Opgelucht..., of toch niet?

Lucas moest in de wachtkamer wachten. Na paar uur kwam een zuster naar hem toe.
‘En? ‘ vroeg Lucas.
‘Je mag nu wel kijken, je moet wel een beetje zachtjes praten want er zijn ook andere mensen in dezelfde kamer. Ik moet eerst nog wat informatie noteren. Kun je haar ouders ook even bellen?’
‘Eh ja tuurlijk, hier is het nummer van haar moeder.’
‘Bedankt, ik kom zo weer bij u.’
Lucas ging de kamer zachtjes binnen.
Er lagen allemaal bedden soms leeg soms met mensen.
Lucas liep langzaam naar Marieke’s bed.
Ze lag op haar bed tv te kijken.
Verveeld zapte ze van zender naar zender.

‘Stoor ik?’
‘En jij bent?’
‘Ik ben Lucas herken je me nog?’
‘Ehm misschien?’
‘Noh! Je hebt toch geen hersenschudding?’
‘Wat is dat.’
‘Oke, nu overdrijf je.’ Lachtte Lucas.
‘Weet je nog over het weglopen?’
‘Ja duh! Ik herinner alles nog gek!’
‘Oke, oke! Dan is het goed.’
‘Trouwens ik heb je moeder gebeld en de docenten.’
‘Ze dachten dat we ontvoerd werden.’
‘Het zou wel kunnen…’ twijfelde Marieke.
‘Ik weet het niet hoor.’
‘De docenten zijn heel erg ongerust.’Zei Lucas snel om van onderwerp te veranderen.
Stiekem had Marieke dat wel door maar ze wou het zelfde.
De zuster kwam de kamer binnen. En kwam gelijk naar Marieke’s bed.
‘Ehm we moeten een onderzoek doen maar haar moeder moet nog even hier naartoe komen.’
‘Is goed mevrouw.’
‘En hoelang moet ik hier blijven?’
‘Het hangt ervan af hoe het met je been is.’
‘Oké bedankt.’
De zuster ging de kamer weer uit. Het bezoekuur is bijna afgelopen.
Lucas bleef nog heel even en nam afscheid van Marieke.
Later in de avond kwam haar moeder terug van haar werk en ging gelijk naar het ziekenhuis.
‘Sorry dat ik laat ben maar ik moest nog overwerken.’
‘Het geeft niet mevrouw er is hier tijd zat.’
‘Neem maar hier plek op deze stoel en dan kunnen we bespreken over het gebeurtenis.’

De volgende morgen op kamp was dat de dag dat ze gaan vertrekken naar huis.
De spullen van Marieke zijn al ingepakt en al naar huis.
‘Oké iedereen gisteren werd het misschien een beetje laat maar vandaag moeten we weer een eind gaan fietsen! Je kan hier weer broodjes smeren en limonade halen!
Ook is het handig om niet al teveel in je rugzak te doen, want het word een warme en zware dag. Je zonnebril doe je op en smeer je in met zonnebrand créme.’
De kinderen werden slaperig wakker ze maakte zich klaar en ruimde alles op en deden ze in de grote kofferbak van de auto.
‘Ik vind het wel zielig voor Marieke.’
‘Pfuh, dat wijf zielig?’
‘Stel je aan zeg.’
‘Je hoeft niet zo chagrijnig te zijn Kimberley!’
‘Jij geeft om dat wijf Marieke.’
‘Mag ik niet eens medelijden hebben?! Wat voor mens ben jij.’
‘Aanstellen, dat ben jij, ik ben hard.’
‘Hard om de waarheid te weten?’
Iedereen keek naar de kant van hun ruzie.
‘Ey! Wat kijken jullie, vinden jullie me leuk of zo?’
‘Daar ben je te lelijk ervoor. Met je fake face, vol met make-up.’ Diste ze.
‘Oeeeehhh!!’ Riep de groep die keek.
‘Oké dames! Genoeg geweest! Ruim je tent op en je spullen, we gaan over 20 minuten vertrekken! Sta dus op tijd klaar bij je fiets!’ zei een docent.

‘Het is oneerlijk vind je niet?’
‘Wat vind je oneerlijk?’
‘Je weet wel, Marieke die hoef niks op te ruimen en te fietsen en die dingen.’
‘Ik weet het niet, Rosa had gelijk. Het is zielig weetje, ze is door een auto overreden.’
‘Ja ik snap dat wel, maar kijk het is wel haar eigenschuld ze rende weg en lette niet op.’
‘Praten jullie weer over Marieke?’ vroeg een meisje achter hun.
‘Je hebt gelijk. We moeten erover ophouden.’
‘Het is zo interessant. Met wie ging ze eigenlijks weglopen?’
‘Misschien is het niet zeker of ze met iemand is, ze kan ook alleen zijn.’
‘Wie heeft de ambulance gebeld dan?’
‘De automobilist misschien.’
‘Oh ja.’
‘Meiden! Hou op ik krijg hoofdpijn van jullie.’
‘Ja even doorfietsen!’
‘Sorry ik fiets al.’

‘Mam, ben jij het?’
Er kwam een traan van uit het oog van Daisy.
Daisy glimlachte even naar Marieke. Maar er kwamen steeds meer tranen.
‘Ma.’
‘Gelukkig leef je nog…’ Begon ze.
Marieke schrokte haar rot. Wat bedoelt ze met die zin.
Had ze een operatie gehad, zonder dat ze het wist?
Marieke was even boos op haar moeder, maar dat kon ze haar moeder niet aan doen.
Als ze het was, wat zou er zijn. Haar moeder zal echt pijn hebben want alleen Marieke heeft ze.
Ineens dacht ze dat ze altijd dood wou zijn.
Maar op dit moment zou ze het echt niet willen.
‘Mam, wat is er.’
‘Je hebt een operatie gehad schat.’
‘Een operatie? Waarom, wat is er met me aan de hand.’
‘Ik vertel het later wel, je moet rusten.’
‘Nee mam! Ik wil en moet het weten wat er met me aan de hand is.’ Gilde ze.
‘Stil Mariek! Stil… Er zijn ook andere patiënten, je moet nu echt rusten.’
‘Maar mam, het is oneerlijk!’
‘Ik vertel het ooit wel, je moet echt rusten. Morgen kom ik misschien weer.’
‘Doei Marieke, welterusten.’
Ze liep weg en keek nog even om met een glimlach. Maar eigenlijks is ze verdrietig, haar moeder voelt haar rot omdat ze niks kan vertellen aan Marieke.
Ze ging naar huis toe rijden. En ze startte de computer van Marieke.
Ze opende een internet schermpje.
Ineens zag ze de chatbox tevoorschijn komen.
Ze las gesprekken die Marieke had gevoerd.
Het maakte Daisy niet uit dat ze chat met andere mensen.
Als ze hun maar niet in het echt ontmoet en persoonlijke gegevens weg geeft.
Ze typte in Google: Eenzame vrouw zoekt man.
Er kwamen allemaal date site’s op de pagina ze twijfelde of ze ergens op ging klikken.
Er stroomde tranen naar beneden. Ze rende vlug naar haar kamer toe.
Pakte het sleuteltje achterin haar nachtkastje vandaan en deed het kastje open later pakte ze het 2e sleuteltje dat aan het andere sleuteltje zat.
Ze pakte het kistje, ging op haar bed zitten en deed het langzaam open.
In het doosje lag allemaal spulletjes in.
Daisy pakte een foto, waar Daisy, Marieke’s vader en een jongetje op stond.
Ze staarde er lang naar. Zachtjes snikte ze, de bel ging.
Snel veegde ze haar tranen weg en deed snel haar make-up opnieuw op.
Je kon haar rode ogen nog goed zien.
Ze rende naar beneden en deed de deur open. Het was de Gert, daar had ze nu helemaal geen zin in. Maar ze moet hem wel binnen laten tenslotte het is familie.
Daisy twijfelde even, en ze dacht na over de foto ze kon niet doorgaan.
Ze had spijt met wat ze had gedaan. Als Marieke het weet heeft ze haar pijn gedaan.
‘Heb je gehuild?’ vroeg hij.
‘Nee niks, maar ik ben nu druk bezig.’
‘Je hebt gehuild schat, kijk me eens aan.’
‘Nee er zat een vliegje in me oog.’
‘Aha oke, ik wou even gedag zeggen ik kwam hier langs bij een vriend.’
‘Wil je niet even binnen komen?’
‘Ik wil even naar Marieke toe.’

Daisy wou nog zeggen dat ze in het ziekenhuis ligt maar het was te laat.
Gert was al bijna boven. Hij ging naar Marieke’s kamer er was niemand te bekennen.
Hij wou naar beneden lopen maar hij kon het niet laten want de deur van Daisy’s kamer stond open. Hij ging naar binnen en keek even rond.
Gert zag dat op haar bed een kistje lag met foto’s.
Daisy bedacht ineens dat ze haar kistje nog niet opgeborgen had.
Snel rende ze naar haar kamer toe en ja hoor daar zat Gert met het kistje in zijn handen.
Er sprongen tranen uit haar ogen.
‘Ik ik kan het uitleggen.’ Zei Gert.
‘Ik wil nú dat je weg gaat!’
‘Ja maar…’
‘Je gaat toch niet zomaar naar iemands kamer toe?’
‘Ik kon het niet laten Dees.’
‘Noem me niet zo, je weet hoe pijn het doet. Peter zei het alleen, en alleen hij mag het zeggen.’
‘Het spijt me Daisy.’
‘Ik wil geen contact meer met je! NOOIT MEER!!’
‘Daisy!’
‘Heb je me niet gehoort? Eruit zeg ik je! ERUIT!’ Gilde ze. Steeds meer tranen stroomde naar beneden. Gert ging renend naar beneden en startte de auto. Hij keek niet op of om.
Daisy ging weer op haar bed zitten.
Ze moest beter oppassen met wat ze gaat doen, niks maakt haar meer uit.
Alleen haar gezin, ze mist hun.
Het werd avond en Daisy was helemaal vergeten om naar Marieke te gaan.
Ze was te depressief, de volgende ochtend dan maar dacht ze.

Wanneer komt ze nou, ze had me beloofd dacht Marieke.
Ze is me toch niet vergeten.
Iedereen is me vergeten, iedereen.
Ik verveel me de hele dag al hier, helemaal niks te doen geen kinderen, alleen hele oude mensen.
Had ik me computer maar hier bij me.
Na een tijdje kwam Lucas de kamer binnen, hij had een bos bloemen bij zich.
‘Hey Marieke.’
‘Gelukkig dat je hier bent, ik verveel me echt rot!’
‘Sorry maar ik moest me vader helpen.’
‘Het geeft niet.’ Zei Marieke, bij het woord vader kreeg ze rillingen.
‘Ik moet je iets vertellen.’
‘Ja ik jou ook.’
‘Vertel jij eerst maar.’
‘Haha, nee jij!’
‘Oke oke, jij wint.’
‘Ik win altijd, je weet zelf toch?’
‘Oke, ik hou van je.’En Marieke bloosde.
‘Ik moet je echt iets heel heel heel blelangrijks vertellen.’
‘Vertel maar.’
De zuster kwam de kamer binnen, en kwam gelijk bij het bed van Marieke.
‘Sorry, maar het bezoek uur is voorbij.’
‘Hij is hier net.’
‘Ik kan er niks aan doen maar hij moet nu echt weg. Het spijt me echt heel erg.’
‘Ik vertel het nog wel een keer, als we alleen zijn.’
‘Doei Marieke!’
‘Love you Lucas!’
Ik wil weten wat hij wilt vertellen dacht Marieke.
Straks is het iets heel belangrijks. Wow! Ik ben echt té nieuwsgierig wat het is.

In de ochtend kwam Daisy naar het ziekenhuis.
Het was nog geen bezoek uur maar ze werd opgebelt door het ziekenhuis.
‘Schat, je mag vandaag weg.’
‘Yes! Eindelijk mam.’
‘Maar het spijt me verschrikkelijk Mariek, dat ik gister avond niet kwam. Ik voelde me echt depri.’
‘Geef niet mam, Lucas kwam al.’
‘Wie is Lucas?’
‘Ehm ik leg het thuis wel uit.’
‘Het is die jongen die je vond toch? Het lijkt me wel een aardige kerel.’
‘Ik ben blij dat je dat zegt, hij is heel erg lief.’
‘Mooi dat dat zo is.’
‘En hier moet u gaan tekenen mevrouw.’
‘Ja.’
‘En hier.’
‘Oke, mag ze nu met me mee?’
‘Als ze aangekleed en wel is mag dat.’
‘Haha!’
‘Oh ja mam, ik heb hier gips de dokter heeft verteld waarom.’
‘En ze hebben het ook aan mij verteld.’ Lachte ze.
‘Pfoeh dan heb ik lekker bijna niks te vertellen aan jou.’
‘En ik heb jou wel heel veel te vertellen Mariek.’
‘Het is best lastig om op krukken te lopen.’
‘Vind je? Vroeger…’
‘Niet weer he mam?’ Zei Marieke voor de grap.
‘Hahaha.’
‘Trouwens, wanneer moet ik weer naar school toe?’
‘Morgen kan je weer naar school.’
‘Morgen pas?’
‘Ja, je moet nu nog wennen.’
‘Mag ik vandaag niet naar school toe?’
‘Van mij mag het wel, ik weet niet of het van de dokters mag.’
‘Aaaaaawhh! Toeeee!’
‘Dit is wel de eerste keer dat je naar school wilt dus ik wil de kans niet missen.’
‘Je wou me toch wat vertellen?’
‘Dat is waar ook, ehm je mag na de pauze denk ik wel naar school toe.
‘En mam wil je aan me mentor vertellen wat er allemaal is gebeurt?’
‘Je hebt zeker geen zin om het zelf te doen, ik heb je wel door.’
‘Oke mam, gassen.’ Lachte ze.

Op school vertelde haar moeder aan haar mentor wat er aan de hand was.
Ze begrepen het en ze mocht weer verder met de les.
Haar moeder nam afscheid en Marieke ging op haar plek zitten.
Meisjes vroegen wat er was met haar en zelfs jongens.
Normaal doen ze dat nooit.
‘Marieke?’
‘Wat is er gebeur t joh.’
‘Waarom antwoord ze niet.’
‘Ik weet het niet.’
‘Echt zielig!’
‘Sorry hoor, maar normaal praten jullie nooit met me of jullie pesten me.’
‘Het spijt mij, al heb ik niks gedaan trouwens ik ben Rosa aangenaam.’ En ze glimlachte naar haar.
Ze pakte haar spullen en ging naast Marieke zitten.
‘Hey Rosa waarom blijf je niet bij mij zitten?’ vroeg Heleen.
‘Ze heeft een vriendin nodig en jij hebt genoeg vrienden.’ Zei Rosa eerlijk.
‘Wow zij durft…’ fluisterde iemand.
‘Ik vind dat Rosa gelijk heeft Marieke word al jaren gepest. Niet in deze klas maar ook op de basis school ik vind dat ze nu een kans moet krijgen.’
‘Vind ik ook.’ Zei de mentor.
‘Wie is er tegen?’ vroeg Heleen.
‘Niemand denk ik.’ Zei Rosa.
‘Ik ben er tegen.’ Zei Kimberley en ze stond op.
De klas keek haar aan.
‘Jullie zijn allemaal meelopers.’ Zei ze.
‘Iedereen is hier een meeloper.’ Zei Marieke.
‘Sommige durven hun mening niet te geven.’ Begon Rosa.
‘Sommige moeten meer zelfverzekerder zijn, ze kunnen lessen volgen in lokaal 322 na schooltijd. Je hoeft je niet te schamen want ik geef die lessen.’ Zei hun mentor.

Het was een heel druk gesprek in de klas over zelfverzekerd zijn en echte vrienden hebben.
Marieke kreeg steeds meer vrienden, het werd steeds leuker vond Marieke.
Ze wouden dat niemand meer buitengesloten voelt in die klas.
Maar natuurlijk kon je er niet altijd oprekenen.
Af en toe een ruzie maakt iedereen wel eens mee.

De schoolbel ging en iedereen ging naar hun kluisjes om hun spulletjes te pakken.
Marieke liep de schooldeur uit. En ging naar haar fiets lopen.
Verderop zag ze achter de fietsen stalling twee jongens staan.
Haar fiets stond daar vlak bij. Ze liep er naar toe.
Het was een beetje vaag maar ineens zag ze het…
Het is Lucas en nog een jongen, ze herkend hem het is zijn klasgenoot Tom.
Ze gingen dichterbij elkaar staan. Steeds meer, ineens ging Lucas Tom zoenen. Mond op mond…
Ze vond hem wel aardig maar nu ze hun zien, Marieke was verslagen.
Ze snikte, het liefst wou ze weg rennen ze kon het niet doen haar fiets stond voor hun neus.
Ineens kwam Rosa eraan. Marieke zag haar niet staan naast haar. Ze wou naar hun kijken.
Alle details goed zien…
‘Marieke, dat is toch Lucas. Is het niet je vriendje?’ vroeg Rosa.
‘Marieke?’
‘Heh wat?..’
Ze snikte meer en omhelsde Rosa hard.
‘Ik kan het niet meer aanzien Rosa, waarom is het leven zo.’
‘Rosa, gelukkig dat ik jou heb.’
Steeds meer mensen gingen kijken naar de zoen-partij van Lucas en Tom.
Ook mensen riepen ‘Homo’ naar hun.
Ze bleven maar door gaan en sommige troostte me.
Lisa en Ingrid rende naar me toe.
‘Marieke, gaat het wel?’
‘Marieke…’
Marieke omhelsde hun alle drie.
‘Ik ben echt blij dat ik jullie als vrienden heb, ik weet dat er slechte tijden zijn geweest meiden.’
‘Ik wil dit echt niet meer zien… Waarom overkomt mij dit.. Waarom ik, ik dacht dat ik Lucas vertrouwde en dan ineens dit.’ Marieke moest nog meer snikken.
‘Ik kan dit niet meer.’
‘Zal ik je fiets halen.’
‘Ik haal het zelf wel.. Meiden kom mee…’
Ze liep met Rosa, Lisa en Ingrid Naar de kant van de jongens.
‘Waarom heb je me dit aan gedaan!’ Huilde Marieke.
‘Ik vertrouwde je, en ineens doe je dit!’
‘Marieke, het spijt me ik wou het zeggen.’
‘Ik vind het goed dat jullie homo’s zijn. Ik heb respect voor jullie. Maar Lucas! Hoe kon je …’
‘Ik wil niet dat jullie ruzie hebben.’ Riep Rosa.
‘Ik wil dat niemand ruzie heeft.’ Zei Lisa.
‘Meiden ik wil hier weg.’
‘Is goed, kom we gaan.’ Zei Ingrid.

Mensen keken hun aan en mensen gingen Lucas en Tom uitschelden voor ‘Gay’.
Een hele discussie begon er en mensen gingen ook weer weg naar huis.
Onderweg bij de meiden.
‘Ik kan niet meer fietsen, waarom overkomt mij dit nou. Hebben jullie ooit een vriendje gehad?’
‘Ik ben verliefd op iemand, Ingrid weet er alles van.’ Zei Lisa geheimzinnig en keek naar Ingrid.
‘Eh ja.’
‘Ik trakteer.’ Zei Lisa.
‘Nee we gaan naar mijn snackbar.’
‘Marieke gaat het nu weer een beetje?’
‘Ik hoop het.’
‘Kom hier, zet je fiets maar.’
‘Pa, geef ons maar 3 x patat en daar kan je saus halen.’
‘Ik hoef niks Ing, ik moet nu naar huis toe.’
‘Doei Meiden ik zie je morgen op school wel!’
‘Bye!’
‘Doei!’
‘Byee! Love u!’

Ze hadden patat gehaald en gingen ergens zitten in het stadspark.
‘Weetje, paar weken stalkt iemand me, met een zwart busje?’
‘Oh dat, haha! Dat waren ik en Ingrid.’
‘Wat?! Dus jullie bedoelen dat jullie mij stalken? Waarom.’
‘We moesten uitzoeken wat je deed en waarom je ons gebruikt.’ Zei ingrid
‘Aha.’
‘Lisa wist je nog dat artikel in de Girls!’
‘Jaa dat wist ik nog! We hadden trouwens heel veel tijdschriften meegenomen.’
‘Echt grappig was dat dat artikel.’
‘Gewoon droog.’
‘Echt eh?’
‘Maar ik vraag me af waarom je ons hebt gebruikt’
‘Het is echt een lang verhaal.’
‘Vertel, we hebben toch niks te doen.’
‘Ja daarom vertel gewoon.’
‘ We zijn nieuwsgierig.’
‘Nou ik ben me beste vriendin kwijt een paar maanden geleden twee ofzo.’
‘Ja en dan?’
‘Ze ging verhuizen, het ging allemaal zo snel snap je? Zo is ze niet. Het mocht niet van haar ouders dat ze dingen ging door vertellen over het verhuizen. Maar ze verteld altijd alles aan me ook al mag het niet. Ik vond het toen al stom, later na een maandje belde ze me ineens ze had al vrienden gemaakt en ik bleef alleen achter ik had helemaal niemand. Ze had zelfs een nieuwe vriendin! Ik zag haar later. Ze was helemaal verandert ,haar kleding style, hoe ze gedraagt gewoon als een kakker! Omdat ze in een rijk buurtje woonde. Ik wou wraak nemen op haar en haar nieuwe beste vriendin. Ik wou nieuwe vrienden maken hier. En dat zijn jullie dan, om wraak te nemen op me beste vriendin. Later vond ik het echt heel erg gezellig met jullie. Ik wou geen wraak meer nemen, ik wou het wel vertellen maar toch ik kreeg geen kans. Ik ben nogal verlegen. En mensen pestten me daarom.’
‘Ik snap je punt maar wraak nemen op je beste vriendin is niet echt gelukt.’
‘Nee ik hoef geen wraak meer.’
‘Echt niet?’
‘Oh ja, die ene nieuwe beste vriendin heeft me oude beste vriendin gepikt.’
‘Oude beste vriendin?’
‘Wie is je nieuwe dan.’
‘Dat zijn jullie! En Rosa natuurlijk!.’ Ik glimlachte.
‘Beste vriendinnen.’
‘High 5!’
‘De 4 beste vriendinnen.’ Riepen ze tegenlijk.

‘En hoe zit het met je love?’ Vroeg Marieke.
‘Ja inderdaad.’ Zei Ingrid.
‘Hij is echt zó leuk meiden! Echt zoo schattig.’ Zei Lisa opgewonden.
‘Vraag hem dan.’
‘Jaaa doe! Je vind hem toch zo leuk?’
‘Jongens moeten toch altijd vragen?’ Bloosde ze.
‘Nee man meiden! Dat stond in de Hitkrant.’
‘Ik zeg gewoon dat jongens dat moeten doen.’
‘Oke Lisa, jij wint haha.’
‘Yes, ik heb toch gelijk he?’ En ze knipoogde naar Ingrid.
‘Hoe ken je hem?’ vroeg Marieke aan Lisa.
‘Pfoeh! Dat is echt een lang verhaal Mariek.’
‘Tell me.’
‘Ja vertel maar aan Marieke, we hebben toch de tijd niet?’
‘Ingrid heeft gelijk.’
‘Oke daar gaat ie dan.’
‘Whoohooo!’
‘Ik was zo op school met Ingrid.’
‘En toen.’
‘We liepen naar de kluisjes, Ingrid ging alvast want ik vond die jongen al zó leuk.’
‘Ik wou vragen of hij samen met mij huiswerk wou maken. Ik liet naar hem toe maar het was echt druk toen, mensen botste tegen mij op. En op dat moment liet ik me boeken vallen net toen hij omkeek. Gelukkig hielp hij me met me boeken en stiekem stopte hij zijn nummer in me hand.’
‘Aahw zo lief!’
‘Ja ik weet, ik ben nu in de hemel.’
‘Lisa, je hebt toch nog wat te vertellen?’
‘Oh ja nog vergeten.’
‘Vertel vertel ik wil het weten! Ik heb zó veel gemist echt waar, ik heb jullie ook gemist…’
‘Ahw…’
‘Ik jou ook schat, ik kende hem van vorige jaar al hij was wel aardig en we trokken veel met elkaar op. Ik kende Ingrid toen ook al maar toen zat ze in groep acht. En nu zijn ik en Ingrid heel vaak met elkaar. En die jongen heet Anthony, als ik met hem praat of naar hem kijk word ik echt blij.’
‘Ik ben echt superblij voor je!’
‘En ik ook, trouwens ik wil hem wel een keertje zien.’
‘Morgen in de pauze?’
‘Is goed Lisa.’
‘Lisa, ik wil ook een keer zien wanneer jullie met elkaar hebben, hand in hand.’
‘Ik kan er niet aan denken, dan krijg ik echt kriebels in me buik.’
‘Zo romantisch!’

‘Marieke gaat het wel met je?’
‘Ja hoor, maar nu ik Lucas kwijt ben wil ik het liefst niet over liefde praten snap je?’
‘Ik snap het.’
‘En ik ook, ik vind het echt rot voor je maar het leven moet door gaan.’
‘Ik weet, en ik ben echt super super blij dat ik jullie heb.’
‘Het is nu ook veel gezelliger.’
‘Wel jammer dat Rosa naar huis moest.’
‘Ja, anders kon ik haar nog beter leren kennen maar we hebben de tijd.’
‘Je hebt gelijk.’
‘Lucas en homo, ik had het niet verwacht.’
‘En Tom ook, maar dat wisten we al…’
‘Of toch niet, ze werden wel uitgescholden voor homo.’
‘Ze hebben het nooit gezien?’
‘Ik vind het zielig voor Lucas en Tom maar ook weer niet voor Lucas, ik vind het nog zieliger voor Marieke men, echt waar Lucas heeft haar pijn gedaan, als iemand het bij mij zal doen. Die gasten krijgen klappen. En dat meen ik echt.’
‘Maar nu ga je Lucas niet klappen toch?’
‘Nee kan niet, ik ken hem niet goed snap je?’
‘Ik denk dat ik naar huis ga.’
‘Oke is goed Mariek.’
‘Bye!’
‘Doei!’
‘Bye!’
‘Hou je sterk, het komt allemaal goed meid.’
‘Ik zie je morgen, misschien straks op msn.’
‘Is goed tot morgen of msn!’

Marieke ging naar haar kamer toe. Haar computer stond aan, wat ze nogal vreemd vond.
De internet site die haar moeder heeft geopend stond er nog.
Marieke ging kijken wat haar moeder deed.
Ze kon haar ogen niet geloven, ze heeft haar belofte gebroken. Ze had beloofd om geen nieuwe man te zoeken. En toch probeert ze het stiekem.
Dat haar moeder het stiekem doet vind ze nog het ergste van allemaal.
Marieke moest nu echt haar echte vader vinden.
Het beste kan ze nu haar eigen achternaam in Google intypen. Maar dan komen er duizenden en duizenden namen tevoorschijn.
Haar vader kan ook zijn achternaam verandert hebben.
Maar dat is natuurlijk nog niet helemaal zeker.
Misschien kan haar oom Gert haar wel helpen. De laatste keer dat ze hem zag was dat haar moeder en Ger elkaar zoenden! Gelijk dacht ze weer aan de situatie met Lucas en zijzelf.
Ik dacht dat ik hem vertrouwde. Dacht Marieke.
Ineens herinnerd Marieke zich dat Lucas nog wat wou zeggen in het ziekenhuis.
Als ze het nu vraagt staat ze natuurlijk voor schud.
Ze wou niet meer met hem praten na de gebeurtenis op het schoolplein.
Marieke weet het niet meer, ze moet iemand te hulp vragen.
Haar vriendinnen kan nu niet want die zijn offline op msn.
Als ze het anoniem doet kan het misschien nog wel.

Ze logde in op haar account van de chat-box.
Zoals gewoonlijk ging ze naar de zelfde chat als normaal.

Chatbox

Chatters: Music!, Chatter, Xen, Rosalinde, Sanny, Only en Noname

Xen: Jahoor noname.
Chatter: Hallo ik ben chatter.
Music!: Dat weten nu ook wel Chatter.
Rosalinde:Hallo!
Sanny: Me computer loopt vast.
Only: Dat is echt irri
Noname: Zeker wel.
Music!: Ik kan het niet meer volgen mensen
Xen: Ik wel dan.
Sanny: Ik ga.
Music!: Ik ga je missen schat.
Noname: Bye liefje.
Xen: Gays.
Only: Ik moet even wat kwijt, het is dringend.
Sanny: Oke dan blijf ik.
Music!: Dat ene neem ik terug.
Noname: Ik niet
Rosalinde: Vertel het maar 
Chatter: Ja daar ben ik voor, ik ben Nummer 1 Chatter.
Xen: Stil dan ze moet wat vertellen.
Only: Het is een heel lang verhaal maar ik moet het echt echt kwijt en anoniem.
Sanny: Ik begrijp het.
Xen: Ik ook 
Only: Nou kijk ik ben me vriendje verloren. We hadden maar heel heel erg kort. En toch hielden we veel van elkaar, het was me eerste vriendje. En ik denk voor hem ook eerste vriendin. Uit schooltijd ging hij achter het fietsenhok met een jongen zoenen! Het was ook nog mijn klasgenoot. Ik vond het vreselijk. En een week geleden ofzo zag ik me oom met me moeder zoenen! Dat vond ik ook al zóó erg. En nu is dit gebeurt. Ik snap wel dat me moeder zo doet omdat mijn moeder en vader gescheiden is. Hij is heel lang geleden weggegaan. Me moeder wilt er niet over praten. Ook hebben we geen contact met me vaders kant. Ik kan niks meer van me vader herinneren. En toch zie ik de laatste tijd allemaal beelden in me hoofd. Ik vind dat echt eng…
Sanny: Wow wat een verhaal meid.
Xen: Hoe weet je dat het een meisje is.
Noname: Inderdaad ..
Sanny: Dat zie ik aan de uitleg ervan.
Music!: Nerd.
Only: Ik ben een meisje ja.
Rosalinde: Je kan goed raden n.n
Chatter: Ik vind dit echt een erg verhaal Only.
Xen: Het heeft me wel geraakt.
Only: Ik weet niet meer wat ik moet doen.
Noname: Je hebt zeker heel wat door gemaakt.
Music!: Ik denk het ook.
Only: Hebben jullie misschien advies?
Chatter: Ehm ik denk dat je beter met iemand die je vertrouwt mee gaat zieken.
Xen: En hoe ga je dat doen?
Sanny: Internet
Xen: Haha, wist ik wel hoor
Only: Bedankt. 
Chatter: Youre welcome.
Noname: Ooit kun je je vader ontmoeten! Zo snel mogelijk hoop ik.
Only: Dat hoop ik ook.
Rosalinde: Ik ga denk ik weg het tript men.
Xen: Hebben jullie msn?
Music!: Ja ik heb het.
Xen: Mag ik ?
Sanny: Sandra_yay452@hotmail.com
Noname: Vlindertje_009@live.nl
Xen: Misschien kunnen jullie mij toevoegen ^^
Rosalinde: Dat is wel handiger
Xen: Inderdaad, daarom zeg ik het ook Xenny@hotmail.com
Only: Thanks.
Music!: Even toevoegen.
Noname: Dat moet je een groepsgesprek maken en dan kunnen we elkaar toevoegen!
Only: Goed plan, dan spreken we daar af oke?
Chatter: Is goed.
Rosalinde heeft het gesprek verlaten.
Noname: Heel onverwachts.
Only: Ik moet nog wat uitzoeken, oké? Ik kom zo weer doei!
Music!: Byebye.
Xen: Baii <3
Only heeft het gesprek verlaten.

Marieke liep naar haar raam en keek of haar moeder er is.
Het is nog maar half 7 en 8uur komt haar moeder thuis.
Ze liep haar kamer uit en ging naar haar moeders kamer.
De deur was nu wel opslot.
Ze was moe en kon nu niks doen.
Misschien opzoeken wie haar vader is.
Maar dat deed ze niet ze ging word openen.
Ze had lang niet meer in haar dagboek geschreven.

1 augustus ’09

Lief dagboekje,

Ik heb heel veel beleefd vorige maand.
Natuurlijk kan ik alles wel opnoemen maar daar heb ik nu echt geen zin in.
Misschien doe ik het later of ik doe het niet.
Trouwens ik weet wie het zwarte busje is. Het waren Lisa en Ingrid.
We zijn nu gelukkig weer vriendinnen en ik heb ook nieuwe bij gekregen bij een groot gesprek in de klas. Ik word niet meer gepest en het is nu heel erg gezellig. Straks heb ik vakantie en dat word lachen. 
Hoop ik tenminste, met me vriendinnen en alles!
Ik wil echt weten wie me vader is en wat er in dat doosje zit.
Lucas me ex-vriendje die homo met Tom is moest nog wat belangrijks vertellen.
Waar hij niet aan toe gekomen is.
Ik moet nog heel veel dingen doen. Het ergste is dat me moeder stiekem een nieuwe man aan het zoeken is. Dat vind ik echt vreselijk! Stiekem ook nog. Hoe kan ze…
Ik wil niet weten wat ze nu aan het doen is. Straks date ze. Want normaal komt ze altijd thuis het is nu al laat. Het is bijna 8 uur.Ik ga je nu meer schrijven dagboek!
Doei <3

Marieke.


Ze sloeg weer het bestand op en Marieke heeft honger.
Haar been doet nog een beetje pijn maar over een week mag het gips er al weer af zei de dokter.
En na die week is het alweer vakantie!
Genoeg tijd om haar vader te zoeken en uitzoeken wat haar moeder te vertellen heeft en Lucas.
Ze hoorde beneden wat geluid. Ze ging voorzichtig naar beneden.
Het was haar moeder gewoon gelukkig.
Haar moeder zag haar.

‘Maaaam! Eindelijk je bent thuis.’
‘Ja ik moest nog wat doen.’
‘Ik heb honger zeg.’
‘Ik ook, gelukkig maar.’
‘Wat gaan we eten dan. ‘
‘Ik heb geen zin in koken, laten we een pizza bestellen.’
‘Is goed mam ik heb daar wel zin in.’
Daisy belde de pizza bezorger en snel kwam de pizza al aan ze gingen lui op de bank zitten met de televisie aan en pizza eten.
‘Mam, wat wou je nog vertellen?’
‘De pizza is wel lekker, ehm wat zei je schat?’
‘Dat je nog wat moest vertellen aan mij.’
‘Oohh dat!’
Ze legde de pizza op een bordje en begon te vertellen.
‘Tjah, eergisteren kwam Oom Gert naar me toe. Het was echt vreselijk Mariek… Hij noemde me Dees je vader noemde me altijd zo. Ik werd kwaad en hij begon me te zoenen een week geleden of langer… In de woonkamer ik duwde hem weg maar hij bleef me maar zoenen. Ik wou het niet doen het was me broer! Nooit had ik gedacht dat hij dat zou doen. En ik ging eergisteren tegen hem schreeuwen. Ik wou hem echt nooit meer zien. Nooit meer in me hele leven.’
Daisy begon te huilen.
‘Mam, je hoeft niet verder te vertellen.’
‘Maar…’
‘Echt niet mam.’
‘Je moet het weten, je bent me dochter de enigste die ik nog heb in me leven.’
‘Mam…’ Marieke begon ook te huilen.
‘Ik werk op me aller-hardst voor jou. Om onze huur te betalen, kleding en de andere dingen. Marieke ik heb jou echt nog alleen. Als me moeder overleden is wie steunt me dan nog? Ja, jij Marieke alleen jou heb ik nog. Gert was me enigste broer.’
‘Mam, je hoeft niet zoveel moeite te doen.’
‘Jawel…’
‘Ik ben blij dat ik jou heb.’ Zei Marieke.
‘Ik ben ook blij dat ik jou heb Mariek.’
‘Altijd blijf jij me moeder.’ En Marieke probeerde een glimlach tevoorschijn te halen.
‘En jij me dochter natuurlijk.’

Marieke was blij dat haar moeder het vertelt had wat bij haar niet lekker zat.
En nu moest Marieke toch wel zeggen wat ze wilt.
Ze moet weten wat in het doosje zit. Er is grootte kans dat ze het niet zegt.
Maar dat is nog niet zeker.