19-11-2016

Pfff, het is nu zaterdag. Ik heb net de eerste week van mijn nieuwe schoolrooster achter de rug... en ik heb het zwaar. Mijn rooster is nog weer iets zwaarder geworden, en aangezien ik ongeveer anderhalf uur onderweg ben naar school, en na school nog eens anderhalf uur om terug naar huis te komen, is het nog zwaarder. De laatste tijd zijn er wat heftige momenten geweest op school met wat mensen in mijn klas, maar alles lijkt nu wel weer oké. Ik merk dat ik erg vermoeid ben en ook minder moeite doe om bij een groep mensen te zitten. Functioneren in een groep is nu even lastig en soms te vermoeiend, dus zit ik met een iemand, of maar een paar mensen in de pauze, als dat kan. Ik doe mijn best elke dag naar school te gaan en de lessen te volgen. Gister ben ik wel ietsje eerder naar huis gegaan omdat het me echt niet meer lukte. Ik weet niet zo goed hoe ik me voel, ik ben oké, maar voel me vanbinnen ook gewoon moe. Ik voelde ook nog is stress wat ook niet helpt.

Deze week had ik ook een gesprek over passend onderwijs, dat ging op zich wel goed, was alleen wat gepraat met iemand van het Studenten Succes Centrum (SSC) en mijn SLB'er (mentor.) Basically ging dit erover of ik wist dat er passend onderwijs voor me was aangevraagd, en waarom dit zo was. Dus ik moest mijn verhaal vertellen en er werden wat dingen genoteerd. Dat was alleen maar een soort plan maken. Als het goed is krijg ik straks een keer in de 2/3 weken een gesprek met iemand: Okan, dit is een stagiaire bij ons op school die in de eerste periode begonnen is met meelopen in de les SOV die wij van een van onze SLB'ers hebben. Mijn mentor heeft zelf geen tijd meer over om in te plannen voor dit soort gesprekstijd. Normaal zo ze niet een stagiaire dit laten doen. Maar Okan heeft al ervaring in het werkveld en met mensen, hij werkt al heel lang in het werkveld, maar wil nu ook les gaan geven. Hij heeft aangegeven dat hij wel een paar studenten wil begeleiden. Mijn SLB'er zag dat het wel klikte tussen Okan en mij (iedereen mag Okan graag) en dus vroeg ze aan mij of ik dat oké zou vinden. Dus dat moet wel goed komen.

Ik voel op dit moment een beetje een afstand tussen mij en mijn vrienden, ik heb het gevoel dat ik nu niet zo veel echte vrienden meer heb, en soms begrijpt mijn beste vriendin mij niet zo goed, wat ik begrijp. Ik kan op dit moment niet zo veel moeite doen voor mensen, aangezien ik gewoon geen energie heb. Ik ga maar door en door, maar eigenlijk ben ik bijna op.

Op school is het de laatste tijd dus wel eens heftig geweest, en voor mij is het al een lastigere tijd. Morgen is het 20-11-2016, wat betekent dat het 3 jaar geleden zou zijn dat ik bijna zelfmoord heb gepleegd, dit is soms wel even in mijn hoofd en kan wel even heftig zijn.
Gisteren was het 18-11-2016, wat betekent dat het nog maar een maand duurt totdat ik een hele lastige dag ga hebben. Dan zal het een jaar geleden zijn dat een vriendin van mij overleden is.

Ook heb ik een week geleden gehoord dat een goede vriend van mijn vader kanker heeft. Hij heeft een tumor in zijn hoofd, en een in zijn buik. Mijn vader is deze week weer eens naar Den Haag gegaan om hem op te zoeken. Volgende week vrijdag heeft hij een operatie aan zijn hoofd, ze gaan eerst focussen op de tumor in zijn hoofd, hij krijgt na de operatie bestraling, en als ze gefocust hebben op dat in zijn hoofd, zullen ze focussen op die in zijn buik. Die goede vriend van mijn vader ken ik al sinds dat ik heel jong was, van toen wij nog in Den Haag woonden. Ik ben in 2006 verhuisd. Die vriend hebben we vaak daarna nog gezien, en ook een paar keer met zijn zoon erbij. Ook mochten we in de zomervakantie wel eens in zijn huis in Den Haag verblijven als wij op vakantie wilden naar Den Haag, terwijl hij dan op vakantie was naar zijn familie in een ander land. Hij is altijd heel aardig voor ons geweest. En vooral voor mijn vader ook, het is niet niks. Mijn vader heeft hem gelukkig nog even kunnen zien, nu dat hij er nog redelijk goed uitziet.

Ik doe mijn best nu om naar school te gaan en mijn huiswerk te maken, en ook nog is wat uit te rusten, maar het gaat redelijk oké.