Hs 37: Kyky

Ik kijk pijnlijk van Arrie naar Nathan. Dit gaat niet goed, Arrie is hier heel gevoelig voor en Nathan lijkt nogal... geschrokken. "Waarom kijk je zo geschrokken? Vind je haar leuk of niet?!?" dringt Arrie geïrriteerd aan. "N-nee, natuurlijk niet, ik vind jou leuk," stottert Nathan geschrokken. "Hmmm..." zegt Arrie. Ik kijk Xavier aan en we zeggen tegelijk. "Geloof hem nou maar!" "Waarom? Hij is degene die alleen nog maar met Mem omgaat en haar in alles gelijk geeft," antwoord Arrie boos. "Ooh, gaat het daarom! Ik mag toch wel vrienden met haar worden," zegt Nathan lachend van opluchting. "Vind je dit grappig?!?" roept Arrie woedend. "Nee, i-ik..." Nathan kan zijn zin niet eens afmaken, terwijl ik ernstig dit alles bekijk, hier moeten ze zelf uit komen. "Je vindt het wel grappig anders dan lachtte je niet zo!" roept Arrie. "Ik was opgelucht!" zegt Nathan nu ook boos dat Arrie hem niet had laten uitpraten. "Dus je bent opgelucht dat het over Mem gaat, is het ook zo of wat?!?" roept Arrie dan. "Nee, luister even," zegt Nathan rustig, "ik vind jou leuk maar ik dacht dat het om iets veel ergers ging dan Mem daarom was ik opgelucht," zegt hij. Hij glimlacht. "Je lacht, een teken dat je liegt," zegt Arrie mokkig. "Ho, Arrie, denk even redelijk na!" kom ik dan tussenbeide maar Nathan gebaard me om stil te zijn. "Wacht even..." *BOEM*...

We zijn meteen met zijn allen naar de kamer naast ons gerend. "Help!!! Help!!! Help!!!" horen we als we de deur opentrekken. Er staan twee lege flesjes Aquarius en Mem zit boven op de restanten van het bovenste bed. Nathan loopt erop af en helpt Mem eraf, wat misschien niet slim was. Dan komt de rest van Raimon. "Gaat het?!?" hoor je van elke kant tegen Mem. "Ja, hoor," grijnst ze. "Help!!! Ik lig eronder!!!!" hoor ik dan Shawns wanhopige stem. Ik kijk om en zie Shawns hoofd nog net onder de restanten uit komen. "Kom me helpen," zeg ik tegen een paar jongens als ik aan de ijzeren restanten begin te trekken.

Na een tijdje hebben we Shawn bevrijd. We gaan met zijn allen het ijzer opruimen. "Wat is er...!!! Laat ook maar, het waren Mem en Arrie maar!!!" roept coach Hillman. Celia, Silvia en Camelia staan opgelucht onder aan de trap. Ze draaien om en lopen terug de gang in. Ook de andere jongens lopen terug. "Nathan kom eens?" vraagt Arrie onverwacht en nogal... droogjes.

"Waarom?!?" "Waarom wat?" zodra Nathan en Arrie de deur dicht hebben gedaan begint Arrie te schreeuwen. "Waarom deed je weer alleen maar aardig tegen Mem?!?" vraagt ze boos.

"Wat heb ik gedaan?" sist Mem tijdens een pijnlijke stilte, die valt tussen Nathan en Arrie. "Arrie is jaloers omdat jullie vrienden zijn, komt wel weer goed," fluister ik terug. Mem knikt pijnlijk en staart voor zich uit. "Weet jij iets dat ik niet weet?" sis ik. "Nee, ik weet alleen dat dit misschien niet meer goed komt," sist ze terug.

Dan verbreekt Nathan de pijnlijke stilte tussen hem en Arrie. "Ik probeer alleen maar vrienden te maken en die helpen elkaar, ik moest toch eerst Mem van dat bed afkrijgen voordat we Shawn konden bevrijden," zegt hij rustig. "Verkeerd geantwoord," zeggen ik en Mem pijnlijk tegelijk. "JE KON OOK MIJ OF KYKY LATEN GAAN, DOE ER NOU NIET ZO MAKKELIJK OVER WANT DAT IS HET NIET!!!" schreeuwt ze. Ik en Mem hadden onze oren al dichtgedaan en horen het er doorheen, de rest staat ook al met hun handen over hun oren. "Die kan schreeuwen," zegt Xavier verbaasd. "Weet je wat, ga ook maar, het is gewoon uit," zegt Arrie dan waarna we boze voetstappen horen. Ik en Mem kijken elkaar aan. "We zeiden het toch," zeggen we in koor als Xavier en Shawn nogal ongelovig naar de deur staren. "Ja, dat weten we," zegt Shawn dan.

Na een tijdje van stilte gaat de deur open. Nathan heeft blijkbaar al die tijd op de gang gestaan. "Wat heb ik fout gedaan?" vraagt ze aan mij en Mem. "Haar geen gelijk geven-" "Niet gedaan wat ze vroeg-" "een pijnlijke stilte laten vallen-" "rustig antwoorden terwijl zij boos is-" "niet laten merken dat het je spijt-" "moeten we nog even doorgaan?" Ik gaf het eerste antwoord, Mem het tweede en daarna gewoon verder om en om. "Nee, hoeft niet," zegt hij. "Sorry, misschien dat we het iets anders hadden moeten brengen," zeg ik. "Nee, ik verwachtte gewoon geen antwoord," zegt hij. "Ik vond het wel leuk," zegt Mem dan. "Maar jij kent alleen maar leedvermaak," zegt Shawn terwijl hij moet lachen om Mems reactie. "Ik wil een film kijken," zegt Mem dan. "Ik kijk mee," zegt Shawn. "Wegwezen!!!" roepen ze dan in koor en ze duwen ons letterlijk de deur uit.

Xavier, Nathan en ik zitten op de zespersoons kamer en er is zo'n totale dodelijke stilte. "Ik ga naar mijn eigen kamer, hopelijk loopt dat goed af," zegt Nathan als hij opstaat en wegloopt. Na een paar minuten horen we een bonk. We lopen naar de kamer naast ons. "Wat is hier gebeurd?" vraagt Xavier. Mem ligt triomfantelijk op het laatste bed en Shawn kreunend op de grond. "Wacht, ik ga raden," zeg ik, "je had een compromis met Mem gesloten, jij het ene kant van het bed en Mem het andere en toen smeet Mem je eruit," zeg ik tegen Shawn. Hij knikt. "Hoe wist je dat?" vraagt Xavier. "Ik ken haar al haar hele leven," zeg ik. "Hoor je dan normaal niet te zeggen; mijn hele leven?" vraagt Shawn. "Ik ben ouder," zeg ik. "Dat is waar ook," zegt Mem. "Hou je aan je afspraak en laat Shawn erbij," zeg ik streng. "Je bent mijn moeder niet," zegt Mem lachend. "Ik kom wel even met jullie mee, als ze slaapt dan gooi ik haar wel eruit," zegt Shawn als hij de deur uitloopt en bij ons naar binnen loopt.

We zijn al even doen-durf-waarheid aan het doen en dan ben ik. "Durf," zeg ik tegen Xavier. "Durf je via het raam naar buiten te klimmen en weer terug naar binnen?" zegt hij. Ik kijk naar buiten, het is al helemaal donker. Ik schud mijn hoofd. "Te donker," antwoord ik. "Ik ben... Shawn!" zeg ik. "Waarheid," antwoord hij. "Ik moet het gewoon weten: vind je Mem leuk?!?" vraag ik opgewekt. "Uhm..." antwoord hij terwijl hij langzaam rood word. "Ja, dus! Hebben jullie iets?" dram ik door. "Waarheid is één vraag," zegt Shawn als hij opstaat. "Ik ga terug," zegt hij. Dan horen we Mem triomfantelijk roepen: "eindelijk klaar!''

We staan met z'n allen ongelovig in de kamer van Mem en Shawn. Mem heeft een luchtbed opgepompt. "Jij gaat op het luchtbed, ik ga in het bed," zegt ze terwijl ze Shawn aankijkt.

Ik en Xavier zijn alweer terug op onze kamer en morgen is de wedstrijd tegen de Big Waves. Vandaag is er zoveel gebeurd dat ik dat helemaal was vergeten. "Misschien kunnen we beter gaan slapen," zeg ik als ik op de klok kijk. Half elf. "Je hebt gelijk," antwoord Xavier en dan schiet ik de badkamer in om mijn pyjama aan te doen.