Hs 1

Ik sta op een grasveld onder een groepje bomen. Ik verlies mijn evenwicht en val om. "Auw," mompel ik als ik opsta. "Hoe, wie, wat, waar?!?" roep ik als ik opsta en om me heen kijk. Alles lijkt getekend. "Ik kijk naar mijn handen en voeten en zie dat ik ook op een tekenfiguur lijk. Ik heb een trucje geleerd, in dromen heb je meer vingers. Ik kijk naar mijn handen en begin te tellen. "1... 2... 3... 4... 5... 6... 7... 8... 9... 10..." Ik stop met tellen en kijk weer op naar de jongen die voor me staat. "Hoe kom je hier zo opeens?" vraagt hij. "Dat wil ik ook weten, maar waar ben ik? Is dit een droom?" vraag ik. "Dit is absoluut geen droom en je bent in Tokyo," zegt de jongen blij. "Hoe kom ik in Tokyo? Een moment geleden zat ik nog op mijn kamer, in Nederland," zeg ik verbaasd. "En hoe kan ik dan met jou praten?" zeg ik verward. "Hoe bedoel je?" vraagt de jongen. "Ik hoorde een stem, vragen om mensen bij een club te komen, een voetbalclub, ene Nathan en sumoworstelaars... volgens mij was het jou stem," zeg ik als ik naar de jongens voor me wijs. "Waar kom jij dan vandaan?" vraagt de jongen. "Een andere wereld," zeg ik vastbesloten en dan komen er een paar jongens achter een bosje uit. "Aanvoerder," zegt een kleine jongen met een hoge stem. "Ik doe mee," zegt dan een jongen met BLAUWE, lange haren in een staart, zelfs zijn wenkbrauwen zijn blauw!!! "Wow, een beetje uitgeschoten met de haarverf!!!" zeg ik als ik naar zijn blauwe haren staar. "Nee, dit is mijn eigen kleur," zegt de jongen. "Dat kan niet, het is blauw!" zeg ik. "Heb jij je haren ooit geverfd?" vraagt hij dan aan mij. Ik shud mijn hoofd. "Die van jou zijn anders ook blauw," zegt hij...

Ik heb mijn telefoon uit mijn broekzak gehaald en de camera opgestart, mijn telefoon is tenminste wel nog altijd hetzelfde. "AAAAH!!!" roep ik dan. Ik heb inderdaad blauwe haren, wel lichtblauw, maar ze zijn blauw, en staan in een deadhawk, (net als die van Caleb, voor diegene die niet weten wat een deadhawk is) mijn wenkbrauwen zijn ook blauw en mijn ogen zijn ook een paar tinten lichter blauw. "Hoe-hoe i-is dit moge-ge-lijk?" vraag ik verbaasd. "In deze wereld kun je alle soorten haren aangeboren krijgen," zegt de jongen die ik vanaf het begin heb gezien, hij heeft een oranje haarband in en normale bruine haren die alle kanten op pieken. "Dus ik ben via een rooster in de vloer van mijn slaapkamer in een andere wereld beland," zeg ik. "Blijkbaar, ik stel je wel even aan iedereen voor," zegt de jongen met de oranje hoofdband.

Ik heb een voorstelrondje gehad en doe moeite om de namen te onthouden. "Hoe heet jij?" vraagt Todd dan, of was dat Jack, nee die dikke is Jack, dan is diegene Todd. "Ik heet Kora," zeg ik. "Hoe oud ben je?" vraagt Nathan. "13, hoezo?" vraag ik. "Gewoon, dan ben je dus ongeveer even oud als ons," zegt Nathan. "Aha, maar ik heb een vraag, waar is een hotel en hoe kan ik geld verdienen," vraag ik. "Hier is je tasje, dit liet je vallen toen je omviel, ik weet niet of er iets bruikbaars in zit maar goed," stelt Kevin voor. "Bedankt," zeg ik als hij hem toegooit. Ik moet even zoeken maar vind dan mijn beurs. "AAH!!!" roep ik weer. "Al mijn euro's zijn opeens... iets heel anders!!!" roep ik. "Dit zijn yen," zegt Mark als hij achter me komt staan. "Waarom zijn het er zoveel?" vraag ik mezelf af als ik ga googelen op euro naar yen. 1 euro is 140, 85 yen vind ik zo snel. "Waar is het dichtsbijzijnde hotel of zo?" vraag ik. "Ik breng je er wel heen," stelt Nathan voor.

Na een tijdje staan we voor een gewoon huis. "Wat heeft dit te betekenen?" vraag ik argwanend. "Dit is het goedkoopste hotel," zegt Nathan. "Waar is de ingang, ik zie geen hotel," zeg ik. "Je staat ervoor," zegt Nathan terwijl hij naar het huis wijst, "je kunt een gratis kamer lenen bij mij thuis," zegt Nathan glimlachend...