Keuzes maken.

Het was zondag de zon scheen en er waren geen wolken te bekennen. Marieke lag in het gras te zonnen. Ze keek naar boven er vloog een kraai boven haar hoofd. En ja hoor precies toen ze naar boven keek. KLETS! Vogelpoep op haar zonnebril. ‘IEEEEEH!’ riep Marieke paniekerig en rende naar de keuken. Ze pakte een handdoek en maakte haar zonnebril schoon. Haar moeder kwam aangerend.
‘Mariek? Wat is er aan de hand?’
‘Er zat vogelpoep op me nieuwe zonnebril! Kijk dan MAAHAAMM!!’ En ze trok een vies gezicht.
‘Dat is wel erg vies hoor, maar het is nu al schoon’ zei haar moeder Daisy. ‘Maar mam, ik wil een nieuwe! Deze stinkt als als … ‘ Ze maakte haar zin niet af. Daisy ging de trap al op. Marieke pakte haar zonnebril weer en ging weer in het gras liggen. Lekker vredig en rust.
Na een tijdje belde er iemand aan. Marieke werd wakker en deed de deur open.

‘Mary!’ riep Claire en omhelsde haar vriendin.
‘Claire!’
‘Kom maar binnen’
‘Ehm nee sorry dat kan niet, ik moet zo echt echt weg.’
‘Waar heen dan?’
‘Sorry dat ik het de heletijd geheim heb gehouden, maar ik mocht het echt niet doorvertellen weetje je snapt het misschien wel met me ouders, ik wil je niet kwetsen snap je dat?’
‘Ja maar vertel, wat is er zo geheim dan.’
‘Nou ehm het ligt wel gevo[face=arial]elig…’
‘Je kan me altijd alles vertellen.’
Claire keek op haar horloge en twijfelde of ze het wel ging vertellen.
‘Nou?’
‘Ehm, kijk me ouders vinden het huis te klein…’
‘NOOOH! Je gaat me niet vertellen dat je NU gaat?’
Ze knikte duidelijk, en ik was verslagen…
‘Echt Mary, het spijt me echt ik mocht het niet vertellen me ouders zouden me vermoorden…’
‘ Daarom ging je opruimen zeker, nu komt alles naar boven. De heletijd heb je het verborgen gehouden voor mij.’
‘Waarom Claire, dit is toch niet zó geheim? Echt waar, als je een echte vriendin was vertelde je het gelijk tegen mij… Hoezo doe je dat niet?’
‘Marieke je weet hoe me ouders soms kunnen zijn, je kent ze langer dan 1 dag.’
‘Ja ik weet het maar…’
‘Het is tijd ik moet echt gaan! Het spijt me echt, ik weet ook niet waarom ik zal je bellen, msnen en alles wij zijn voor altijd! Je weet zelf wel, vergeet de tijden niet wat we hebben meegemaakt.’
‘Jaa ik weet het, ga nou maar snel ik zou je echt missen!’
Ze gaven elkaar een knuffel en Claire rende weg naar haar auto. Ze zwaaide elkaar uit en Marieke was verslagen verbaasd over haar beste vriendin.

Ineens was haar vriendin verdwenen, weg van haar… Ze weet niet eens waar ze naar toe gaat verhuizen. Het is allemaal zo snel gegaan.
Het is echt niks voor Claire om zo snel over het verhuizen te gaan doen.
Hoelaat zou ze aan komen in haar nieuwe huis en ze moet toch alles nog klaarzetten.
Een maand ging voorbij…
BLIEP BLIEP!Na een tijdje ging Marieke’s mobiel af.
‘Mary! Met mij Claire, sorry dat ik geen contact met je op heb genomen ,het druk de laatste tijd, school weetje wel? Ik moest ook nog alles uitpakken en alles.’
‘CLAIRE! Gelukkig dat je me belt ik heb je echt zoveel te vertellen meid en stom dat je een geheim nummer hebt, en o mijn god ik kon het echt niet langer vol houden zonder jou hoor... Ik mis je echt vreselijk, je weet nog die tijd, ik heb het boekje nog van ons!’
‘Jaaa ik heb dat boekje ook nog, en ik vertel nog wel een keer het hele verhaal oke?
‘In de zomer kom ik misschien bij je logeren, vind je dat goed?’
‘Tjah ik weet niet, we gaan volgens mij ook naar Spanje het word wel moeilijk’
‘Waarom ben je verhuist ik vind het echt zo kut.’
‘Mary je weet heus wel waarom ik ben verhuist, oh shit! Me ouders zijn thuis ik moet hangen ik spreek je nog wel op msn of zo bye bye!’
‘Bye!’
En ze hing op, Marieke ging recht op zitten. Ze dacht lang na over waarom Claire verhuist is. De
laatste keer dat ze haar zag was al eeuwen geleden. Ook heeft ze niks van haar laten horen, dat vond ze echt heel vreemd van Claire. Normaal verteld ze alles aan Marieke. Maar dan ook alles! Ze hebben echt zó veel geheimen met elkaar.
Marieke zuchtte.
‘Wat mis ik haar’ zei Marieke hard op.
Daisy kwam binnen Marieke had het niet in de gaten.
‘Mariek, wie mis je? ‘
Marieke schrok en keek achterom gelukkig was het haar moeder maar.
‘Mam, wil je me niet zo laten schrikken? Ik was echt bang hoor’
‘Oh sorry, maar wie mis je dan’
‘Ik mis Claire echt zó vreselijk erg! Ze wás me eerste beste vriendin, en dan moest ze ook nog verhuizen! Ik vind het echt zo kut mam, waarom is het leven zo hard ik wil dat ze bleef dan zat ze hier misschien wel naast me.. En ze heeft een maand ofzo niks van zich laten horen! Claire verteld altijd alles aan mij, maar dit keer heeft ze me echt terleur gesteld…’
‘Tjah het leven is eenmaal hard, ze mag hier wel komen logeren of jij bij haar toch? Het mag altijd wel Mariek’
‘Bedankt mam dat het mag’ En ze glimlachte naar haar moeder.
Marieke ging op haar bed zitten, en pakte een foto lijstje. Ze bekeek een foto met haar en Claire, ze hadden dezelfde shirtje aan. Een roze schattig beertje met een geel strikje.
Wat hadden ze toen een lol, ze kan Claire bijna niet meer herinneren. Alleen deze foto heeft ze nog. Alleen ze kon haar gezicht niet zien want haar te grote zonnebril had ze toen op.
Marieke lachte en er kwam een traantje naar beneden.
Ze zette haar computer aan en logde in op haar msn. Ze wachtte tot Claire online komt.
Maar in plaats daar van kwam Kimberly. Ze is een vreselijke kakker die heel eigenwijs en bitchy is. Ze kan echt totaal niet tegen haar verlies en bemoeit zich ook overal mee. Verder heeft ze ook nog allenmaal meelopers in haar klas en op haar school. Iedereen mag haar niet door haar. Behalve Claire mocht me, maar ze is weg, weg van hier… Ik pakte een boek uit haar kast precies pakte ze het boekje van Claire en haar. Ik ging zitten op haar bed en leunde tegen de muur. Elke bladzijde staarde ze 1 minuut naar of zelfs langer. Toen ze bij een bladzijde was waar ze briefjes van elkaar op hebben geplakt moest Marieke snikken. Er kwamen rillingen over haar lijf. Deze briefjes zijn van paar jaar geleden en elk jaar hadden ze op dezelfde datum en tijd maar steeds een ander jaar het zelfde geschreven. Marieke kreeg weer beelden van toen te zien. Alsof ze een film ziet van haar zelf. Steeds bij elke zin komt er een traan naar beneden.
Die avond kon ze niet zo goed slapen ze dacht steeds aan Claire en die beelden van vanmiddag.
Ze dacht er steeds aan, misschien moest ze wel als surprise naar haar toe gaan. Maar het is wel het stomste idee ooit. Als ze maar thuis is. Misschien vind Claire het helemaal niet leuk dat ze komt. Misschien heeft ze wel een andere beste vriendin daar gevonden. En loog ze dat ze naar Spanje gaat en dat ze het druk heeft met school. Iedereen kan dingen zeggen, soms is het waar soms niet. Ze pakte haar boekje weer die van Claire en haar zijn. Ze bekeek en huilde net als vanmiddag. Ze huilde zichzelf in slaap…

De volgende ochtend werd ze wakker met wallen en zag dat ze niet lang heeft geslapen. Ze stond op en had pijn in haar hoofd. Ze werd duizelig en BOEM ze lag op de grond. Ze knalde tegen de punt van haar bed. Na paar uurtjes deed ze haar ogen open en ze zag van alles draaien. Ze hoorde een bekende stem dichterbij. ‘Mary, ik ben het Claire… ik heb je echt gemist, je moeder belde me dat je was gevallen tegen de punt van je bed of iets dergelijks. Daarom kom ik hier op bezoek, snap je dat Mary? ’ Er kwam een traan over haar wang.
‘Ik …’ Marieke kon geen woord meer uitspreken ze was veel te moe.
‘Je hoeft niks te zeggen hoor Mary, al wil je veel vertellen ik vertel je mijn verhaal gewoon’
Marieke knikte langzaam.
‘Toen ik daar voor het eerst kwam was alles nieuw. De huizen waren erg groot en luxe ook. Ik dacht eerst zo van wat een kak buurtje. Maar later vond ik het heel normaal ik kreeg veel vrienden, op school en in de buurt. Ze zijn heel aardig en ook open. Ik kreeg zelfs een soort van 2e beste vriendin. Ze heet Birgit en heeft lang blond haar met blauw groen ogen. Ze lijkt van karakter wel een beetje op jou. Maar ietsjes anders door haar ben ik jou een beetje vergeten. Maar je bent nog wel me beste vriendin hoor!’ Ze glimlachte even.
‘Ik denk dat je ook goeie vriendinnen word met Birgit.’ Zei ze zelfverzekerd.
En ik denk er anders over ik denk dat ze Claire inpikt en dan groeien wij uit elkaar door die bitch!
Claire keek eventjes op haar horloge. Ik zie dat ze andere kleding aan heeft dan normaal. Ze heeft een paars shirtje met kleine diamantjes en strikjes, een wit rokje met een paars diamantje en zwarte legging aan. Haar haar zit in een knotje met een klipje met een diamantje erin. Het valt me ook op dat ze onze hartsvriendinnen kettinktje niet meer om haar nek heeft. Inplaats daarvan zie ik een kettingtje met een foto van die ene Birgit. Ze heeft ongeveer dezelfde kleding stijl als Claire.
Dat ze Claire kan veranderen! Hoe durft dat mens! Ze voelt ineens hele grote woede naar boven komen. Helaas kan ze niks zeggen. Want dat doet pijn in haar keel. Claire ziet dat Marieke iets wil zeggen. ‘Ik pak wel even een beker water voor je’ En ze liep naar beneden.
Marieke dacht weer even aan haar gedachte over Birgit en haar kleding stijl. Claire kwam binnen met een glas water en twee koekjes. Ze gaf het drinken en het koekje aan Marieke.
Dankbaar keek Marieke naar Claire.
‘Ik hoop dat je nu wel kan praten’
Marieke hoestte een keer.
‘Claire, ik wil niet dat je verandert ik zie dat onze kettingtje weg is en dat je ander kleding aan hebt..
ik wil niet dat Birgit je zo gaat veranderen als als een kakkertje net als Kimberly je wilt zo toch niet worden?’ er kwam weer een traan.
‘Sorry dat ik de hele tijd huil maar ik wil niet dat je verandert snap je? Ik wil dat we altijd vrienden blijven al weet ik dat het niet altijd kan..’
‘Tja Mary je moet keuzes maken in je leven, en ik wil Birgit eerst een kans geven om vriendinnen te zijn’
‘WAT? Een kans geven? Je hebt haar om je eigen nek hangen! Denk je dat ik gek ben ofzo Claire?’
‘Nee Mary, je bent niet gek en ik weet het maar ik wil geen kak trut worden als die Kimberly en Birgit is echt aardig hoor! Anders dan die andere kakkertjes!’
‘Je gaat wel om met kakkers, je zit op een kak school en je draagt zelfs kak kleding! Hoe kun je!’
‘Birgit wou…’ Claire kon haar zin niet af maken .
‘Wat Birgit wou? Ze is toch niet de baas over jou? Of wel soms, je hebt een eigen leventje hoor! Ik ik.. ik wil geen kak vriendin als jou! Ga jij maar naar je kak vriendinnetjes in je kak stadje!’ schreeuwde Marieke kei hard.
‘Ik wil je nu niet meer zien!’ Riep Marieke nog toen Claire met een open mond de deur uit ging.
Marieke dacht nog na over haar woorden, ze had er geen spijt van want wat ze zei was waar.
Ik verscheurde ons boekje helemaal kapot en ik knipte onze foto door midden. Ik ben echt kwaad op Claire. Zo kan je je beste vriendin toch niet gaan behandelen! Die Birgit neemt mijn plek gewoon in! Ik vind wel een nieuwe beste vriendin of zelfs beste vriendinnen!

De volgende morgen had ze totaal geen zin in school. Ze kleedde zich om en pakte haar portemonnee. Ze fietste naar de stad en kocht wat spulletjes. Geld uitgeven lucht ze van op. Jammer dat ze haar vriendinnen niet mee kon nemen. Ze pakte haar snoepzak en stopte een dropje in haar mond. Ze had zoveel tassen in haar handen dat ze haar snoepzak liet vallen.
‘Kut’ zei Marieke.
Er kwamen twee meisjes aangelopen. Kennelijk zijn ze melig. Een van de meisjes raapte de snoepzak op en gaf het aan Marieke.
‘Thanks, jullie ook een snoepje?’
‘Ja is goed hoor’ Zeiden ze.
Na een tijdje rondhangen in de stad stelde ze elkaar voor.
Een meisje heet Lisa met zwart haar en bruine ogen. Ze heeft een zwart shirtje met een gouden ketting en buikriem, spijker rokje en zwarte laarzen aan.
Het andere meisje heeft ook zwart haar en bruine ogen. Zij heet Ingrid en heeft een vest aan met allemaal figuurtjes en een blauw shirtje onder met een schattig beestje, een skinny broek en sneakers. Ze zijn totaal anders gekleed maar wel dikke vriendinnen.
Ze hadden lekker gewinkeld in de stad en gaven hun adres, nummer enzo door aan elkaar.
Daarna gingen ze naar huis toe.

Marieke had een geweldige dag al hoewel gisteren die ruzie met Claire.
Door vandaag heeft ze helemaal niet gedacht aan die ruzie van gisteren. Dat vond Marieke op zich wel goed van zichzelf. Dan hoeft ze niet elke dag te huilen om Claire die verraadster.
Ik kan Claire terug pakken als ik eerst goeie vrienden word met me nieuwe vrienden; Lisa en Ingrid.
Dan weet Claire hoe het voelt om buitengesloten te zijn.

Het is woensdag morgen, Marieke stond als gewoonlijk op en at ontbijt. Haar moeder zag er moe uit toen ze de kamer binnen kwam.
‘Slecht geslapen?’ vroeg Marieke.
‘Nee hoor schat, ik kon niet slapen vannacht’
‘Oh, hoe komt dat?’ zei Marieke en pakte het brood en zette 4 broodjes op haar bord.
‘Ik dacht aan je vader…’
Er kwamen rillingen over Marieke’s lijf. Ze had haar vader nooit gekend. Vroeger dacht ze nog over haar vader hoe hij eruit ziet. Maar later toen ze groot werd dacht ze er niet meer over. Ze heeft andere problemen deze tijd. Ze deed haar brood in haar tas en pakte nog wat drinken.
Ze trok haar jas aan en vertrok naar school.

In de pauze zag ze Lisa en Ingrid weer. Wel toeval dat ze op dezelfde school zitten.
Ingrid zit in de eerste en Lisa de tweede. Marieke zit ook in de tweede. Ze hadden elkaar wel een keer gezien maar kenden elkaar niet.
‘Heb jij een leuke mentor?’ vroeg Ingrid aan Marieke.
‘Valt wel mee, ik heb mevrouw de bloem’
‘Wuahuahahah! Dat mens met die bloemetjes jurk?’ lachte Ingrid.
‘Ja, ze kan soms streng zijn hoor!’
‘Ze ziet er ook zo mooi uit’
‘Ja echt he?’
Ze lachte alle drie.
‘Ik heb twee mentoren’
‘Sommige zeggen toch dat die man homo is?’
‘Ja, ze zeggen ook dat die meneer bakker op mevrouw de bloem is!’
‘Dat geloof je toch niet?’
‘Meneer bakker en mevrouw de bloem! Die man is gewoon gek dat hij op zulke vrouwen valt!’
‘Meneer van meer is op meneer bakker!’
‘Wuahahuahhaha!’
DIIIIIIIINGGGGG!! De bel ging.
‘Wat gaat de tijd snel zeg zullen we uit school opfietsen?’
‘Ja is goed we moeten alle drie toch dezelfde kant op’

Marieke liep het lokaal binnen.
‘Marieke, je bent te laat’
Oh nee! Ook dat nog! Dacht Marieke.
‘Morgen 8 uur melden bij de balie mevrouwtje’
‘Ja mevrouw’ zei Marieke en ging achterin zitten.
Ze tekende allemaal gezichten in haar agenda, het meisje tegenover haar keek naar achteren en trok een raar gezicht naar Marieke.
Pfffff.. ze is zeker ongesteld dacht Marieke.
Ze keek me zo raar aan! Misschien komt het omdat ik anders dan andere kinderen ben.
Waarom ben ik Marieke, en waarom heb ik geen vader meer of ken ik niet.
Waarom wilt me moeder er niet over praten..
Zoveel vragen die niet worden beantwoord, dat vind ik echt zo stom aan deze wereld.
‘En Marieke waar denk je nu aan dame?’
Marieke werd rood en keek naar het boek die over de kop lag.
De klas lachte en Marieke werd nog rooier dan dat ze eerst al was.
Toen de bel ging was ze eindelijk uit!
Ze liep naar ‘het muurtje’ waar Ingrid en Lisa stonden te wachten.

‘Ik had vandaag een geweldige les joh! Het begon al zo goed, ik kwam te laat en toen werd ik ook nog uitgelachen!’
‘Echt vet stoer hoor’ Zei Ingrid en gaf me een knipoog.
‘Ik heb ook een leuke les gehad, van die Mevrouw de bloem’
‘Lisa, ik heb echt medelijden met je’ zei Ingrid.
‘Omg weetje ik ging zo naar de toilet ik stond me haar zo te doen, vet rustig daar en dan hoor ik ineens zo gekots, echt goor man!’
‘Ieuwh! Gelukkig stond ik niet naast je!’
‘Waarom niet? Het was echt eng hoor’
‘Ik moet trouwens hier rechts, tot morgen Ingrid en Lisa!’

Ik deed me fiets op slot en liep naar me huisdeur. ‘Kut! Waar is me huissleutel nou! Ik ben hem niet kwijt toch?’ Ik keek overal in me jas zakken en in me tas.
Ik belde me moeder, kut ik heb echt geen beltegoed meer! Naar haar kantoor fietsen duurt wel bijna een dag. Pff.. hij kan toch niet weg zijn? Misschien ligt hij op school. Bah, geen zin in fietsen. Moet ik hier maar zitten wachten en niks doen. Huiswerk heb ik ook al af. Ach ik ga gewoon naar school fietsen. Toen ze eindelijk bij haar school is probeerde ze de deur open te krijgen. Maar nee hoor het lukt natuurlijk niet hij is op slot. Voorspelbaar gewoon. Marieke ging het schoolplein doorzoeken. Kut jonge, ik kan me eigen huis niet binnen! Ze ging weer naar huis toe. Opnieuw doorzocht ze haar tassen en zakken. Maar het heeft geen nut. Ze keek door het raam en ja daar ligt hij! Haar huissleutel op tafel! Echt dom van mij!
Ze keek op haar mobiel, bijna 7 uur me moeder kan elk moment thuis komen. Ze ging op het hekje zitten en keek wat er op de weg allemaal te beleven valt.
Echt tijdverspilling dit, ik heb wel wat beters te doen. Ze zag een groepje meisjes die buiten spelen.
Was ik nog maar jong, geen problemen alleen maar plezier beleven met vriendinnen.
Ik heb het! Ik kan ook plezier beleven met vriendinnen!
Na een tijdje kwam haar moeder aan rijden. Ze stapte uit de auto.
‘Mariek, wat doe je nog zo laat buiten met je schooltas?’ vraagt haar moeder verbaast.
‘Mijn huissleutel ligt nog binnen’ en wees naar de sleutel op het tafeltje in de woonkamer.
‘Slimme Marieke van me’
‘Kom maar gauw naar binnen straks gaat het nog regenen’ lacht haar moeder.
‘Lach met niet uit mam!’
‘Sorry hoor , het was maar een grapje’
‘Oke oke’
Ze hingen hun jassen op en Daisy maakte thee klaar.
‘Zullen we vandaag uit eten mam? Dat hebben we toch wel verdient he? ‘
Daisy dacht er even overna.
‘Oke, voor deze ene keer’
‘Naar wat voor soort restaurant gaan we? ‘
‘Een chinees restaurant lijkt me wel lekker, met een leuk rustig sfeertje’
‘Oke dan!’
Ze dronk snel haar thee leeg en kleedde zich om.

Later liepen ze een restaurant binnen met grote letters stond er ‘Jasmine Garden’ .
Het was vrij druk en er stond een meisje bij de balie. Marieke merkte het snel, het was Lisa!
Ze rende snel naar haar toe en omhelsde haar.
‘Lisa!’
‘Marieke!’
‘Werk je hier? Of is het jou restaurant?’
‘Het is mijn restaurant’
‘Oeh sexy hoor!’
‘Ga maar zitten, straks word je moe’ Lacht Lisa.
We namen een plekje bij het raam, dan konden we zien wat er allemaal te zien was in de stad’
‘Mam? Waarom wil je niet over pap praten?’
‘Tjah, ik wou het niet zo moeilijk voor je maken, maar nu je zo groot bent kan ik je het wel vertellen wat er met je vader is gebeurt’
Ik nam een slok van me Ice Thea.
‘Het was heel lang geleden. Maar ik weet het nog als de dag van gisteren het zit nog fris in me geheugen. Ik en ..’ Ze kon haar zin niet afmaken want één van de medewerkers in Lisa’s restaurant kwam bij ons tafeltje.
‘Wat mag het zijn?’
‘Mogen wij het menu even?’
De medewerkster gaf twee menu kaarten aan ons en wachtte tot we klaar waren met het bestellen.
We gaven door aan de medewerkster wat we wouden eten.
‘En mam, ga maar door met je verhaal over pap’
‘Waar was ik lieverd?’
‘Je vertelde dat het heel lang geleden was en dat het fris in je geheugen is dus vertel maar verder ik ben veelte nieuwsgierig en benieuwd wie me vader is mam!’
Daisy dacht even na en vertelde verder over Marieke’s vader.
‘Nou je zat nog in me buik, daarvoor waren ik en je vader getrouwd met natuurlijk een groot feest met alles op en eraan.’
Ik knikte en nam weer een slok van me drinken.
‘ Maar na het grootte feest hadden we niet zoveel geld meer over, we konden onze huur niet meer betalen en alles werd ingenomen het was een vreselijke tijd, vooral omdat jij in me buik zat.’
Ik schrok er van toen ze dit vertelde, eigelijks hoef ik de rest niet meer te weten.
‘Mam, ik wil niet dat je verder vertelt’
‘Je wou toch weten schat?’
‘Nee, nu je dit stuk vertelt heb hoef ik het echt niet meer te weten!’ zei Marieke ietsjes té hard dat de andere mensen in het restaurant deze kant op kijken.
‘Ik ga even naar de WC’
En Marieke rende naar het toilet om haar tranen weg te spoelen.
Lisa kwam de toilet binnen.
‘Hey, Marieke .. gaat het wel met je?’
‘Best’ en ik draaide me hoofd de andere kant op.
‘Ik weet niet waar het over gaat dat gesprek met je moeder maar je hoeft er niet over te praten hoor als je het niet wilt’
‘Oké, ik vertel het je wel een keer ik ga even plassen’
‘Is goed, wanneer je het wilt vertellen mag je het doen het hoeft niet’
Lisa deed de deur open en deed het weer zachtjes dicht.
Ze dacht na over wat haar moeder had gezegd. Ze hadden geen geld meer door hun bruiloft.
Ik hoef het niet te weten allemaal, waarom ben ik zo nieuwsgierig!
En ik sloeg mezelf tegen de muur. Ik ben echt stom. Hoezo moest ik het nou nu weten. Kon het niet thuis ofzo dan kon ik gewoon weg! Of ik sluip gewoon naar buiten en ren naar huis.
Dat is echt een heel dom idee, alhoewel ik het wel ga uitproberen.
Ik doe de deur op een kiertje, de uitgang is best wel ver.
Ik keek nog een keertje in de spiegel, je ziet nog wel een beetje dat ik gebuild heb. Rooie ogen zie je goed wel balen maar het leven gaat wel door.
Opnieuw ging ze de toilet deur op een kiertje doen. Ze keek even door het kiertje of er niemand naar haar keek. Ze keek naar haar moeder die ongeduldig op haar wachtte. Me moeder komt er zo wel achter dat ik ‘m gepeert heb.
Voorzichtig doet ze de deur open en de deur dicht, zonder een geluidje. Ze boog zich voor over en rende naar de gang, ze zag licht! En een deur! Ze deed de deur snel open maar deed ze weer zachtjes dicht. Eindelijk frisse lucht. Ze moest nu snel naar huis. Haar hart klopt als een gek. Ze rende en rende tot dat ze niet meer kon. Haar huis is nog ver, was ze maar met de fiets maar dat kon haar verraadden. Ze was moe en uitgeput.

Later ging ze op een bankje zitten in het ‘Stads park’. Rustig in de vrije natuur, heerlijk vredig. Dit had ze juist net nodig. Dat in het restaurant was echt erg. Wat zou mam nou denken als ik nu weg ben van het restaurant? Nou ik zie het straks thuis wel. Nee! Straks denkt ze nog dat ik ontvoerd ben of dergelijks. Oh shit ik heb er gelijk spijt van.
Ze zag ineens Ingrid fietsen in het park. ‘INGRID!!!’ Riep ik naar haar toe.
Ze keek om en zag me zitten.
‘Hey Marieke!’
En kwam steeds dichterbij komen, en zette haar fiets tegen een prullenbak naast het bankje.
‘Wat doe jij hier eigelijks?’ vroeg Ingrid.
‘Tjah, this een lang verhaal die ik je nog wel vertel waar Lisa bij is, en wat doe jij dan?’
‘Ik verveelde me dus ik ging even fietsen in de stad wat daar te beleven valt’
‘Waar woon jij eigenlijks dan?’
‘Ik heb je me adres toch gegeven sukkel!’
‘Ja maar wijs even aan’
‘En ik tover hier een kaart, nou goed?’ Lachtte Ingrid.
‘Wuahahha!’
‘Maar het is al zo laat, moet ik je naar huis brengen?’
‘Ehm, ja is goed hoor’ En ik glimlachte naar haar.
Na een tijdje onderweg stopte Ingrid.
‘Dus hier woon je?’
‘Ja mijn domein’
‘Wuahahah echt zeker weten koel’
‘Echt he?’
‘Oke Ingrid, bedankt voor het brengen he? Tot morgen!’
‘Doei!’
En ik zwaaide haar uit. Ik merkte dat me moeders auto er nog niet staat. Ik pakte me mobiel uit me zak en keek of ik gemiste oproepen had of ongelezen berichten.
Ik pakte me sleutel en deed het in me deur. Gelukkig heb ik nu wel me sleutel bij me anders was ik echt in de problemen.
Ik pakte een glas uit de kast en zette het op de aanrecht. Daarna deed ik de koelkast open. Ik keek even en pakte dubbel fris en schonk het in me glas.
Ik dronk snel me drinken op en ging de trap op naar boven.
Ik zuchtte en startte me computer en logde in op me msn account.

Waarom ben ik eigenlijks op msn? Vroeg ik mezelf af. Ik wil Claire niet meer spreken en dan ben ik toch op msn? Geen leuke mensen online zie ik. Ik opende me mail.
Gelijk mails van Claire.

Aan: Marieke
Van: Claire
Onderwerp: Mailtje

---

Hoi Marieke,
Ik weet dat je me niet wilt zien, maar spreken weet ik niet. Dus ik stuur je een mailtje naar je. Ik weet niet of je wel mailtjes leest maar ik probeer het gewoon eventjes.
Als je het niet goed vind wil je dan antwoorden asjeblieft? Bedankt hè?
Er is al een week voorbij morgen is het al weer zondag, wat gaat de tijd snel hè?
Maanden gaan voorbij en alles word verandert, dat wij uit elkaar groeien is me een grote verbazing. Voor deze mail keek ik naar ons boekje, jij hebt de originele maar ik heb een kopie weetje nog? Ik kijk na de ruzie er steeds na, ik heb hier echt veel herinneringen van.
Ik vind het echt kut dat we ruzie hebben. Birgit is net langs geweest ze troostte me net maar het hielp niet goed. Ik wil je weer zien. Asjeblieft… zullen we het goed maken?

Waarom begint Claire nou over die Bitch! Wat haat ik dat en dan die zinnen erna! Gewoon vreselijk. Ik ga deze mail niet uitlezen, wat kan mij Claire nou nog schelen! Ik heb ruzie met haar en punt uit.
Laat staan goed maken. Huh, het valt me op dat dit de enige echte grote ruzie is.
Er werd ineens aangebeld beneden.
Ik ging naar beneden en deed de deur open. Daar stonden Lisa en Ingrid te wachten.

‘Hoi Marieke! We wouden even langs komen voor de gezelligheid als je dat goed vind?’
Ingrid knikte.
‘Hee Lisa en Ingrid’
En ik gaf ze beide een dikke knuffel. Dit had ik echt nodig.
Ik gaf ze wat drinken en deed de televisie aan.
Uiteindelijk zat ik op de bank.
Ik zuchtte en nam een slok uit me glas drinken.
Ik zag dat Ingrid en Lisa het drinken bijna op hebben.

‘En nog iets beleeft?’ zei ik.
‘Niet veel ik zag je wel bij me restaurant’
‘En ik in het park’
‘Mag ik jou kamer zien trouwens?’ vroeg Lisa.
‘Jawel kom , volg me maar’ en ik glimlachte naar hun.
We gingen de trap op naar mijn kamer toe. Ik was vergeten om de computer uit te doen.
‘Hey wat is dit nou Marieke?’ vroeg Ingrid. Ik werd rood.
‘Dat is een mail van me beste vriendin’
‘Je hebt nooit over je beste vriendin vertelt’
‘Nee dat weet ik’
‘Vertel nu dan eens over je vriendin’
‘Ik klikte snel mijn e-mail weg voordat iemand hem gaat lezen’
Waarom bemoeien ze zich met mijn zaken? Ik moet het gewoon zeggen. Of niet, waarom kan ik het niet gewoon zeggen? Oh ja ik moet wraak nemen op Claire met die Bitch van een Birgit!

Een tijdje was het stil. Ingrid en Lisa begonnen met elkaar te praten.
Ze sluiten me gewoon buiten in me eigen huis, ik voel me ineens heel klein.
‘Wat is het laat zeg ik moet gaan, Ingrid ga je mee?’
‘Ja is goed.’
Ik liet hun naar buiten gaan en zwaaide hun uit. Ik ging op me bed zitten.

Lisa ging achterop Ingrid springen bij haar fiets.
‘Heeft Marieke soms iets te verbergen of zo wat wij niet mogen weten?’
‘Volgens mij wel, ze wou ook nog wat vertellen toen ze in me restaurant was’
‘Ik zag haar gisteren nog in ‘het stadspark’.’
‘Hmmm… Ze sluit ons ‘vriendinnen’ gewoon buiten’
‘Kom Lisa, we gaan het uitzoeken goed?’
‘Ja, maar ik twijfel straks is het iets dat niet echt goed is en dan weten wij het zonder dat zij het weet’
‘Wij zijn toch haar vriendinnen, vriendinnen moeten elkaar vertrouwen’
‘Ik denk dat wij ongeveer haar tweede vriendin is, ze moet eraan wennen’
‘Ik zag dat haar beste vriendin Claire is in die mail op haar computer.’
‘Oké nu weten we een klein beetje, maar ik twijfel echt hoor Ingrid’
‘Zullen wij morgen afspreken dan?’
‘En Marieke dan?’
‘Die sluit ons buiten ze is echt geheimzinnig aan het doen. Wij gaan gewoon lekker met z’n tweeën goed?’
‘Daar heb je wel een punt in, dus afgesproken!’
‘Mooi, ik haal je wel op’
‘Hoelaat?’
‘Ach ik bel je dan wel’
‘Okey! Tot dan!’
‘Bye!’
Marieke opende weer haar mail. Ze had Claire’s mail niet helemaal gelezen. Misschien is de rest minder erg dan wat er boven staat. Ze klikte Claire’s mail weer open.
Over twee weken gaan ik en Birgit naar Spanje toe. Ik ga met haar ouders mee ik wed dat het echt gezellig word. We gaan in een echt vijf sterren hotel! Met een zwembad en alles!
We zetten het hotel op stelten! Hahahaha! Ik wil er nu al heen. We blijven daar 1 maand en er is ook een strand ze zeggen dat als je vroeg op staat ook zonsondergang is en opgang. Het lijkt me echt super om dat te zien. En daarom kon ik ook niet logeren bij jou of jij bij mij snap je?
Maar ik wegens deze ruzie die we hebben kunnen we ook niet praten over alles weetje.
Dat vind ik wel moeilijk, misschien moet je vrienden gaan zoeken. Dan vergeet je mij een beetje?
Maar zelf wil ik niet dat je mij vergeet want ik ben je beste vriendin en jij mijne. Daarom wil ik alles niet weg gaan gooien als of het niks is. Het is je eigen keus hoor Marieke.
Ik hoop dat je de goeie keuze maakt.

Claire.

Ik las de mail opnieuw en opnieuw. Ze gaat gewoon met die bitch van een Birgit naar Spanje in een vijf sterren hotel met een zwembad en alles! Hoe durft die bitch, Claire mee te sleuren. En gaat ze ook nog troostten hoe triest kan je zijn. Volgens mij heeft Claire dit bericht niet zelf geschreven.
En ze zegt dat ik nieuwe vrienden moet zoeken dan vergeet ik Claire?
Dan vergeet ik haar? En dan ook nog zegt ze dat ze mij niet kwijt wil gewoon te raar. Jeetje wat is Claire raar zeg. Hoe kan een beste vriendin zo zijn. Ik dacht dat ze anders was dan de andere mensen op deze wereld. En dan is ze ook nog me beste vriendin geweest!
Of is ze dat nog, wat twijfel ik zeg… Ik gilde een keer. En ja hoor de buren kwamen gelijk. Wat een kut leven zeg echt kut! Shit ey ben ik gewoon boos op mezelf.
Kut, ik moet echt wat kwijt aan iemand. Wie dan ook ik moet dit kwijt. Als ik het aan Lisa en Ingrid vertel lullen ze dan niks door? Kan ik ze echt vertrouwen als die bitch Claire?
Echt balen, dat ze Claire al die jaren kon vertrouwen en dan ineens BOEM dit.
Kan ze iedereen wel vertrouwen? Jeetje wat een vragen dit. En ze worden ook niet eens beantwoord.[/face][face=arial][/face]