Geheim 24

De dagen gingen rustig voorbij, behalve op Venus. Toen gebeurde er bijna een onvergeeflijke vergissing…

Een paar van de jongens vonden het fijn om eens in het mooie weer van het Mensenrijk te gaan zwaardvechten. Ondanks de goede temperatuur, zweetten de jongens vreselijk door de vele partijtjes zwaardvechten die ze al hadden gedaan. Nina zat al een hele tijd gefascineerd te kijken, Sarah kwam er pas vanaf na het middageten erbij zitten. De duels werden voor de ingang van het paleis gehouden, dus zaten Sarah en Nina op de treden. Nina keek vooral naar Christophe, die nu helaas het onderspit moest delven tegenover Nicola. Die leek wel alle wedstrijden te winnen, wat tot nu toe ook het geval was.

Dromerig zat Nina voor zich uit te staren, totdat Christophe naast haar kwam zitten en zei: “Die Nicola is echt veel te goed, niemand kan tegen hem op…” Nicola grijnsde breed, maar Dennis zei: “Oh wacht maar, dan heeft die Sarah nog niet zien vechten, dat is pas een echte vechtster!” “Oh ja?” vroeg Nicola tegen Dennis en die knikte overtuigd. “In dat geval…”, zei Nicola en hij stapte op Sarah af. “Ik daag je uit voor een duel, we zullen zien wie er af gaat…”, zei hij grijnzend.

“Wat? Dat vraag je niet aan een meisje! En al helemaal aan een gewond meisje!” zei Nina ontzet. Wat waren dat nu voor manieren? “Ik ga je uitdaging maar al te graag aan, Nicola. Moge de beste winnen…”, zei Sarah echter grijnzend. “Oh ja? Met welk ga je dan vechten? Je woorden?” zei Nicola lachend. De meesten hielden hun adem in. Dit vroeg gewoon om wraak. “Nee, met dit”, zei Sarah en ze haalde haar zwaard onder haar cape vandaan. Ze gaf het zwaard even aan haar gewonde kant en maakte haar cape los, om die naast Nina neer te leggen. Toen pakte ze het zwaard weer vast met haar goede hand en Nina beet onbedoeld op haar nagels. Ze moest ingrijpen als het mis ging, maar Nicola was echt goed…

Nicola leek niet echt onder de indruk en liet zijn rood zwaard even ronddraaien in zijn hand. “Oké, meisje, laat maar zien wat je kunt…”, zei hij grijnzend en ze cirkelden om elkaar heen. Er kwamen zelfs bedienden kijken, benieuwd naar dit oneerlijke duel. “Zie maar dat jij niet afgaat, draakje…”, zei Sarah en ze haalde uit. Nicola kon het maar nipt ontwijken en haalde zelf uit, maar Sarah draaide gewoon opzij en Nicola struikelde bijna. “En noem je dit vechten? Ik noem dat struikelen…”, zei Sarah spottend en Nicola viel woest aan.

Het begin was niet al te makkelijk voor Sarah, maar zodra ze door had hoe ze met één arm moest vechten, ging het haar allemaal vlot af. Ze raakte slechts lichtgewond aan haar zij, wat Nina al bijna liet doodgaan van schrik. Om Nicola was ze iets minder bezorgd, maar toch bezorgde hij haar ook hartaanvallen. Hij was al gewond aan zijn scheen, zijn jukbeen en vechtarm. Opeens lukte het Sarah om Nicola te ontwapenen en hij viel op de grond. Zij pakte zijn zwaard en hield deze samen met haar zwaard als een schaar tegen zijn keel. “Wel, wie is er nu afgegaan?” vroeg ze spottend en Nicola gromde.