2. Driving home for christmas

Zayn Malik

Als Niall's cadeaus in de kofferbak staan, doe ik de klep dicht en komt Niall naar buiten. Warm aangekleed en ritst hij zijn jas hoog dicht. Het enige dat nog net te zien is zijn een paar lichtblauwe ogen. Waar pretlichtjes in te zien zijn. Verder is hij dik ingepakt met een dikke winterjas, een sjaal en een muts over zijn hoofd.
“Als je nou een bivak muts had, was heel je gezicht bedekt geweest,” grinnik ik.
“Nou,” stampvoet hij even. Net een klein kind af en toe. En dat is nou net waar ik voor gevallen ben. Zijn onschuld, kinderlijke gedrag en zijn energie is absoluut een combinatie waar iedereen voor zou vallen.
“Stap nou maar in, koukleum, de kachel staat aan in de auto.” Ik zie zijn gezicht veranderen en duikt hij bijna de auto in op de passagiersstoel. Ik stap zelf in en zie ik dat Niall zijn handen bij de verwarming houdt. “Ik miste al handschoenen bij je.” Door zijn verontwaardigde gezicht, schiet ik weer in de lach. “Wat heb je voor je ouders gehaald,” probeer ik een gesprek te beginnen en rij ik weg. Wat niet makkelijk is want ik ben toch al zeker een half jaar verliefd op hem.
“Voor mijn moeder heb ik een verwendag in een kuuroord. Een voetbal seizoenskaart voor mijn vader. Voor Greg en Denise een weekendje weg. Samen met een fotosessie voor Theo erbij,” zit hij dan enthousiast te vertellen. Zijn vrolijke humeur is aanstekelijk en glimlach ik door hem. “Morgen gaan we met zijn allen eten bij mijn vader. Volgens mij zie ik dan ook zijn vriendin voor het eerst. Hoewel ik geen idee heb wat ik voor haar moet halen,” zucht hij nu.
“Als jij niet zeker weet dat de vriendin van je vader komt, hoe moet je dan een cadeautje halen,” opper ik naar hem.
“Dat is weer waar. En pap kon niet met zekerheid zeggen of ze ook zou komen,” haalt Niall zijn schouders op. “Niks aan te doen helaas. En jij? Wat heb jij voor je familie?”
“Voor mijn zussen een fashion cheque met een abonnement van een tijdschrift erbij,” antwoord ik. “Voor mijn ouders heb ik een weekendje weg. En apart heb ik ook nog wat voor hun. Samen met een kleine fotosessie voor ons als familie. Je weet dat mijn moeder het liefst altijd nieuwe foto's wil hebben van ons samen als een familie.”
“Ja, dat weet ik,” knikt de man naast me. “Een lieve en aardige moeder heb je. De rest van je familie is ook heel erg aardig.” Waar ik het mee eens bent.

“Oh, Zayn, een tankstation. Ik heb trek,” klinkt het opeens.
“We gaan naar vrienden toe en daar gaan we ook nog eten. Uitgebreid gourmetten,” schud ik mijn hoofd naar hem. “Waar laat je het allemaal?”
“Ik kan het niet helpen dat ik een snelle stofwisseling heb,” smekend kijkt Niall mij aan. “Ik moet eigenlijk ook naar het toilet.” Nu bijt hij op zijn lip. Wat er voor zorgt dat zijn lippen onweerstaanbaar lijken.
“Ik hoop voor jou dat je ook echt moet want als het alleen voor de trek is, zwaait er wat voor je,” zeg ik met een zucht en neem ik de afslag naar het tankstation. Eerlijk gezegd wil ik anders wel een sigaret. Ja, eerst maar bijtanken. Ik ben er nu toch en dan hoeft dat morgen niet als ik naar mijn ouders ga. Zo te zien, springt Niall uit de auto en loopt hij naar de achterkant. Waar de toiletten zijn. Mooi, bedenk ik me. Nadat ik getankt heb, en er betaald is, rij ik door naar de achterkant. Vooraan hoef ik niet een sigaret aan te steken want dan krijg ik nog problemen. Wat ik niet wil en zeker niet op kerstavond. Ik rits mijn jas dicht en steek een sigaret op. Wachtend op Niall. Als hij me voor niet ziet staan, komt hij vanzelf deze kant op. Hij weet dat ik daar nooit een sigaret op zou steken. Hoe moet ik het hem zeggen? Ooit moet ik een keer zeggen dat ik verliefd ben. Wanneer? Waar? Hoe? Hoe gaat hij reageren, is wel de belangrijkste.

Wanneer mijn sigaret bijna op is, zie ik dat Niall op me af komt. Met een klein tasje. Wat heeft hij wel niet gehaald? We gaan nog eten bij vrienden.
“Niall.” Ik schud mijn hoofd naar hem. “Je gaat je toch niet helemaal volproppen met snoep of wel?”
“Nee.” Twee onschuldige lichtblauwe ogen kijken me onzeker aan. “Ik heb warme chocomel genomen. Ik dacht dat je wel een sigaret wilde roken dus heb ik ook voor jou meegenomen. Daarom het tasje.” Wat dus inderdaad het geval is en komen er twee bekers, met deksels, tevoorschijn. Een voor mij en een voor hemzelf.
“Sorry, die tas wekte de indruk dat je heel wat snoep ingeslagen had,” verontschuldig ik me dan snel.
“Geeft niet,” lacht hij. “Ik zou hetzelfde gedacht hebben.”
“Vooruit, de chocomel en een sigaret. Daarna gaan we weer,” glimlach ik. “Ik heb Liam een bericht gestuurd dat we onderweg zijn en een tussenstop nemen.”
“Oké.” Heel zijn gezicht licht op en neem ik een slok van de chocomel. Tegelijk nadenkend want hoelang moet ik anders nog wachten? Hij komt er echt op een dag wel achter dat ik gevoelens heb voor hem.
“Niall,” begin ik. Mezelf vertellend dat ik het nu gewoon moet doen. Anders gebeurd het nooit en ik wil me niet afvragen hoe het kan zijn als hij ook op mij is. Hij kijkt me vragend aan over zijn beker chocomel en zet ik mijn beker op het dak van mijn auto. “Hoe lang kennen wij elkaar nou?”
“Bijna vijf jaar alweer,” antwoord hij tussen twee slokken door. “Waarom vraag je dat?” Ik slik voorzichtig en voor een moment ontwijk ik zijn ogen. Please, laat hem normaal reageren. Het liefst dat hij ook op mij is, bid ik stilte.
“Omdat ik...” Ik stop halverwege. Niet alleen om hem nieuwsgierig te maken maar ook om de juiste woorden te vinden. Wacht, wie zegt dat ik moet praten als ik het kan laten zien. Nee, straks bijt hij nog omdat het hem niet bevalt. Geen tanden. Eerst zekerheid. “Ik heb... gevoelens voor je.”
“Ik toch ook, suffie.” De zucht die volgt is duidelijk gespeeld. “Vrienden voelen ook wel wat voor elkaar. Dat is echt niet puur alleen platonisch...”
“Ik ben verliefd op je,” zeg ik dan snel om er vanaf te zijn en buig ik mijn hoofd om hem niet aan te hoeven kijken. Daardoor zie ik wel dat er nu een beker op de grond valt. Het volgende moment wordt ik getackeld en beland ik met mijn rug op de grond in de sneeuw.
“Zayn.” Niall verberg zich nu in mijn armen en in mijn nek.
“Hoe moet ik dit opvatten,” wil ik weten. Het is heerlijk om hem in mijn armen te hebben, daar niet van.
“Ik... ik zou willen dat ik zoveel moed heb als jij. Ik wist niet hoe, ik wist niet wanneer, ik heb er geen moed of lef voor maar jij,” klinkt Nialls stem zacht. “Ik ben al een paar jaar verliefd op jou en om de een of andere reden durfde ik het niet te zeggen. Bang om je anders als mijn beste vriend kwijt te raken.” Nu fluistert hij zelfs en verstopt hij zijn gezicht helemaal.
“Niall.” Mijn stem is net zo zacht als die van hem. Mijn god. Hij is ook verliefd op mij. Opgelucht kan ik weer adem halen en hoor ik een snik. Die verrassend genoeg van mij komt. Niall schiet overeind en veegt hij een traan bij me weg. “Wil je mijn vriend zijn?” Het interesseert me niet wat mensen van ons denken. Door zo in de sneeuw te liggen.
“Ja, Zayn, met liefde,” knikt hij heftig en drukt hij zijn lippen op de mijne. Dit had ik eerder moeten doen. Mijn gedachten verdwijnen meteen en trek ik hem dichter tegen me aan. Waarop ik tegen zijn lippen tik en gretig verleent hij me de toestemming naar zijn mond.

Eindelijk komen we bij Louis aan en parkeer ik mijn auto. Waar gelijk de deur open gaat en komt Louis als eerste naar buiten. Net als dat hij ongeduldig lijkt te zijn. Achter hem verschijnt Harry weer en stappen Niall, en ik, uit de auto.
“Eindelijk,” zucht Liam. “Het werd al lastig om Louis tegen te houden want hij wilde al wat cadeaus open maken.”
“Ja, sorry,” reageer ik en zie ik dat Niall wat verkleurt. Waardoor ik moet lachen.
“Voor wat?” Harry kijkt van mij naar Niall en terug. “Het kan wat glad zijn dus ik ben al blij dat jullie voorzichtig zijn geweest.”
“Heb jij soms al een cadeau gehad, Niall, je lijkt vrolijk en gelukkig te zijn,” begint Liam en haal ik de cadeaus uit de kofferbak.
“Het beste cadeau ooit. Daar kunnen jullie nooit overheen,” grijnst Niall en geeft hij mij een kus.
“Wat?” Harry is te horen.
“O gelukkig,” is de reactie van Liam.
“Hé, wist jij soms dat Zayn of Niall...”
“Ja, Lou, maar ik wist het alleen van Zayn. Niet van Niall,” schud Liam zijn hoofd.
“Kom op, naar binnen,” zeg ik zelf. “Toen ik het bekende tegen hem, tackelde hij me en lag ik met mijn rug in de sneeuw.” Hoewel ik het totaal niet koud had. De manier waarop ik Niall in mijn armen had.
“Ik heb warme chocomel.” Louis loopt naar de keuken.
“Oké, allemaal een cadeau en dan eerst aan tafel,” stelt Liam voor. “Jullie zijn al later dan gedacht.” Grijnzend ga ik in op de bank zitten en ploft Niall gelijk op mijn schoot. Waarop ik mijn arm om zijn middel leg. Niall heeft gelijk. Geen enkel cadeau kan hier overheen want hij nu is nu echt officieel mijn vriend. Als we chocomel hebben, kan ik Harry en Louis horen kibbelen over de cadeaus en wie er als eerste een open mag maken. Daardoor vraag ik me af of die twee misschien verliefd zijn op elkaar.
“Weet je zeker dat jullie niet stiekem een koppel zijn?” Niall spreekt mijn gedachten weer hardop uit.
“Wat?” Beide mannen kijken verbaasd naar ons.
“Alleen vrienden,” zucht Louis met een raar gezicht. “Nee dank je, ik leer juist iemand kennen. Eleanor, ik wilde jullie in het nieuwe jaar aan haar voorstellen. Leuke en mooie vrouw.”
“Als ze jou zo kan laten glimlachen, wil ik snel kennismaken,” grinnikt Harry.
“Binnenkort,” verzekert Louis hem. Tegelijk schuift Niall verder op mijn schoot.
“Zit stil,” fluister ik in zijn oor. Hij verkleurt weer en legt hij zijn hoofd op mijn schouder. Verder kan ik het niet beter wensen voor kerstavond. Bij vrienden en Niall is nu mijn vriendje. Ik druk een kus op zijn lippen en zucht ik tevreden.