Deel 1 dansen is gewoon mijn ding

Zondag avond half 6


"Ro!!! Kom je nu eindelijk eten???" Riep moeder pissig naar boven. Maar Rowenna hoorde niets. Ze danste vrolijk door op de maat van de muziek. Weer riep moeder naar boven of Rowenna nu wel kwam eten. Maar nee hoor,tegen de muziek van Justin Timberlake kan niemand op. Toen het nummer klaar na een paar minuten klaas was, riep moeder weer naar boven. En ja, nu hoorde Ro haar moeder eindelijk roepen. "Ro Huyzen, kom nu naar beneden!!! Of je mag 2 dagen geen radio meer luisteren." "Ook geen CD's?" "Nee, ook geen CD's en als je nu niet vlug naar beneden komt, mag het vijf dagen niet meer." "Oké oké... Ik kom al. Maar mag ik niet nog 1 minuutje dansen..." "Nee, je mag na het eten verder gaan met je carriére. Nu gaan we eten, dus komen." "Oké. Maar dit is de laatste keer dat ik zomaar meewerk hoor!"

Na het eten sprintte Ro gelijk weer naar haar kamer en na een paar seconden klonk er weer muziek door haar kamer. "Houd eens op met die klere herrie!!! Ik kan de presentator van 'ik hou van holland' niet eens verstaan." Riep Aron, Ro's broertje. "Het is toch maar herrie, die muziek van jou." "Dat moet jij nodig zeggen" riep Ro naar Aron.

Aron was het broertje van Rowenna en was 8 jaar oud. Hij had een tv op zijn kamer, een computer, een mega-super-de-luxe stereo-installatie. Hij zat op de school waar moeder les gaf.

Dana was anders. Ze danste liever dan dat ze tv keek. En als ze tv keek, dan keek ze naar dans programma's op TMF.

Vader Huyzen was bijna alle dagen op kantoor. Hij was een chef bij een of ander bedrijf. Waar, dat wist niemand precies.

En moeder Huyzen was vaak thuis en haar hobby is opruimen. Ze ruimt bijna alle kamers zeker 1 keer op een dag op. En als ze niet thuis is, dan was ze wel op haar werk op de basisschool in 's Gravenpolder.

Kijk in deel 2 voor het vervolg op dit verhaal!!!