Dankwoord

Hallo!

Oké, sinds dit het eerste verhaal is wat ik ooit helemaal heb afgeschreven, heb ik nog nooit eerder een echt dankwoord geschreven, dus lach me me niet uit, hahaha.

Allereerst, iedereen die een bladwijzer of een abo heeft genomen wil ik enorm bedanken. Ik vind het echt geweldig om te zien dat mensen mijn verhaal leuk vinden en dat heeft me zeker aan het schrijven gehouden. Heel erg bedankt dus!

Degene die ik ook nog wil bedanken zijn alle mensen die een reactie hebben achter gelaten met interessante vragen, opmerkingen en complimenten. Dat is echt geweldig en heeft me misschien nog wel veel meer aan het schrijven gehouden dan een abo. Jullie hebben me geïnspireerd! Hey, ik zei niet uitlachen!
In het bijzonder wil ik Matty en Micha (Miall en Bibsie_Powerrr) bedanken. Zij hebben namelijk op elk hoofdstuk gereageerd en dat waardeer ik echt heel erg.

Een vraag van Froukje (Gilderoy) heeft me aan het denken gezet. Namelijk: ‘Hoe kunnen blinde mensen ooit topografie leren?’ en ik heb misschien een antwoord. Meerdere zelfs. Het kan namelijk best weleens zo zijn dat er kaarten gedrukt worden met stipjes, zodat ze kunnen voelen waar welke stad ligt. Daarnaast weten ze vast dat als je een grote stap zet het ongeveer een meter is en dat als je vijf kilometer loopt het ongeveer een uur duurt, dus als je van Schagen naar Arnhem zou lopen (160 km over de weg) het 32 uur zou duren en dat dat dus echt heel erg ver weg ligt.

Oke, dan heb ik nog wat achtergrondinformatie over het verhaal:
- Eugene is ongeveer 1.82m en heeft donkerblond haar
- Charlotte is ongeveer 1.75m en heeft donkerbruin haar
- Ze waren allebei 20 jaar in de eerste hoofdstukken
- Zalm is het lievelingseten van zowel Charlotte als Eugene
- Drie maanden na de epiloog trouwden Eugene en Charlotte
- Een jaar later kregen ze een meisje genaamd Eva
- Op latere leeftijd raakte Eugene weer slechtziend, maar hij vond het oke. Hij had genoeg gezien.

Dan blijven er nu nog twee mensen over die ik wil bedanken en dat zijn natuurlijk de wedstrijdorganisatoren Lisa (Lizor) en Demi (Syoxisia). Ik vind dat jullie een geweldige wedstrijd in elkaar hebben gezet en daar wil ik jullie enorm voor bedanken. Ik heb echt respect voor jullie hoeveel tijd jullie hierin hebben gestoken en hoe positief jullie de beoordelingen hebben opgebouwd. Dat vind ik echt heel knap. Bedankt dus voor alle feedback, want ik heb er zeker wat aan gehad.

Volgens mij horen dankwoorden helemaal niet zo lang te zijn. Oeps.

Dan wil ik nog twee woorden zeggen: Voor Finn.

Liefs,

Femke

Ps. Go me! Dit is mijn eerste afgeronde verhaal! *O*