Through The Glass

POV Tom

Alcoholvergiftiging? Maar, hoe? Wat..
Wat als ik er niet was geweest? Was ze dan nog wel in leven?
Ergens voel ik me verantwoordelijk, verantwoordelijk voor deze toestand,
En hoewel ik niets aan dit alles kan veranderen, toch wil ik er zijn, voor haar.
Haar vredige uitstraling in deze kille omgeving, het geeft me een gevoel, iets wat ik nooit eerder heb ervaren.
Ik kan het alleen niet plaatsen.

*TUUUUUT TUUUUUUT TUUUUUT*

Verschrokken kijk ik op, wat is er aan de hand?
Dokters stormen één voor één de kamer binnen & leidden me naar buiten.
Verstijfd staar ik voor me uit, terwijl verschillende rampscenario's als vallende bladeren door mijn hoofd dwarrelen.
Wat is dit?

Meneer, kan ik u even spreken?
Ik knik beleefd & kijk met een klein hartje naar de deur.
De toestand van 'uw vriendin' is kritiek, we hebben haar in een kunstmatige coma ondergebracht,
Haar lichaamsfuncties en organen vallen één voor één uit, mogelijk door het overmatige alcoholgebruik.
Dit betekend dat we haar nauwgezet moet opvolgen.
Er is geen garantie dat ze dit overleeft, of zonder letsels uit de coma komt,
Maar we doen ons uiterste best.
Heeft u niks vreemds opgemerkt? Het overmatige alcoholgebruik in combinatie met de medicatie?
Ik fronste mijn wenkbrauwen, schraapte mijn keel en keek voor me uit.
Wel, ik ken haar eerlijk gezegd niet, we hebben elkaar toevallig ontmoet in een parkje verderop.
Kan iets doen? Kan ik hier blijven? Ik wil er voor haar zijn.
De dokter keek me ietwat verbaasd aan, maar knikte uiteindelijk goedkeurend.

Waarom? Waarom voelt het alsof ik haar al jaren ken?


~Deel 2


Please read my story: The Divided Heart too.