily, er is iets gebeurd.'zei hij en wilde direct voortvertellen maar ik kwam er direct tussen. 'Justin, wat ik te vertellen heb is erg serieus, niets muziek op de radio ofzo..''Dat van mij òok niet!'zei hij onrustig en kon niet stoppen met bewegen,' Lily. Het is serieus, alsjeblieft.' En hij keek me met zulke puppyoogjes aan dat ik wel 'ja' moest zeggen. Misschien was het wel hetzelfde, dacht ik in mezelf, of iets erger of serieuzer. Dan zou het niet zo erg zijn. 'Wel, ik hoorde op de radio dat er iets vreemds aan de hand was.' Ik rolde met mijn ogen. Radio, ja. Het was dus niet serieus. 'Kijk niet zo!'beschuldigde hij me en in plaats van de geamuseerde grijns verscheen er een grimas op zijn gezicht. 'Ze zeiden dat er verschillende.. slechterikken opeens echt waren , op de aarde. Slechterikken uit boeken. En wij hadden gisteren over diezelfde slechterikken gelezen..' Hij keek me erg serieus aan. 'Dat.. Dat heb ik ook gehoord,'zei ik trillerig en sloeg mijn armen over elkaar aan. 'Maar dat kàn toch niet?' 'Dat dacht ik eerst ook, maar ik denk niet dat gekken zo gaan rondlopen.' zei hij en beet op zijn lip. 'Maar.. hoe kan dan?' Ik tuitte mijn lippen en dacht na, lang. 'Maar. Ik denk dat wij dat hebben gedaan,'zei hij en keek naar de grond,'Ik weet niet hoe, maar we hebben ze uit de boeken gelezen. Magie.''Justin,'zei ik en keek hem aan. Ik voelde me volwassen omdat ik het wist,'Er bestaat niet iets als magie. Dat is schrijfsel en sprookjeswerk.' 'Maar toch kan het niet anders.' en hij keek me aan.' Het is niet goed, Lily. Als die.. personages de mensen iets aandoen is dat ònze schuld. En ik denk dat het iets met mam en pap te maken heeft.' 'Wàt?' de tranen stonden in mijn ogen,'Hoezo kan dat?!' 'Ik.. Lily, alsjeblieft.' hij legde zijn hand op mijn schouder,'Ik denk dat we naar oma moeten.' 'Ja..,'ik knikte traagjes met mijn hoofd,'Je hebt gelijk.' En dan gingen we maar, naar oma.