Hs 2

"Wat bedoel je?" vraag ik argwanend. "Je mag een paar nachtjes bij mij logeren, het stikt hier van de touristen waardoor er bijna geen kamers meer zijn in hotels en anders is het peperduur," legt Nathan uit. "Misschien dat je daar een punt hebt," zeg ik met tegenzin. "Kom je naar binnen?" vraagt hij. Ik knik.

We zijn binnen en ik heb eerlijk gezegd nog nooit zo'n opgeruimd huis gezien... maar dat kan ook komen omdat het in mijn oude huis altijd een puinhoop was. "Mam!" roept Nathan meteen. "Ja, wat is er?" Er komt een aardig uitziende vrouw uit de keuken die erg veel op Nathan lijkt. "Ik heb een logé," zegt Nathan. "Gezellig," zegt ze als ze terug de keuken in gaat en terug komt met twee borden warm eten. "Hier voor jullie twee," zegt ze als ze de borden neerzet op de tafel. "Bedankt," zegt Nathan en hij begint te eten, ik volg zijn voorbeeld.

Na een half uur of zo zijn we klaar met eten en lopen we naar boven. "Hier is mijn kamer, kom er maar heen als je iets nodig hebt, wel eerst kloppen alsjeblieft... mijn moeders kamer... de badkamer... en de logeerkamer, hier kan jij slapen," zegt Nathan. Hij maakt de deur open en loopt voor me uit naar binnen. Het is een ruime en lichte kamer met een leuk bloemen patroon, in zwart-wit, op de muren. Er staat een houten een-persoons bed en een houten bureautje met een oude bureaustoel. Ik ga op het bed zitten en zet mijn rugzak naast het bed neer. "Welterusten," zeg ik. "Wacht, ik wil nog wat vragen," zegt Nathan. "Ja, vraag maar raak," antwoord ik. "Zit je bij een voetbalclub?" vraagt hij. "Nee, maar ik wou vragen of ik bij die van jullie mag," antwoord ik. "Maar zit je bij Raimon?" vraagt Nathan door. "Dit lijkt wel een overhoring maar nee, ik zit op De Schakel in de andere wereld," antwoord ik. "Dan kan je niet in Raimon Eleven want de naam zegt het al, het is van de school Raimon. En naar die andere school van je gaan gaat hem niet meer worden want ik weet geen manier om terug te keren," zegt Nathan en hij komt naast me zitten. "Ik kan ook iets verzinnen om binnen te komen op jullie school, zodat ik aangenomen word en bij Raimon Eleven kan," zeg ik opgewekt. "Kan, maar wat wil je dan doen?" vraagt Nathan nadenkend. "Ik heb een idee, luister," zeg ik als ik mijn idee ga uitleggen...

De volgende ochtend zitten ik en Nathan aan het ontbijt. "Weet je het plan nog?" fluister ik als Nathans moeder naar de keuken is. Hij knikt terwijl hij een hap cornflakes naar binnen toe werkt. Ik eet ook snel mijn ontbijt op. "Als je word toegelaten moet je wel meteen meedoen aan de wedstrijd tegen Royal anders bestaat er geen Raimon Eleven meer," zegt Nathan. Ik kan nog net mijn hap cornflakes doorslikken. "Wat bedoel je?" vraag ik. "We hebben een westrijd tegen het sterkste team van het land," zegt Nathan. "En jullie staan?" vraag ik voorzichtig. "Voor zover ik weet, ergens onderaan," antwoord Nathan. Ik laat mezelf moedeloos onderuit glijden. "Dat word dan een mooie wedstrijd," zeg ik.

Ik en Nathan zitten bij de directeur van Raimon Jr. High op kantoor. "Dus jij wilt bij onze school komen?" vraagt hij. Ik knik. "Mag ik je gegevens en je ouders naam?" vraagt hij. "Ik ben Kora Koenen en een nichtje van Nathan. Mijn ouders zijn overleden bij een auto-ongeluk en hun zijn de enige familie waar ik me bewust van ben dus ben ik naar hun toegestuurd en ik ben 13 jaar oud," ratel ik in een stuk door. "Dus ik moet Nathans gegevens van ouders, adres en telefoonnummers erbij zetten?" vraagt hij verward. Ik knik. "Dan denk ik dat het in orde is," zegt hij terwijl hij verwoed op zoek gaat naar papieren op zoek is. "Ga maar met Nathan mee naar zijn klas, ik deel je daar in, heb je al enige clubs in gedachte?" vraagt hij. "De voetbalclub," zeg ik. "Nathan, ik moet jou vragen of dit allemaal klopt," zegt de directeur terwijl hij moedeloos van mij naar Nathan kijkt. Ik kijk ook naar Nathan en hij knikt. "Ja, meneer," zegt hij. "Oké, ga maar naar de klas en vergeet de voetbalwedstrijd van vanmiddag niet!" zegt hij als we de deur uitlopen.

Als we buiten gehoorafstand zijn doe ik een klein vreugdedansje. "Gelukt!" zeg ik blij. Ik hou mijn hand omhoog en Nathan kijkt er naar. "High five..." zeg ik ongemakkelijk. "Ooh..." zegt Nathan als hij me een high-five geeft. Ik schiet in de lach en Nathan geeft me een korte rondleiding voordat we in ons klaslokaal gaan zitten.