M.s 17

nou ja het zal wel dacht ik..
opeens keek iedereen me aan ,
ik kwam op school aan en het eerst wat iemand tegn mij zei was: je gaat nu naar huis, ik vroeg waarom maar niemand ga antwoord op die vraag.
Ik ging toch de les in maar werd meteen door een leraar maar huis gestuurd.
Ik had na deze opmerking toch geen zin meer in school.
Ik nam de eerste bus terug.
Ik keek de bus weer in en zag Ryan zitten, ik keek hem verbaast aan maar hij keek niet terug.
ik liep naar hem toen en net als ik een meter van hem af sta, verdween hij uit het niet.
maar ik zag hem nog in het spiegelbeeld.

ik dacht dat ik gek werd dus ging maar zitten.
ik liep naar huis deze keer niet uitgegleden en zag op de rand van mijn huis Brent zitten..
hij keek recht voor zich uit en zei niets.
ik dacht dat ik weer gek werd dus liep gewoon langs hem..
Uhmmm ik begrijp dat je me niet wil spreken, hoorde ik hem zeggen..
ik keek om en zag dat hij er nog steeds zat..
O sorry, ik dacht dat je er niet echt zat.
Hij keek me raar aan. en ik schudde me hoofd.
Maar je wil praten? vroeg ik.. en hij keek me nu bang aan