Geheim 17

Half dansend ontweek Nina de plas bloed en liep achter Sarah aan. “Sarah!” riep Nina een klein beetje hijgend zodra ze haar had ingehaald. “Waar was je de hele dag?” vroeg ze en Sarah keek meteen om. “Ik was aan het rondwandelen hierbinnen, hoezo?” vroeg Sarah en ze fronste, wat ze best vaak deed, vond Nina. “Vanwaar komt die bloedvlek dan? Dat moet je toch gezien hebben als je de hele tijd binnen was”, vroeg Nina ernstig, maar Sarah schudde haar hoofd. “Nina, daar heb ik geen idee van. Ik kwam ook maar net uit mijn kamer en daarvoor was die er nog niet. En zou ik nu alleen naar buiten mogen gaan, straks mis ik de zonsondergang nog…”, zei Sarah. Sinds wanneer was ze geïnteresseerd in de zonsondergang? “Ja, dat is goed”, zei Nina en ze liep terug.

Maar zodra ze Sarah hoorde verder stappen, draaide Nina zich terug om en volgde Sarah. Het was vreemd dat ze opeens geïnteresseerd was in de zonsondergang… Er gebeurde echter een hele kettingreactie. Christophe en Nicola waren Nina gevolgd en volgden haar nu ook naar buiten. Zij werden op hun beurt weer gevolgd door Bas, Senne, Dennis en Niels. Uiteindelijk volgden ze allemaal Sarah, wie op haar beurt weer niets door leek te hebben. Eenmaal buiten aangekomen, ging Sarah op het gras zitten en leek te wachten. Nina was gestopt met lopen en iedereen botste tegen haar op. Ze gilde het nog net niet uit van de schrik. Allemaal keken ze afwachtend naar Sarah, die niets deed.

De zon begon te zakken en raakte de horizonlijn. Steeds verder begon hij te zakken en aan de andere kant verscheen de maan. Opeens was er een bliksemflits en er waren geen wolken aan de hemel. “Huh? Hoe kan dit?” vroeg Bas verbaasd, maar zijn vraag werd vrijwel direct beantwoord. Boven de bomen verscheen een gestalte dat langzaamaan groter werd, totdat je er een prachtige blauwe draak in zag. Het majestueuze dier vloog precies rond de opkomende maan, als in een illusie. Hij maakte halsbrekende toeren en iedereen keek er verbaasd naar, behalve Sarah. ‘Dat was dezelfde blauwe draak die mij, Sarah en Dennis naar het paleis heeft gebracht’ , dacht Christophe en hij slikte. Wat was er toch aan de hand?
Na een korte periode van mooie acrobatische kunstjes, vloog de draak vlak over hen en het paleis en verdween daarna in de opgekomen nacht.

Er ging een tijdje voorbij, waarin de leden één voor één naar binnen gingen om te gaan eten. Pas toen het laatste streepje zonlicht was verdwenen, stond Sarah op en keek naar de donkere hemel. Enkel zij en Niels waren overgebleven, Nina was pas vertrokken. Sarah maakte een kleine buiging naar de sterren die nu in al hun pracht en praal straalden, en ging dan naar binnen, langs Niels wie ze niet opmerkte. Niels meende dat hij de sterren had zien flikkeren als een soort dank voor de buiging. Niels schudde zijn hoofd en ging dan naar binnen. Eén ding wist hij zeker: Sarah was alles behalve normaal…