Chapter 18

Langzaam word ik wakker. De wereld draait nog steeds. Waar ben ik? Ik ga langzaam recht zitten. 'Wow, rustig aan,' hoor ik naast me. Ik draai me om. Het is een argonian. Ik lig in een tent 'Waar ben ik?' vraag ik haar. Ze voelt aan mijn voorhoofd. 'In het moeras, vlakbij Morthal. Daar ligt Solitude.' Ik draai me om. Ik volg haar vinger, maar zie alleen het tentdoek.. Ik wrijf door mijn gezicht. 'Hoe kom ik hier?' Ze trekt me voorzichtig overeind. 'Daar vraag je me wat. Ik was gewoon aan jagen, toen ik gebrul hoorde. Ik dacht dat het een draak was, dus heb me verstopt achter een boom. Maar...Nou ja, jij was het. Je leek wel bezeten door iets. Er draaiden blauwe vlammen om je heen. Je zweefde door de lucht.' Ik hoor stemmen buiten. 'Wie zijn dat?' vraag ik haar. 'Mijn broer, Meerkus. Mijn naam is Neeja, trouwens. Verder is er nog een orc en een khajit. Ze kwamen niet veel later. Als ik het goed heb, zijn het je vrienden.' Ik knik. 'Ja, ik moet ze zien.' Ik loop langs haar, de tent uit. Ik zie ze zitten, bij het kampvuur. Shakari draait zich om. Meteen staat ze op. 'Arwen! Je bent in orde!' Bokul volgt haar. 'Je hebt ons flink laten schrikken,' zegt hij. 'Wat was er dan gebeurd?' vraag ik hem. Bokul kijkt me verbaasd aan. 'Weet je dat niet?' vraagt hij. Ik schud mijn hoofd. 'Nee. Ik weet alleen nog dat ik heel erg van streek was...En toen werd ik hier wakker. Wat heb ik gemist.' Ik zie dat ze elkaar aankijken. 'Je steeg opeens op,' zegt Bokul. Shakari knikt. 'Ja, klopt. We hebben geprobeerd om je te kalmeren, maar het lukte niet. Er vlogen allemaal blauwe vlammen om je heen, en je ogen gloeiden. En toen vloog je weg . Er vlogen nog twee draken om je heen. We zijn achter je aan gegaan. We waren bang dat je Solitude zou aanvallen. Dat is gelukkig niet gebeurd.' Bokul knikt. 'Ja, je hebt alleen wat gebruld, die draken weggejaagd. En toen ben je hier neergestort. Neeja en Meerkus hebben je hier ergens gevonden.' Ik schud mijn hoofd. 'Ongelofelijk. En ik kan me niks herinneren. Wat zou het kunnen zijn geweest?' Ze halen hun schouders op. 'Maar, hoe zijn jullie zo snel hier gekomen?' 'Arvak kwam tevoorschijn,' zegt Shakari. 'Oh, zo heet dat rare paard,' zegt Bokul. Shakari kijkt hem even aan. 'Hoe dan ook, je moet hem op de een of andere manier gewekt hebben. Gelukkig herkende hij Shakari. We zijn op hem geklommen, en zo zijn we hier gekomen.' 'Dat ding rent snel!' zegt Bokul. Ik ga op een boomstam. 'Waar is Serana nu? 'Shakari haalt haar schouders op. 'Geen idee. Zodra je begon op te stijgen, heeft Shakari eigenlijk niet meer aan haar gedacht. Misschien is ze op zoek naar de Forgotten Vale, maar dat weet Shakari niet zeker.' Ik kijk even naar mijn handen. 'Dan moeten wij dat ook maar doen. Er is niks anders wat we kunnen doen.' 'De Forgotten Vale zeg je?' Meerkus komt aangelopen. Ik knik. 'Ja, weet je waar het is?' Hij schudt zijn hoofd. 'Niet precies. Ik weet wel waar de Darkfall Cave is. Ze zeggen dat dat een doorgang is naar een verborgen gebied. Zou best de Forgotten Vale kunnen zijn.' Ik bind mijn haar vast in een staart. 'Waar is die grot?' vraag ik hem. 'Ten noorden van Markath, bij de grens met High Rock in de buurt.' Ik sta op. 'Nou, dan moeten we daar maar naartoe. Jullie mogen met ons mee, als jullie willen. En bedankt voor het opvangen.' Neeja en Meerkus kijken elkaar aan. Ik zie Meerkus knikken. Neeja zucht. 'Vooruit dan maar. Wie weet, misschien vinden we nog wel een paar waardevolle spullen. Ik hoorde dat daar veel Dwemer ruïnes zijn.' Bokul zucht. Neeja kijkt hem aan. 'Wat?' vraagt ze. 'Daar wil je misschien nog een keer over nadenken, dat is alles wat ik zeg.' Neeja haalt haar schouders op. 'Nou, we zien wel. We komen eigenlijk niet vaak in The Reach, dus dit kan nog interessant worden.'