Hoofdstuk 1

Hoofdstuk 1 • Hand in hand
•Harry•

Er was alleen maar duisternis waardoor er slechts enkele vage schimmen te herkennen waren door kleine lichtstroompjes die zich nog ergens in de lucht leken te bevinden, maar verder was het hier zo zalig donker. Het maakte me rustig. Mijn voeten liet ik zo zacht mogelijk op de grond neerkomen en ik wandelde voorzichtig, bijna alsof ik een ballerina was die zich op de dansvloer bevond en elegant over de vloer aan het zweven was, alleen had ik geen pointes aan mijn voeten. Bij elke stap dacht ik na als een wiskundige. Het leek wel of ik aan het berekenen was welke bewegingen het minst geluid zouden maken. Niet omdat ik mijn weg hier niet kende, integendeel. Waarschijnlijk kende ik de weg hier beter dan eender wie in dit hele gebouw, maar ik probeerde mijn aanwezigheid hier niet te laten opvallen. Bovendien was het niet gepast om lawaai te maken in een universiteitsbib en al helemaal niet om kwart na elf in de avond. Ik haalde diep adem door mijn neus en voelde me meteen weer een pak gelukkiger, veel levendiger dan daarvoor. De geur van boeken deed iets met me dat onbeschrijfelijk was. Voor mij betekende de geur van boeken veel meer dan alleen maar de muffe geur van wat oud papier met geschreven of gedrukte letters er op. Het betekende puur geluk. Het was alsof ik me op zulke momenten in een totaal andere wereld bevond. Dat was misschien ook weer wat overdreven maar toch, het was onbeschrijfelijk dat zo iets klein en subtiel me zo gelukkig kon maken.
Ik wandelde verder door om op het einde van een gang met mijn vingers op zoek te gaan naar het knopje van een klein lampje dat zich hier bevond. Ik knipte het voorzichtig aan nadat ik nog eens extra goed geluisterd had of er niemand zich in de gang zou bevinden die me zou kunnen horen of zien. Gelukkig was deze plek tactisch gekozen. Van hieruit zou ik ongemerkt weg kunnen sluipen wanneer er iemand de bib zou binnenkomen en bovendien kon het licht van het lampje niet gezien worden door de kier van de deur van de bib en dat was ook handig meegenomen. Toch was ik altijd op mijn hoede wanneer ik hier was. Ik wist dat men van mij zou verwachten dat ik hier weg zou blijven, tenzij er natuurlijk een probleem zou zijn met één van de computers hier of een defecte lamp die vervangen zou moeten worden,...
Ik hoorde hier niet thuis, niet tussen deze boeken maar ook gewoon niet in dit gebouw of zelfs in deze omgeving. Iedereen hier had een toekomst en natuurlijk was die bij de ene al iets rooskleuriger dan bij de andere maar ze bevatten allemaal nog een roze tint. Mijn toekomst had een kleur die verre van roze was en daar werd ik elke dag aan herinnerd. Elke keer wanneer ik zag hoe studenten zich klaarmaakten om naar de les te gaan, voelde het alsof ik tegen een muur liep. Een grote muur van waarheid en realiteit die elke dag opnieuw weer op me af kwam gestormd en er was geen ontsnappen aan.
Mijn vingers gleden over de ruggen van de boeken en ik staarde zorgvuldig tot ik een boek had gevonden dat me aansprak. Lezen bracht me in een andere wereld en dat was magisch. Het was alsof er ineens alleen nog maar plaats was voor al het mooie dat er was, alsof ik me in een ander leven bevond en ik een ander persoon was. Het voelde zo geweldig aan dat het zelfs begon te lijken op een verslaving. Ik kwam hier elke avond, of dat probeerde ik toch.
Mijn ogen gleden over de letters die woorden vormden en met mijn hand wreef ik door mijn haren tot ik plots opgeschrikt werd door een geluid. Ik probeerde kalm te blijven zodat ik niet haastig zou gaan ademen. Voorzichtig knipte ik het lichtje uit en tastte mijn omgeving af om het boek terug te zetten maar ik hoorde voetstappen mijn richting uitkomen. Ik vond de plaats van het boek niet meer terug en het was veel te risicovol om het licht terug aan te knippen. De bib was immers al anderhalf uur geleden gesloten. En dat was dan weer een van de voordelen van een job als klusjesman aan de universiteit: ik had van de meeste lokalen een sleutel. Ik hield mijn adem in en probeerde nog een laatste keer te voelen waar ik het boek had uitgehaald, maar het was onbegonnen werk. Er waren zo veel boekenplanken in de buurt van waar ik dacht dat ik dit boek gehaald had en bovendien hoorde ik iemand prutsen met zijn sleutel aan de deur dus ik moest hier weg. Ik vloekte binnensmonds, soms was ik echt een idioot.
Zo snel ik kon liep ik op de tippen van mijn tenen langs mijn "sluipweg" naar de andere kant van de bib om zo ongezien te kunnen ontsnappen langs de kleine deur aan de zijkant. Het boek had ik nog steeds in mijn handen en ik hoopte maar dat ik een juiste keuze had gemaakt door het mee te nemen en het niet te laten liggen op de tafel. Ik wist immers dat ze alle boeken normaal gezien terugplaatsten vlak na sluitingstijd en het dus onwaarschijnlijk zou zijn dat ze er één vergeten waren. Langs de andere kant was het misschien wel nog onwaarschijnlijker dat er ineens één verdwenen was. Maar wat was de kans dat iemand zou opmerken dat er één boek verdwenen was terwijl er hier duizend andere boeken stonden?

---

Zo dit was dus het eerste hoofdstukje: ik weet het er is nog niet veel gebeurd maar geloof me dat komt allemaal nog. Ik moet er eerst voor zorgen dat jullie begrijpen waar dit verhaal zich afspeelt en zo. Jullie zullen wel zien.
Verder zal ik altijd bovenaan aangeven vanuit welk perspectief ik schrijf (het zou kunnen dat ik ook eens vanuit Joy haar perspectief ga schrijven maar dat weet ik nog niet zeker, daarom geef ik het momenteel nog even aan).
Hopelijk voldoet het eerste hoofdstuk een beetje aan jullie verwachtingen (:
Liefs
GusWaters