Hs 43: Kyky

Ik ben wakker geworden door voetstappen op de gang en heb ze gevolgd. Het was Arrie onderweg naar de kamer van Shawn, Mem, en nu ook die van Nathan. Arrie heeft Shawn gedwongen Mem bij Nathan weg te halen en loopt nu weer weg. Ze is bijna bij haar kamer als ik haar bij haar kraag beetneem. "Waar ben jij in hemelsnaam mee bezig?" sis ik boos. "Hoe bedoel je?" fluistert Arrie, met een gezicht dat schuldiger kijkt, dan iemand die ontkent dat hij duizend moorden heeft gepleegd. "Ten eerste; je wekte me en ten tweede; Shawn, Mem en Nathan," zeg ik snel. "Ik was misschien een beetje..." Terwijl Arrie voor het juiste woord zoekt, vul ik haar aan. "Paranoia," zeg ik vastberaden. "Tja..." zegt ze. "Of je gaat morgen met Nathan praten en het komt weer goed tussen jullie. Óf je moet gewoon accepteren dat hij een eigen leven heeft, zonder jou. Goedenacht," zeg ik chagrijnig. Zij wekte mij, dan zal ik haar eens wekken uit die droom dat iedereen altijd op haar zal wachten en geen eigen leven leidt.

De volgende ochtend word ik wakker door een gil van Mem. "Godverdomme Arrie... Wat heb je gedaan?" Ik loop naar de kamer van Mem en doe de deur open. "Ik moest je van Arrie bij Nathan weghalen," probeert Shawn zichzelf te verdedigen. Heb ik effe geluk dat mijn telefoon -heel toevallig- begon te filmen gisteravond toen ik hem meenam. "Mem, laat Shawn met rust," zeg ik. "Hoezo, hij heeft me gewoon zomaar weggelegd!" zegt Mem beledigd. "Dankzij Arrie, kijk maar," zeg ik en ik laat haar en Shawn het filmpje zien.

Als het filmpje is afgelopen kijkt Mem een beetje schuldig naar Shawn. "Sorry, Shawn... Maar ik heb een vraagje; waarom vroeg je steeds aan Arrie of het wel goed was?" vraagt Mem. "Nou, gewoon... We zijn vrienden en als je het misschien niet goed vond... Ik was gewoon bang voor ruzie," stottert hij. Mem lacht. "Zo erg is het ook weer niet," zegt ze. "Nou," hij slikt. ''Zo klonk je toen net niet.'' "Sorry, daarvoor," biedt Mem nogmaals haar excuses aan. Shawn knikt als teken dat het goed is. "Ik ga even naar Arrie, ik moet haar antwoord op iets weten," zeg ik.

Ik loop gewoon Arries kamer binnen en ze slaapt nog. Ik wil NU wraak. Ik kijk om me heen en zie het schoonmaakkarretje van de conciërge hier staan. Er staat nog één emmer met water. Ik voel met mijn vinger en het is ijskoud, niet zo raar want het is hierbinnen 's nachts nou eenmaal ijskoud. Dat is eigenlijk wel raar, want dit is best wel een warm eiland. Maar goed. Ik pak de emmer water vast en ga boven Arrie hangen. "1-2-3." En dan gooi ik in een een keer al het water over haar heen. Ze springt geschrokken op en kijkt me meteen daarna furieus aan. "Waarom deed je dat?" Ik kijk haar met een strakke blik aan. "Je moet het eens goed gaan maken met Nathan en kappen met dit kinderachtige gedoe. Én als je het niet goed wíl maken, laat je hem met rust en laat je hem zijn eigen leven leiden. En Shawn en Mem ook." ''Ach, ga weg, Kyky,'' snauwt ze. ''Shawn deed het zelf, ik heb hem niet eens zo erg gepushed.'' Arrie staat op en rukt haar tenue van een stoel. ''Ik ga me omkleden. Coach Travis zei dat het een zware training zou worden vandaag. Dus kun je nu weggaan?'' Ze wacht niet op het antwoord en duwt me de deur uit. ''Doei.'' Ik zucht en loop naar mijn eigen kamer, waar Xavier net de badkamer uit komt gelopen met zijn tenue aan. ''Ik ga me ook even omkleden,'' zeg ik tegen hem, en ik loop de badkamer in.

"Is iedereen er?'' Coach Travis kijkt om zich heen en telt ons. Ik kijk om me heen en zie meteen wie we missen- ''Natuurlijk. Mem en Shawn. Kyky, ga ze eens veen halen?'' ''Waarom ik?!" Roep ik verbaasd uit. ''Wat moet je?'' Hoor ik dan opeens. Shawn en Mem komen net samen aangelopen. ''Sorry, dat we te laat zijn, coach,'' verontschuldigt Shawn zich gelijk, maar de kleine glimlach die rond zijn lippen speelt valt niet te ontkennen. ''Ehm... Ja... Sorry,'' mompelt Mem zacht en ze grijnst. Coach Travis kijkt ze streng aan en kijkt dan weer naar de rest. ''Wij weten nu wie onze tegenstander zal zijn in de volgende kwalificatiewedstrijd. Dat is het team van Qatar, de Desert Lions. Hun uithoudingsvermogen is hun sterkste punt. Daarom zullen we de training moeten uitbreiden en extra werken aan conditie.'' ''Maar hoe dan?'' Vraagt Mark. ''We gaan gewoon rennen, rennen en nog eens rennen!'' Roept Hurley. ''Ja, totdat we net zo'n sterke benen als zij hebben!'' Roept Mem lachend. ''Pff, daar heb ik dus echt geen zin in,'' zucht Caleb. ''Ik kan je geen ongelijk geven,'' zeg ik. Hij glimlacht. En ik glimlach terug. "Kom op, jongens," zegt Mark en hij begint met rennen. Ik zucht diep en begin langzaam ook te rennen. "Je kunt ook best iets harder rennen, hoor," grijnst Mem. "Zelfs Arrie rent sneller," fluistert ze er dan snel achteraan. Ik hoor Caleb achter me grijnzen. ''Rennen dan maar, Kyky.''

We zijn al een hele tijd aan het rennen met af en toe een pauze van twee minuten. De zon schijnt fel en het is erg warm. En ik begin echt medelijden met Jack te krijgen, hij is écht moe. Iedereen trouwens. Ik kijk even achter me en zie Shawn en Mem lachend naast elkaar rennen. Het lijkt wel alsof ze niet eens doorhebben dat ze aan het rennen zijn. Dan kijk ik weer naar voren, waar Arrie rent. Ze rent naast Mark, maar haar gezichtsuitdrukking is niet veranderd sinds vanmorgen. "Oké, jongens! De training is afgelopen!'' Roept de coach. Gelukkig. Ik laat me uitgeput op de grond vallen. Xavier glimlacht naar me. ''Ben je moe?'' Ik knik. ''Ja.'' Dan sta ik weer op en kijk om me heen. Arrie is er niet meer. Die is waarschijnlijk al naar binnen. En Mem loopt nu ook naar binnen en laat Shawn alleen achter. Zijn wangen zijn nogal rood gekleurd. Ik loop naar hem toe. ''Is er iets?'' Hij kijkt geschrokken op. ''W-Wat? Met mij? Nee, er is niks.'' Ik knik niet heel overtuigd. ''Tuurlijk. Daarom ben je zeker ook zo rood?'' ''M-Maar dat is iedereen. We hebben net de hele tijd gerend. E-En het is ook best warm,'' stottert hij. ''Net toen je aan het rennen was was je nog niet zo rood.'' Ik kijk hem grijnzend aan. ''Komt het misschien door iemand?'' ''Nee,'' zegt Shawn snel. Misschien iets té snel. ''Echt niet?'' Vraag ik enthousiast. ''Houd op, Kyky,'' sist hij en hij kijkt om zich heen. ''Iedereen kijkt naar ons.'' ''Is er iets?'' Vraag ik doodnormaal aan de rest van het team. Iedereen draait zich snel weer om en praat verder. ''Dus... Vind je iemand leuk? En wie is het?'' Shawn slaakt een zucht en schud zijn hoofd. ''Ik ga maar eens naar binnen.'' ''Nee!'' Roep ik en ik pak hem bij zijn schouders om hem helemaal door elkaar te schudden. ''Zal ik anders raden? Of kenmerken noemen?'' Grijns ik. Shawn draait zijn hoofd zuchtend weg. ''Oké... Is het misschien iemand met bruine ogen en bruine haren die altijd ongekamd zijn? En heeft ze dan misschien ook een behoorlijk irritan-'' ''Mem is niet irritant,'' onderbreekt Shawn me. Ik bijt op mijn lip om te voorkomen dat ik in lachen uitbarst. En zodra Shawn doorkrijgt dat hij zichzelf verraden heeft word hij nog roder. ''Niet tegen haar zeggen. Echt niet doen. Oké?'' ''Ohw, is het Mem?'' Glimlach ik nonchalant. ''Niet doorvertellen,'' Shawn kijkt me wanhopig aan. ''Als Mem erachter komt dan... wil ze vast geen vrienden meer zijn.'' ''Dat betwijfel ik,'' zeg ik nadenkend. ''Mem en Torch zijn ook nog steeds vrienden. En Torch vindt Mem ook leuk.'' ''Niet zo hard.'' ''Maar dus... Het is Mem?'' Shawn slaat zijn ogen neer en knikt. ''Ah, Shawn. Dat was eigenlijk wel al duidelijk.'' ''Echt?'' Shawn kijkt me onzeker aan. ''Maar ik heb sowieso ook best wel veel op jullie gelet. Voor anderen valt het misschien niet zo op. Je moet allen proberen iets minder te bozen,'' grinnik ik en geef hem een veelbetekenende wenkbrauwwiebel. ''Maar daar kan ik niets aan doen.'' ''En toch moet je proberen het niet al te veel te doen.'' ''Heeft Mem het denk je door?'' ''Mem? Nee, joh. Die is veel te naïef. Het zal haar nog niet eens opvallen, al bloos je de hele dag. Dan zal ze wel denken dat je het warm hebt, of zo.'' Shawn glimlacht en knikt voorzichtig. Hij lijkt gewoon echt onzeker. Bijna kwetsbaar. Ik grijns en sla mijn arm om Shawns schouder. ''Heb je wat liefdesadvies nodig?''