15 - Score Evaluation

      "Nou, dat duurde lang." Amrit keek ons chagrijnig aan toen Zack en ik na ons gesprekje weer de kamer binnenkwamen, "Wat is er? Heeft ze ons al verklapt? Heb je haar eindelijk op haar mieter gegeven?"
      "Ik zou als ik jou was je mond maar even houden, want ik had net zin om je eens een keertje niet in elkaar te slaan." Zack fronste lichtjes, waardoor Amrit verwaand zijn wenkbrauwen ophaalde en zijn handen opstak, "Zo, zo. Niet zo baldadig, ik heb nog nooit een echte klap van je gehad."
      "Als je het zo graag wilt, kom het dan maar halen." Zack kraakte zijn knokkels en deed een stap vooruit, waardoor Amrit meteen op stond en zijn schouders los schudde. Hij nam een professionele vechthouding aan en Zack grijnsde, "Schattig."
      "Hou je kop. Ik ben vast niet de enige die jouw gedrag zat is, Zack. Sinds die pin in je hoofd uitgeschakeld is, zit je iedereen hier constant te treiteren, al dan niet op een andere manier. Ik wil je helpen, echt waar, maar niet als je zo gedraagt!"
      "Je hebt het letterlijk zelf uitgelokt!" Kiara klikte met haar tong en liep chagrijnig naar de twee jongens, waardoor Amrit zijn hoofd nu boos naar haar draaide, "Jij moet jezelf er buiten houden! Jij hebt al helemaal geen compassie voor wat er hier gebeurt!"
      "Nou, misschien ben ik ook wel de enige die het minstens probeert te hebben! Iedere dag ben ik degene die jullie twee stomkoppen uit elkaar moet trekken, en jij noemt mij de onsympathieke?! Kijk naar jezelf! Het is voor mij misschien moeilijk om duidelijk te maken wat ik voor jullie wil, maar je ziet mij niet de hele dag door ruzie zoeken met mijn collega's. Jij ook, Zack! Jullie zitten constant elkaar aan te sporen en iedereen hier af te leiden van ons werk! Zack wordt nog in de gaten gehouden door Moogle en dat maakt voor mij geen zak uit, maar ik wil wel mijn uitrusting af hebben voordat ze hier met geautomatiseerde drones binnenkomen om ons uit te schakelen!"
      "Ik denk niet dat ze daar drones voor zouden gebruiken. Waarschijnlijk worden we gewoon opgepakt en gehersenspoeld door wat onzichtbare mannetjes." Zack haalde nonchalant zijn schouders op en krabde aan zijn oor, maar toen sloeg Kiara hem opeens in zijn gezicht, "Je weet wat ik bedoel! Jullie denken allebei dat jullie zo cool zijn, omdat jullie hersenpinnetje uitgeschakeld is, maar kijk eens hoeveel werk jullie hebben verricht! Niks! Ik neem vanaf nu de leiding, dus je mag kiezen: of ik zet jullie frequentie weer aan, of een van jullie gaat nu weg zodat we deze shit kunnen afmaken!"
      De twee jongens gromden door haar voorstel, maar Zack draaide al met een zucht om, "Ik zie het alweer, ik heb jullie bevrijd uit deze simulatie en nu ben ik de slechterik. Nou, laat ik mezelf dan maar opofferen, tot morgen dan weer."
      "Wij hebben jou helemaal niks te danken, Zack, laat dat duidelijk mogen zijn. Misschien was het zelfs beter als we in die simulatie waren gebleven..." Kiara gaf hem een verwijtende blik en liep terug richting haar kamertje, "Amrit, help mee aan mijn uitrusting, de camera op de bril verwerkt alles niet zo goed."
      "Ja ja. Rustig." De Indiase jongen volgde haar en zuchtte, waarbij hij nog even naar Zack keek om naar hem te fronsen. Ik wist niet wat hij hen allemaal over het experiment had verteld, maar het leek erop dat ze al een aantal details wisten. Nou ja, misschien was dit ook wel beter. Zo kon hij zichzelf in ieder geval op iets anders focussen en wennen aan de genoemde nieuwe frequentie. We hadden ook al een hele tijd niks meer samen gedaan.
      "Kom, laten we wat te eten halen. Het is alweer lunchtijd." Ik trok commanderend aan zijn mouw en sleepte hem mee richting de deur, waardoor hij grinnikte en zich uitrekte, "Och, dat moet dan maar."

      Ik had niet echt gedacht dat we opnieuw met een pizza in Zacks huis zouden zitten, maar ik was ook wel vergeten dat we niet echt in het openbaar konden praten. Niet zonder dat hersenspoelende apparaatje van Moogle om eventuele getuigen te hypnotiseren. Met een zucht liet ik mezelf achterover ploffen op de bank, waarna Zack hetzelfde deed en boos tegen een kussen stompte, "Ugh! Ik kan het niet geloven!"
      "Nou, nou. Wat is er gebeurd?" Ik vond mezelf erg moederlijk klinken, maar die zin kon anders ook alleen maar sarcastisch opgevat worden. Zack maakte even oogcontact en keek toen weer weg, waarna hij naar de grond fronste, "Ik vertelde hen dat de hersenpinnen best essentieel konden zijn voor ons functioneren, dus het was beter als we een aan- en uitknop hadden. Kiara begon toen alleen opeens zo afstandelijk te doen, alsof ze meteen dacht dat ze specifiek belangrijk voor haar waren. Dat is onmogelijk... dat kon ze er niet uit afleiden."
      "Nou ja, dat klinkt nog best logisch, naar mijn mening dan." Ik zou ook aannemen dat iets voor mij gold zodra iemand er zo over vertelde, "Je zei het tegen hen, dus ze voelen zich aangesproken."
      "Ja, nee." Zack zuchtte opnieuw, maar dit keer klonk hij ook gefrustreerd, "Ze heeft een manier gevonden om in Moogle's database te kijken. Dat is mooi, want daardoor kon Victoria ook de juiste signalen nabootsen, maar nu weet ze waarschijnlijk dus ook over het experiment... Denk ik. Ik snap anders niet waarom ze zich zo gedraagt, maar het zal niet lang duren voordat de rest het ook weet."
      "Dus? Tijd om je gedrag aan te passen? Om te laten zien dat je ook zonder die pin 'normaal' kunt zijn?" Ik haalde mijn schouders op en glimlachte lichtjes, maar Zack keek alleen maar van me weg, "Mezelf aanpassen...? Ik ben gewoon goed zoals ik ben, is dat niet wat wij juist willen laten zien aan Moogle? Dat wij allemaal gewoon kunnen zijn zoals we zijn? Zonder vreemde pinnen die de seintjes in je hersenen manipuleren? Zonder de kennis dat we gewoon persoonlijkheidsloze robots in een artificiële stad zijn?!"
      "Zack... Als er echt wat mis is met jou, met ons, dan moeten we er inderdaad alles aan doen om te laten zien dat zij fout zitten met hun praktijken, maar dat kan niet door het hele experiment te negeren. Niet zolang ons eigen groepje nog gelooft dat je gestoord bent, niet zolang Moogle nog gelooft dat je gek bent. Soms is er niks mis met een stapje terug doen, al is het maar een klein beetje acteerwerk om te laten zien dat je in staat bent om een compromis met anderen te sluiten. Kiara en de rest zijn de enigen die je nu nog hebt, en ik kan me niet voorstellen dat je zonder hen zo ver zou zijn gekomen."
      "De kans is toch al groot dat we niet meer normaal kunnen leven na dit experiment, wat anders kan ik doen dan het zo vroeg mogelijk af proberen te kappen?" Zack fronste en ik herinnerde me dat hij zich nu weer helder voelde. Als ik de waarheid wilde weten, moest ik stug doorvragen. Uiteindelijk moesten er wel een paar stukjes in zijn verhalen overeenkomen, alleen dan wist ik wat er echt gebeurde. Voorzichtig legde ik dus mijn eerdere vraag opnieuw aan hem voor, "Zack... Wat is het experiment? Wat is er slecht aan? En eerlijk, dit keer. Ik wil je helpen, maar niet als je tegen me liegt."
      "Jasmyn..." Hij zuchtte en schudde met zijn hoofd, "Oké, eerlijk. Geen leugens vanaf nu. Het is nog steeds moeilijk voor me om het te herinneren, Moogle verstrekt niet alle informatie aan hun werknemers, zeker niet aan de mensen van het backend. Onze taak was enkel en alleen een systeem maken dat de verkregen data verzamelde en verwerkte. Toen ik eenmaal bij Research terechtkwam, was mijn status al zodanig achteruit gegaan dat ik het doel van het experiment en de inhoud ervan niet echt meer meekreeg. De details kan ik je dus niet vertellen, maar ik weet wat er slecht aan is. Jullie zijn niet goed geïnformeerd voordat jullie het contract konden ondertekenen, jullie kregen niet te weten dat het experiment dodelijk voor je kon zijn! Of dat jullie gehele persoonlijkheidsveranderingen konden krijgen als ze het implantaat net een paar millimeter ernaast implanteerden! Ook ik heb het contract moeten doorlezen en ondertekenen, al dan niet met mijn eigen toestemming, maar die papieren inzien was de slimste zet die ik heb genomen. Er werd jullie beloofd dat de hersenpin je kwalen kon genezen en dat je de pin na het experiment gratis mocht houden als alles succesvol verliep. Alle basisbenodigdheden zoals een huis en voedsel zouden voor je geregeld worden en het experiment zou niet langer duren dan nodig was." Zack pauzeerde eventjes en keek me met een glimlach aan, "Klinkt hemels, toch?"
      "Maar waar zat de clou dan? Ik neem aan dat er niks in die papieren stond over de bijwerkingen die je noemde, anders hadden mensen zeker afgezegd! En als ze het er niet in zetten, is het dan niet illegaal?" Ik krabde speculerend aan mijn wang. Het kostte misschien wel iets om Moogle aan de hand daarvan aan te klagen, maar het leek me wel een betere oplossing dan Zacks idee van usurperen.
      "Ja, dat is het punt nu," begon hij, "Er stond alleen in de papieren dat Moogle er alles aan zou doen om je verblijf binnen het experiment comfortabel te maken... Dat betekende volgens hen dus het hersenspoelen van de kandidaten en het uitvoeren van extra onnodige psychologische testen. Het is niet altijd makkelijk om zo'n grote groep proefpersonen te verkrijgen, laat staan een hele populatie die je realtime kunt volgen met tablets. Eerder zei ik al dat de testen niet alleen waren om je huidige gesteldheid te onderzoeken, dat weet ik wel zeker. Ik heb aan de initiële software gewerkt en het hele verplichte testenstelsel kwam pas in een latere update, toen de grote lijnen van het onderzoek al liepen. Ugh... ik weet het niet meer, maar het was een manier om te kijken welke hobby's en voorkeuren pasten bij bepaalde persoonlijkheden. Hiermee kunnen ze bijvoorbeeld problematische individuen al snel uit de populatie pikken... Al met al, zelfs als de pinnen perfect zouden werken en iedereen van zijn aandoening zou genezen, gaat dit alsnog ten koste van het leven van de duizenden mensen die binnen deze simulatie leven. Wij krijgen geen vergoedingen voor die experimenten, omdat we ze niet bewust hebben meegemaakt en er dus niet vanaf weten, theoretisch gezien dan. Moogle doekt alle winst op en kan met dit grote experiment zoveel tijd rekken als ze willen, immers weet niemand buiten de organisatie wat er allemaal gaande is. Het duurt al vele malen langer dan gepland, en dat alleen maar omdat ze zo nodig die psychologische theorieën willen testen. Je hebt zelf ook wel gezien dat ze nu die pin kunnen programmeren om de host aan te sturen, het lijkt mij niet dat dat tot het originele project behoort. Moogle is het grootste bedrijf dat binnen deze sector experimenten uitvoert, er is niemand anders die kan inschatten hoe lang dit gedoe met de pinnen had moeten duren, en er is ook niemand die hen gaat vertellen waar hun grenzen liggen."
      "Nu je het zo op een rijtje zet, klinkt het wel heel ernstig, ja… Misschien moet ik binnen het hoofdkantoor weer zoeken naar aanwijzingen, ze moeten die documenten toch ergens hebben liggen… De pin zelf lijkt naast wat fine tuning al wel te werken, ik zou zeggen dat het grootste gedeelte van het experiment al voltooid is... Zelfs de grootste leken zouden uit zulke documenten kunnen concluderen dat het werkt. Als ik papieren over de andere experimenten vind, is Moogle al helemaal de klos, ze kunnen moeilijk tegen de rechter zeggen dat ze het niet hebben gedaan terwijl ze de enigen met zo'n grote testgroep zijn..." Ik friemelde nerveus aan mijn mouw terwijl ik mijn zegje mompelde. Om nu weer de regels te breken zou niet goed zijn voor mijn reputatie, maar dit waren wel serieuze zaken die me flink strafbaar leken. Alsnog wist ik niks over de details, maar die leken me ook overbodig als de grote lijnen van deze onderzoeken al flink tegen Moogle zouden werken.
      "Jasmyn, zoek Alan weer op. In tegenstelling tot mijn moeder kan hij echt niet liegen. Als er iemand informatie over het experiment beschikt én sympathie toont voor de proefpersonen, is hij het wel. Laat je niet gek maken door zijn onschuldige houding, hij weet veel meer dan hij laat blijken. Neem hem mee naar een plek waar Moogle hem niet in de gaten kan houden en kijk toe hoe hij uiteen valt." Zack legde vastberaden een hand op mijn schouder, "Eerlijk, ik sprak eerder misschien negatief over mijn stiefbroer, maar binnen de muren van Moogle zou ik hem als enigste vertrouwen. Ook al is hij een van de sluwste mensen die ik ooit heb gekend."
      "Zack..." Ik keek hem bezorgd aan. Ik droomde er alleen maar van om in zijn hoofd te kunnen kijken zodat ik kon begrijpen wat er allemaal gaande was in dit enorme mysterie waar ik in beland was. Met een zucht kwam ik tot de conclusie dat alleen ikzelf achter het juiste antwoord kon komen, dus schudde ik Zacks hand van me af en draaide ik me om, "Ik zal mijn best doen om achter de waarheid te komen en Moogle te stoppen."
      Net voordat ik de klink van de voordeur omlaag drukte, glimlachte Zack nog naar me en knikte hij, "Jasmyn, bedankt."