No way!

‘Je raad het nooit!’ Hyperde Melody toen we buiten aankwamen. ‘Klopt, dus zeg het maar.’
‘Ik mag .. in de clip van ONE TIME SPELEN!’ De laatste woorden gilde ze van opwinding.
‘Gosh, one time? Wie is one time?’
‘Niet wie! Van wie!’
‘Van wie?’ Vroeg ik slaperig. ‘JUSTIN BIEBER!’ Ik keek haar met grote ogen aan.
‘Je bedoelt dat je..’
‘Jaa!’ Mijn mond viel open en ik reed bijna de bosjes in. ‘Haha, ik wist wel dat je zo zou reageren! Justin belde me gisteren op en vroeg of ik het leuk vond zijn vriendinnetje te spelen in zijn nieuwste videoclip!’ Een raar, onbekend gevoel schoot door mijn lichaam.
‘Wat leuk voor je! Wanneer gaan jullie filmen?’ Haar grijns werd breder.
‘Morgen. Als je mee wilt mag je wel mee?’ Maar dat leek mij niet zo’n goed idee aangezien Meli en ik vandaag zijn boeken wouden af fikken.
‘Andere keer misschien,’
‘Zeg het maar! Toe dan,’ ik keek haar vragend aan. ‘Wat moet ik zeggen?’
‘Dat jij Justin ook leuk vind!’
‘Wat?! Gadverdamme, dat is het ergste dat je ooit hebt gezegd!’ Maar Melody lachte alleen maar.
Ik zette boos mijn fiets in het fietsenrek op school en liep richting de ingang van school, ik zag alleen niet dat er een groepje jongens op me af kwam lopen.
Ik botste hard tegen de middelste jongen op en struikelde over mijn eigen voeten naar achteren, als reactie pakte ik het groene vest van de jongen vast die vervolgens zijn evenwicht verloor en op me viel.
‘Au, verdomme!’ Kreunde ik.
Een heerlijke jongensgeur drong in mijn neus, ik snoof zachtjes en sloeg het op in mijn geheugen.
Ik wou deze jongen wel eens zien.
Ik keek de jongen recht in zijn bruine ogen aan en schrok van het gezicht dat ik zag.
‘Justin?’ Hij was net zo verbaasd als ik en ik zag geen enkele haat in zijn ogen.
Hij klauterde overeind en liep vlug verder met de andere jongens.
‘Ben je gevallen?’ De stem van Meli liet me opschrikken, ze hielp me opstaan terwijl ik mijn kleding goed deed.
‘Ja,’ loog ik. Ik keek achterom. Melody had haar armen om Justin’s nek geslagen en hij de zijne om haar middel.
Ze lachten allebei.
Het maakte me boos, woedend.
Ik balde mijn handen tot vuisten en liep woest weg.
‘Wat is er?’ Vroeg Meli verbaasd.
‘Naar Justin’s kluisje. Nu!’ Meli begon te grijnzen en rende achter me aan. Ik wist precies waar zijn kluis zat, 314. Naast de mijne.
En heel toevallig wist ik hoe ik zijn kluis open moest maken. Ik wist zijn cijfercode.
1 9 9 4.
Zijn geboorte jaar.
Ik ging op mijn hurken zitten en maakte zijn kluis open.
‘We kunnen er beter een paar bladzijden uitscheuren,’ besloot ik toen weer dat rare gevoel me bekroop.
‘Goed,’ Meli begon met zijn wiskunde boek en ik met zijn Engels boek.
We gierden het uit toen we de boeken en de bladzijden terug in zijn kluis dumpte.
Justin zou niet weten wat hij zou niet.
Ik grijnsde gemeen naar Justin toen ik hem in de volgende les tegen kwam.