Chapter 5: Words for a new beginning

Zoë had zich alleen maar kunnen voorstellen hoe groot en imposant deze zaal moest zijn, maar dit had ze niet voor mogelijk gehouden. Honderden kaarsen zweefden in de lucht en een rij van stoelen aan lange tafels waren leeg, wachtend op leerlingen die hier hun eerste welkomswoord zouden ontvangen. Zoë rende met Christa op een bankje af dicht bij een man, die zich duidelijk had gepositioneerd in het midden van het altaartje, dat aan het eind van de hal stond. ‘Vermoedelijk het schoolhoofd’ mompelde Zoë tegen Christa. Ruim drievierde van de zaal was gevuld met ouderejaars die ze vol verwachting keek naar alle nieuwe gezichtjes die plaatsnamen. Toen alle plaatsen werden opgevuld schoten er lichtflitsen van achter uit de zaal naar voren. Verrukt keek iedereen de lichtflitsen na. Bij het altaar waar het schoolhoofd samen met andere vermoedelijk leraren gevestigd worden veranderden de lichtflitsen een groot figuur. Een grote leeuw baande zich een weg tussen het gangpad, leerlingen keken geschrokken op. Hij nam een aanloop en liet zich horen in een harde brul. Zoë hield haar oren dicht want de leeuw stond gevaarlijk dichtbij. De leeuw veranderde langzamerhand in een grote vogel die hoog over alle tafels vloog. Zijn vleugels wijd opengespreid en hij bewoog vol bravoure. Alle hoofden draaiden zich met een ruk om, om de vogel te volgen. Hij landde achterop één van de lange tafels. Langzamerhand begon hij weer te veranderen en in een oogwenk zat er iets onder de tafel. Iedereen bukte zich om te kijken. Een kleine das holde zich tussen alle voeten, de leerlingen gierend van plezier, hun voeten allemaal optillend. Het beestje rende terug naar voren en stopte bij de tafel waar Draco zat. Hij begon weer te veranderen en ineens was het muisstil in de zaal. Een grote slang sisste tussen de leerlingen door. De ogen van Draco werden ineens groter en keek vol belangstelling naar het dier. Alsof hij dit voelde bleef hij even staan toen hij langs Draco kwam en gleed toen in een razend tempo over de tafel heen. Gillende meisjes pakten elkaar stevig vast. De slang veranderde ten slot weer en er ontstonden nu vier grote vlaggen, die zich verplaatste naar de voorzijde van het altaar. ‘Wat jullie zojuist hebben gezien…’ zei de oude man, gekleed onder een grote mantel, zijn lange baard reikte bijna de grond. Hij droeg een klein brilletje waardoor zijn pientere oogjes nauwelijks zichtbaar waren. ‘Zijn de vier huizen van Hogwarts, waar jullie deel van gaan uitmaken.’ ‘Deze worden gevormd op basis van persoonlijkheid en je eigen krachten.’ De vlag met de leeuw erop rees omhoog uit de rij met de andere drie vlaggen. Iedereen luisterde aandachtig. ‘Dit is Griffindor, voor de moedige.’ ‘Ravenclaw, voor de intelligente’. De vlag met de leeuw erop daalde neer tussen de rest en de vlag met de vogel kwam nu omhoog. ‘Huffelpuf, voor de ijverige.’ De vlag wisselde van hoogte met de vlag met de das erop. Ten slot rees de vlag met de slang erop. ‘En tot slot, Slytherin, voor de sluwe of ambitieuze.’ Zoë keek naar Draco en zag dat er een eigenaardige lach op zijn gezicht gevormd stond. ‘Door middel van een sorteerhoed zullen jullie zometeen worden ingedeeld in één van de vier huizen. Tijdens jullie verblijf is deze afdeling als je familie. Triomfen leveren punten op. Bij overtredingen worden er punten afgetrokken. Ten slotte krijgt de afdeling met de meeste punten de beker. Door Mijn naam is professor Parkamentus. Schoolhoofd van Hogwarts. De vrouw die hun eerder naar binnen had begeleid kwam aan met een grote hoed en zette deze neer op een kleine zuil. Naast deze zuil stond een kleine stoel gevestigd. Bedoeld voor één leerling tegelijkertijd.