Hoofdstuk 10.1
Luke
Het weekend is afgelopen en de nieuwe week start met de maandag. Tegelijk start die week met het maken van de oefenexamens. Maandag ben ik de hele dag bezig geweest met Engels en wiskunde en na dinsdagochtend ben ik er al helemaal flauw van. Ik heb nu al geen zin in de echte examens, waar je de vragen ook nog zo serieus en goed mogelijk beantwoorden moet. Nu kun je soms gewoon wat randoms invullen of zelfs wat vragen overslaan – de rest van je carrière hangt er immers niet vanaf.
De middagpauze, dinsdag, twaalf uur. Dan, Angelo en ik treffen elkaar op het schoolplein bij onze vaste picknicktafel. Er staat nog net geen bordje waar ‘gereserveerd’ op staat, want dat zou wel lachen zijn. Dan komt aangesjokt en ploft neer bovenop de tafel, om er dan bij te gaan liggen.
‘Ik kan niet meer…’ kreunt hij.
‘Ik ben er ook helemaal kaar mee,’ stemt Angelo ermee in.
‘We zijn echt weer aan vakantie toe,’ zucht ik, waarop Dan zich half opricht.
‘Weet je dat dat helemaal niet zo’n slecht idee is?’
‘Wat?’
‘We gaan gewoon weer op vakantie!’
‘Wanneer? We hebben examens, Dan.’
‘Nou en?’ is zijn tegenargument. ‘Over twee weken hebben we een week vrij, en na die week beginnen de examens pas. Of die week daarna, weet ik veel.’
‘En wat wil je dan doen? Weer ene paar dagen op de camping zitten?’
‘Nee, iets anders…’
Mijn blik dwaalt over de parkeerplaats en over het plein en over de leerlingen. Geen Jacqueline of Meadow, trouwens. Ook geen Miriana. Het is weer uit tussen haar en Dan. De knipperlichtrelatie staat weer op rood, alsof het een stoplicht is. In de verte vliegt een roofvogel. Hij hangt zwevend in de lucht, slaat niet met zijn langen vleugels maar deint mee op de lichtstroom.
‘We gaan naar San Diego.’ Dan en ik kijken Angelo aan, die zijn blik ook op de grote vogel in de lucht heeft. ‘Wat?’ Angelo kijkt vragend naar onze vragende blikken en haalt zijn brede schouders op. ‘Daar moest ik even aan denken. In het Wild Animal Park heb je ook van die grote vogels als die daar. Ik ben er vroeger eens geweest en het schoot me weer te binnen.’
‘San Diego is leuk,’ vervolgt Dan dan. ‘Kennissen wonen daar en Sea World is spetterend. Letterlijk, geloof me.’
Ik hoor Angelo hardop lachen door de woordkeuze van onze roodharige vriend, waarop k mijn schouders ophaal en er non-verbaal mee eens ben om naar San Diego te gaan.
‘Miriana gaat niet mee, hoor,’ klinkt Dan, nadat hij me een klopje op mijn schouder heeft gegeven omdat ik mijn schouders heb opgehaald, als teken van instemming. ‘Dat jullie het even weten.’
‘Wie zegt dat ze überhaupt mee had gemogen, ook al had jij dat nog zo graag gewild?’ vraagt Angelo.
‘Niemand. Maar toch. Nee.’
‘Ja, wat is er nou weer aan de hand met jullie?’ kan ik mijn nieuwsgierigheid niet bedwingen.
‘Weet ik veel.’ Dan gaat weer languit op de tafel liggen en luit zijn ogen tegen de felle zon. ‘Ze is chagrijnig, of boos... Op mij, denk ik. Weet jij het? Ik weet het niet meer bij die griet. Ik ben er klaar mee. Met haar, maar ook met die stomme proefexamens. Heeft iemand trouwens een zonnebril? Ik haat die zon.’
‘Relax, man…’ probeert Angelo hem te kalmeren, terwijl hij in zijn as duikt, op zoek naar een zonnebril. Dan gooit hij zo’n typische pilotenbril naar hem toe, die op zijn voorhoofd belandt.
‘En bedankt,’ mompelt Dan met een sarcastische ondertoon.
De middagpauze, dinsdag, twaalf uur. Dan, Angelo en ik treffen elkaar op het schoolplein bij onze vaste picknicktafel. Er staat nog net geen bordje waar ‘gereserveerd’ op staat, want dat zou wel lachen zijn. Dan komt aangesjokt en ploft neer bovenop de tafel, om er dan bij te gaan liggen.
‘Ik kan niet meer…’ kreunt hij.
‘Ik ben er ook helemaal kaar mee,’ stemt Angelo ermee in.
‘We zijn echt weer aan vakantie toe,’ zucht ik, waarop Dan zich half opricht.
‘Weet je dat dat helemaal niet zo’n slecht idee is?’
‘Wat?’
‘We gaan gewoon weer op vakantie!’
‘Wanneer? We hebben examens, Dan.’
‘Nou en?’ is zijn tegenargument. ‘Over twee weken hebben we een week vrij, en na die week beginnen de examens pas. Of die week daarna, weet ik veel.’
‘En wat wil je dan doen? Weer ene paar dagen op de camping zitten?’
‘Nee, iets anders…’
Mijn blik dwaalt over de parkeerplaats en over het plein en over de leerlingen. Geen Jacqueline of Meadow, trouwens. Ook geen Miriana. Het is weer uit tussen haar en Dan. De knipperlichtrelatie staat weer op rood, alsof het een stoplicht is. In de verte vliegt een roofvogel. Hij hangt zwevend in de lucht, slaat niet met zijn langen vleugels maar deint mee op de lichtstroom.
‘We gaan naar San Diego.’ Dan en ik kijken Angelo aan, die zijn blik ook op de grote vogel in de lucht heeft. ‘Wat?’ Angelo kijkt vragend naar onze vragende blikken en haalt zijn brede schouders op. ‘Daar moest ik even aan denken. In het Wild Animal Park heb je ook van die grote vogels als die daar. Ik ben er vroeger eens geweest en het schoot me weer te binnen.’
‘San Diego is leuk,’ vervolgt Dan dan. ‘Kennissen wonen daar en Sea World is spetterend. Letterlijk, geloof me.’
Ik hoor Angelo hardop lachen door de woordkeuze van onze roodharige vriend, waarop k mijn schouders ophaal en er non-verbaal mee eens ben om naar San Diego te gaan.
‘Miriana gaat niet mee, hoor,’ klinkt Dan, nadat hij me een klopje op mijn schouder heeft gegeven omdat ik mijn schouders heb opgehaald, als teken van instemming. ‘Dat jullie het even weten.’
‘Wie zegt dat ze überhaupt mee had gemogen, ook al had jij dat nog zo graag gewild?’ vraagt Angelo.
‘Niemand. Maar toch. Nee.’
‘Ja, wat is er nou weer aan de hand met jullie?’ kan ik mijn nieuwsgierigheid niet bedwingen.
‘Weet ik veel.’ Dan gaat weer languit op de tafel liggen en luit zijn ogen tegen de felle zon. ‘Ze is chagrijnig, of boos... Op mij, denk ik. Weet jij het? Ik weet het niet meer bij die griet. Ik ben er klaar mee. Met haar, maar ook met die stomme proefexamens. Heeft iemand trouwens een zonnebril? Ik haat die zon.’
‘Relax, man…’ probeert Angelo hem te kalmeren, terwijl hij in zijn as duikt, op zoek naar een zonnebril. Dan gooit hij zo’n typische pilotenbril naar hem toe, die op zijn voorhoofd belandt.
‘En bedankt,’ mompelt Dan met een sarcastische ondertoon.
Er zijn nog geen reacties.