Hs 39: Arrie

Geeuwend word ik wakker. Ik hoor stemmen komen uit de kamer van Mem en Shawn. Dan hoor ik Mem schreeuwen dat ze geen relatieproblemen heeft, en komt Kyky de kamer binnengewandeld. "Hey Arrie." Ze komt met haar ontplofte kapsel naast me zitten. ''Wat moet je? Ik ben niet echt in de stemming voor een peptalk." Dan komt Mem binnenlopen. Ze struikelt over Nathan en ligt met haar hoofd op Kyky's schoot. "Ehhmmm, ook hallo, denk ik..." Ik loop de kamer uit, ik wil even alleen zijn. Ik verstopte mezelf in de badkamer en sloot de deur af. Kyky begon op de deur te bonken en keek door het sleutelgat. "Laat me alleen," en terwijl ik dat zei begonnen er tranen over mijn wangen te stromen. Wat miste ik hem. Alleen ik weet niet of ik hem wel kan vertrouwen.

Na een halfuur loop ik langzaam de badkamer uit. Ik kijk op de klok en zie dat we over tien minuten al vertrekken. Shit, shit, shit. Ik race door de gangen en bots tegen Nathan (al helemaal klaar voor de wedstrijd) op. "Hey Arrie, waarom ben je nog niet klaar?" Ik wil heel hard in zijn gezicht schreeuwen, maar dat doe ik niet. Ik loop zonder iets te zeggen langs hem. Ik zoef mijn kamer in en trek in letterlijk vijf seconden mijn tenue aan. Ik pakte mijn tas in en rende met in de ene hand een boterham en in de andere hand mijn kam naar het busje.

Terwijl ik naar het busje rende, knalde ik een heleboel mensen omver. Ik kom aan onder luid geklaag. "Sorry... Ik heb net pindakaas gegeten," probeer ik als dom excuus. "Wat moeten wij daarmee?" vraagt Axel. "Uuuhmmm... Geen idee," antwoord ik en ik ga snel op mijn plaats zitten.

Even later komt Nathan naast me zitten. "Hoi," zegt hij. "Hmmm," brom ik chagrijnig. Waarom heb ik een plaats naast hem uitgekozen? "Ik wilde even met je praten en dacht dat dit een goed moment was aangezien geen van ons weg kan," zegt hij. "Kyky, wil je van plaats wisselen?" roep ik wanhopig. Ze kijkt op, ziet Nathan zitten en schud lachend haar hoofd. "Wat?" zeg ik dan bot. "Ik wilde even zeggen dat het me spijt, ik had meer tijd met jou moeten doorbrengen en dat moeten inzien toen je het zei," begint Nathan. "Daar heb je gelijk," zeg ik. "Kun je me vergeven?" vraagt hij dan. Ik kijk hem hééééééééééééééééél lang aan. "Nee." Dat is mijn antwoord en het veranderd niet.

We zijn bij de wedstrijd aangekomen. Ik kijk naar Nathan. Ik wil het wel graag goedmaken maar van een kant voelt het gewoon niet goed. Ik staar hem aan en heb niet eens door dat er een bal op me af komt gevlogen die me vol in mijn buik raakt. "Concentreer je een beetje," klinkt het vanuit een hoek. Ik zie niet wie de bal heeft geschoten. Kyky kijkt me wel schuldbewust aan maar het was niet haar stem die zei dat ik me moest concentreren. "Sorry, ik wilde de bal niet op jou afschieten, waarom kan je je niet concentreren?" vraagt ze aan een stuk door. Ik knik, zodat alleen Kyky het merkt, naar Nathan. "Waarom maak je het niet gewoon goed, ik word ziek van die kleffe blik," komt Mem tussenbeide. "Ik weet het niet," zeg ik en ik wend me af. "Arrie je zit op de bank," zegt coach Travis dan. "Samen met... Nathan," zegt hij erachteraan. "Iemand anders die doorheeft dat het goed moet komen," zegt Mem en zij en Kyky gaan op hun plek in het veld staan.

''Dat doelpunt hebben ze echt met een griezelig groot gemak gemaakt,'' zucht ik, na het zien van hoe Mark achterin het net werd gegooid door een bal van de Big Waves. ''En hun Bolk Verdediging is ook al zo effectief.'' Ik kijk naar Kyky en Mem. Ze zien er niet heel vermoeid uit. Gelukkig. En nu staat ook Jude midden in de Blok Verdediging. ''Nah, daar gaat de ba- M-Maar Jude heeft de bal nog steeds bij zich!'' Ik kijk verwonderd naar hoe Jude de bal bij zichzelf houd en de vier verdedigers van de Big Waves op afstand houd. En door al die verwarring botsen twee spelers van de Big Waves tegen elkaar op. Jude rent met de bal aan zijn voeten langs ze. ''Hij heeft de Blok Verdediging gebroken!'' Maar dat had niet veel nut want al onze schoten slaan dood tegen het Barrièrerif van de keeper. Jude heeft alweer de bal. Hij ontwijkt een eerste tackel van de Big Waves. Maar de tweede niet. Hij valt hard op de grond. ''Wat is er aan de hand?'' ''Tuut!'' Dat was de eerste helft. Mem en Kyky komen op me af gelopen. ''En? Hoe was het? Samen met Nathan op de bank?'' Plaagt Mem. ''Houd je mond, Mem. Daar is niks aan. En vooral niet als je ruzie met hem hebt. Want dan praat je gewoon níét met hem,'' zeg ik bot. ''Rustig, Arrie,'' sust Kyky en ze geeft Mem ook een veelzeggende blik. ''Heb jij trouwens nog met Torch gebeld?'' Plaagt ze Mem nu. Mem slaat haar ogen teleurgesteld neer en trekt een pruillip. ''Hij nam niet op. Soms is het echt een eikel.'' ''Nou, zeg,'' Kyky zet haar handen in haar zij. ''Hij was eerst nog je enige beste vriend en nu is het een eikel?'' ''Ik zei toch af en toe. Maar hij is vaak zat ook heel lief. Oké?'' We glimlachen. ''Maar het is wel nog steeds je enige echte beste vriend?'' ''Nou... Ja. Hij is mijn enige échte beste vriend. Maar,' Mem stopt met praten. ''Maar-Wat?'' Vraag ik nieuwsgierig. ''Maar-niks,'' zegt ze snel. ''Echt niet?'' ''Nee.'' ''Je lijkt niet overtuigd,' lacht Kyky. ''Maar ik meen het!'' Mem plukt ongeduldig aan haar shirt. ''Ze meent het dus niet.''