Hs 41: Mem

Ik ga mokkend op een lege stoel in de bus zitten en sla mijn armen over elkaar heen. Arrie stelt zich weer eens aan. Echt serieus. Wat heeft dat kind de laatste tijd? Ze is nu zelfs boos op mij! Wat heb ik dan verkeerd gedaan? En wat gaat ze nu weer beginnen over Claude? Ze kan hem er toch wel buiten laten? Hij heeft hier niks mee te maken. En die keer dat hij me kuste ook niet. Dat was gewoon een moment. Een moment waarop Claude zichzelf even niet meer in de hand had en zijn aliënkarakter de baas over hem werd. Maar dat heeft niets te maken met dit hele gedoe.
'Mag ik naast je komen zitten?' Vraag dan opeens iemand.
Ik kijk op. 'Shawn?' Ik laat mijn schouders hangen en staar naar mijn schoenen. 'Maakt mij niet uit.'
Shawn glimlacht bemoedigend en gaat naast me zitten. 'Wat is dat eigenlijk tussen jou en Arrie? Heeft dat weer te maken met Nathan?' Vraagt hij zacht.
'Ja.' Ik rol met mijn ogen. 'Ze vindt dat ik het door had moeten hebben. Ik had door moeten hebben dat Nathan mij leuk vind en iets met me wilt. Maar dat is niet zo!' Ik bijt hard op mijn lip en knijp mijn ogen dicht. 'Hij vindt me niet leuk. Natuurlijk niet. Hij vindt Arrie leuk, maar dat ziet ze niet. Ze ziet het gewoon niet. En dan geeft ze mij maar de schuld. Ze beschuldigt zelfs Claude. Dat is toch niet eerlijk?'
'Rustig, maar,' sust Shawn voorzichtig en hij pakt onhandig mijn pols vast. 'Het is ook niet eerlijk. Maar misschien is er wel iets met Arrie. Dat kan toch? En trouwens, wat betekent Nathan eigenlijk voor jou?'
'Niet het gene dat Arrie denkt, dat hij voor me betekent,' zeg ik wanhopig. 'We zijn... We... Weet ik veel... Vrienden? Meer niet. Echt niet. Geloof me, Shawn.' Ik kijk hem aan en haal diep adem. 'Geloof me, alsjeblieft.'
'Ik geloof je ook wel. Echt waar. Maar Arrie niet. Ik geloof wel dat je niets met Nathan wilt en dat jullie alleen maar vrienden zijn.' Hij glimlacht kortaf. 'Jij zou sowieso niets met wie dan ook willen hebben.'
Ik frons mijn wenkbrauwen. 'Hoe kom je da-'
'Sorry,' hij schudt zijn hoofd en laat mijn pols voorzichtig los. 'Dat was een stomme opmerking.'
Ik glimlach moeizaam. 'Geeft niet. Want je hebt eigenlijk wel gelijk.'
'O-Oja?'
'Ik heb Claude toch als vriend?' Shawn kijkt naar beneden en knikt. Ik glimlach. 'En jou. Als je een vriend van me bent?'
Shawn kijkt me verbaasd aan. 'Ik... Jij... Wij...' Hij haalt opgelucht adem. 'Ja.'
'Gelukkig. Ik ben gewoon niet hetzelfde als Kyky en Arrie. Ik hou gewoon niet van romantische dingen en al dat gedoe. Zo ben ik gewoon niet. Wat dat betreft lijk ik ook helmaal niet op ze. Maar ik lijk sowieso niet echt op ze. Alleen op Arrie qua uiterlijk. En eigenlijk ben ik zelfs daarin anders. Ik ga er in ieder geval anders mee om.' Ik grijns. 'Mijn haar zit bijvoorbeeld altijd door de war. En dat van Arrie is altijd netjes gekamd.'
Shawn glimlacht. 'Ergens moet het verschil toch ook zitten? En als ik heel eerlijk ben vind ik sowieso dat jij en je zussen niet heel veel op elkaar lijken.'
'Dat kan.' Ik kijk naar achteren en zie Arrie twee stoelen verder door het raampje van het busje naar buiten staren. Ze zit alleen. Ik kan haar gezichtsuitdrukking dan ook niet echt thuisbrengen. Die is gewoon compleet nieuw voor me. 'Misschien moet ik maar even met haar gaan praten.'
Shawn knikt. 'Dat zou ik ook doen. Het komt wel goed.'
'Ik hoop het.' Ik sta langzaam op en loop naar Arrie toe.
'Ga weg.'
Niet luisterend ga ik toch gewoon naast haar zitten. 'Wat is er met jou aan de hand de laatste tijd?'
'Zei ik niet dat je weg moest?'
'Doe eens even rustig. Ik wil alleen maar met je praten. Want ík wil geen ruzie met je. Oké?'
Arrie kijkt me nog altijd boos aan. 'Ach, ga toch weg. Ik hoef je niet te vertellen wat ik voel.'
'Waarom moest ik dan wel altijd vertellen wat ik voelde? En mocht ik het niet opkroppen? Dat heb jij zelf nog gezegd, Arrie. Weet je dat nog?'
'Houd je mond, Mem! En ga weg!' Alle hoofden draaien naar mij en Arrie toe.
'Wat wil je nu? Wil je gewoon meer aandacht, of zo?' Zeg ik geërgerd. 'Want anders kun je het ook gewoon zeggen, hoor.'
'Ik wil geen aandacht!'
'Dan kun je toch ook gewoon zeggen wat er aan de hand is? En je hoeft trouwens niet te schreeuwen, want ik hoor je ook wel als je gewoon praat.'
'Jonge-' Kyky staat langzaam op. 'Houd op met ruzie maken.'
'Mem had gewoon niet naar me toe moeten komen,' zegt Arrie en ze trekt hard aan een van mijn uitstekende plukjes haar.
'Auw! Houd toch op! Ik wilde het goed maken. Ja?' Ik sla haar hand bij mijn haar vandaan en kijk haar furieus aan. 'Je mag écht serieus van geluk spreken dat ik nu niet gewoon keihard aan jóúw haar trek.' Ik haal diep adem. 'Maar als jij wel ruzie wil vind ik het ook goed.' Zonder verder nog naar haar om te kijken ga ik terug op mijn plaats naast Shawn zitten.
Het is doodstil in de bus. Alle hoofden draaien van Arrie naar mij.
'Zo, jongens! Genoeg gestaard!' Roept Kyky dan. 'Nu gaan jullie allemaal weer vrolijk praten en niet op mijn zusjes letten.' De jongens halen hun schouders op en even later ontstaat er weer wat geroezemoes. Kyky komt achter me zitten. 'Dat ging niet helemaal als gepland, hè?'
Ik schud mijn hoofd en glimlach sarcastisch. 'Dat heb je goed gezien.' Ik kijk nog een keer naar Arrie. 'Maar het is Arrie's eigen schuld. Ze moet niet zo wantrouwig zijn. Want kom op...' Ik kijk Kyky aan. 'Iedereen ziet dat Nathan en ik elkaar níét leuk vinden.'