Fault 31.

9 augustus 2015 || Liv Campbell

Tijdens de meet en greet kon ik niet anders dan glimlachen. Er hing een positieve sfeer in de lucht die niet weg te vegen was door eender wie of wat. Iedereen in deze ruimte leek zo immens gelukkig, dat het prachtig was om te zien. Het gaf me zelfs even het gevoel alsof er buiten deze vier muren geen onheil was, alsof de hele wereld voor een tijdje gewoon in vrede leefde en er nergens mensen stierven, ongelukkig waren,... Jammer genoeg was dat alleen maar een illusie.
Louis zwaaide de laatste meisjes uit en wandelde daarna naar me toe. We stonden tegenover elkaar en Louis lachte naar me. Ik draaide mijn hoofd wat naar beneden omdat ik niet wist wat ik anders moest doen. Het was niet dat het ongemakkelijk was tussen ons maar er was een soort leuke spanning, gewoon dat gevoel van onzekerheid dat je overspoelt maar dat zo ongelooflijk heerlijk aanvoelt. Het voelde alsof er een drankje aan het borrelen is achteraan in je keel en alsof er mensen met veren over je lichaam strelen. Gewoonweg fantastisch. Ik hield van zulke momenten. 'Dat heb je fantastisch gedaan', zei ik trots en ik tikte met mijn wijsvinger tegen zijn arm. Dat contact was niet absoluut nodig aangezien het niet echt steek hield met wat ik Louis net vertelde maar toch deed ik het, als was het maar gewoon om zijn zachte huid weer even te kunnen voelen. Louis lachte wat ongemakkelijk. 'Bedankt', zei hij zacht glimlachend. 'Nee ik meen het Louis, hoe fantastisch is het wel niet dat jij mensen hun dag, wat zeg ik hun hele week of misschien zelfs hun heel jaar goed kan maken door even met hen te praten en hen te knuffelen. Alsof je een soort superkracht bezit.' Louis krapte even met zijn hand aan zijn haar. Hij leek zich gevleid te voelen en ik moest toegeven dat het er echt enorm schattig uitzag. 'Dat moet je toch een enorm gevoel van voldoening geven, of niet soms? Dat kan bijna niet anders.' Louis knikte. 'Dat doet het zeker, echt ik voel altijd een gelukkiger persoon na een concert. Al die energie en vreugde is gewoon heerlijk.'
Ik was blij dat Louis er ook zo over dacht want dat gaf mij dan weer een gevoel van voldoening. Ook al leek het heel even wat te wringen in mijn maag, alsof ik enorm blij maar ook vooral opgelucht was dat Louis nog gelukkig kon zijn zonder mij. Het klonk nogal dramatisch en natuurlijk was ik op dit moment wel bij hem, maar het feit dat zijn muziek en fans hem zo een fantastisch gevoel geven, wilde zeggen dat zijn hart niet helemaal in duizenden stukken was gescheurd door mij. Ook al had ik daar een enorme schade aangericht, er was al een groot deel gelijmd door zijn fans en daar zou ik hen eeuwig dankbaar voor zijn ook al zouden ze het waarschijnlijk nooit te weten komen.
'Ik wil jou ook altijd gelukkig maken met een knuffel', zei Louis met een speelse grijns op zijn gezicht en ik lachte omdat het zo ontzettend lief was wat hij zei en omdat de grijns op zijn gezicht gewoon te grappig was. Het was nogal cheesy dat moest ik toegeven, maar kom af en toe mocht dat toch ook eens. Dus ik zei hem dat hij dat altijd mocht doen en pakte hem daarna stevig vast. Dat had ik echt enorm hard gemist, iemand om vast te pakken en stevig tegen me aan te drukken. Natuurlijk was er nog zo veel meer dat ik gemist had, maar dit was één van de dingen die ik het hardst had gemist.
Nadat ik Louis terug had losgelaten en we weer in het hotel gearriveerd waren, waar ik me samen met Louis neerzette op de bank. Louis zapte wat, maar er was niet direct iets enorm interessant te zien op tv, wat wel vaker het geval was. Uiteindelijk keken we samen een romantische comedy. Ik was gefocust op het tv-scherm om te kunnen voorspellen wat er verder zou gebeuren (al was dat redelijk voor de hand liggend), toen ik plots een kussen tegen mijn hoofd kreeg. 'Hé, waar kwam dat nu ineens vandaan?', riep ik naar Louis. Hij lachte en keek achterom terwijl hij met zijn vinger in de richting van de deur wees, alsof iemand anders het kussen tegen me gegooid had. Zodra Louis terug naar mij keek, gooide ik het kussen terug in zijn gezicht. 'Gaan we zo beginnen Liv?', lachte Louis uitdagend waarna hij beide kussens vastgreep om deze tegen me te gooien. 'Ik probeer een film te volgen Tomlinson'
'Ik stoor toch niet', glimlachte hij.
'Nee hoor, ik kijk altijd films terwijl er kussens in mijn gezicht vliegen', zei ik op een sarcastisch toontje. 'Wat zijn we weer grappig vandaag', zei Louis. Ik probeerde de kussens van hem af te pakken om deze terug in zijn richting te gooien. 'Lukt het niet Liv?', lachte Louis omdat ik enorm hard mijn best deed om de kussens uit zijn handen te trekken, maar ik faalde grandioos. Ik stak mijn tong naar hem uit. 'Natuurlijk lukt het wel'.
'Volgens mij moet je toch nog wat armspieren kweken voor je dat gaat lukken', zei Louis lachend en ik vond het magisch om te zien hoe gelukkig hij op dit moment leek. Het voelde allemaal zo goed aan, dit alles, dat ik me steeds meer begon af te vragen hoe ik dit ooit allemaal had kunnen missen. Ik probeerde mijn armen op te spannen om te laten zien hoe gespierd ze waren, maar dat mislukte redelijk hard. Louis bracht zijn hand naar mijn arm om te voelen. Ik lachte omdat het kietelde om zijn hand rond mijn arm heen te voelen. Daar speelde hij natuurlijk op in, door in mijn buik te porren en nadien een aantal keer te doen alsof hij me zou kietelen. Hij zette zich wat dichter bij mij om beter aan mijn armen en buik te kunnen om me te porren. Ik maakte wat spastische bewegingen en probeerde hem te laten ophouden, maar langs de andere kant wilde ik absoluut niet dat dit zou ophouden.
Louis kietelde mijn nek waardoor ik mijn hoofd wat draaide en we ons plots wel heel dicht bij elkaar bevonden. Ik knipperde even met mijn ogen en genoot van zijn lachende gezicht en zijn warme adem die ik duidelijk kon voelen. Ik wist niet of het gepast zou zijn om mijn lippen die van hem te drukken, al was dat wel het enige waar ik op dit moment aan kon denken.

---

Duizend maal sorry dat het zo lang duurde, maar ik had echt een groot stuk geschreven toen mijn laptop het ineens begaf en ik dus weer helemaal opnieuw moest beginnen met schrijven. Toen was ik zo gefrustreerd dat het dus een nogal lange tijd heeft geduurd voor ik herbegonnen ben.
Hopelijk vinden jullie het een leuk hoofdstuk.
Allemaal al een heel prettige kerstvakantie toegewenst! (en ook veel succes voor zij die moeten studeren -zoals mij-)
Ik ben trouwens begonnen aan een nieuw verhaal (over Harry) dus als jullie een kijkje willen nemen, hier is de link: Klik