Let the pieces fit.

Ik rende naar de Wc. Ik voelde alles er weer uit komen. Toen ik klaar was, waste ik mijn gezicht en liep terug naar de living. Ik knalde bijna tegen Embry aan. Hij stond bezorgt aand de deur van de badkamer. Hij bleef me aanstaren toen ik niks zei. 'Ik denk dat ik te veel gegeten heb' antwoorde ik zijn blik. Hij knikte alleen maar. Die nacht sliep ik thuis. Ik droomde weer dezelfde droom over de puppies.

'Charlotte, Charlotte, word wakker, het was maar een droom.' Ik opende m'n ogen en merkte dat ik aan het huilen was. Ik liet me tegen Jacob aanvallen en viel terug in slaap.

De volgende morgend werd ik wakker met de zon door de ramen schijnend. Ik keek rond en merkte dat ik niet meer in mijn kamer was. Ik was in Embry's kamer. Ik wou Embry roepen maar die kwam al binnen. Ik zette me recht zodat hij ook op het bed kon. 'Charlotte,... We moeten praten.' Ik snapte het niet, waarover en waarom zei hij het zo triest? 'Ik wil, voor ik verder ga iets weten. Wanneer was de laatste keer dat je je regels had?' Ik schrok van die vraag, waarom wil je dat nu weten? Ik dacht even na en kwam tot de conclusie dat ik ze al een hele tijd niet had gehad. '3,5 maanden ongeveer.' fluisterde ik. Hij antwoordde niet meteen. 'Dan wil ik graag dat je dit doet, ik denk dat gisteren heel anders was dan te veel gegeten.' Hij gaf me een doosje, Zwangerschapstest stond erop. Mijn mond viel open en ik keek Embry met grote ogen aan.