Chapter 14

Ik val neer op een koude, stenen vloer. Ik sta op. 'Is iedereen ongedeerd?' vraag ik. Ik hoor wat gekreun, maar verder niks. 'Ja,' zegt Shakari. 'Ik dacht dat Blackreach verschrikkelijk was,' zegt Bokul. 'Blackreach is een paradijs vergeleken met die plek!' Hij is ook in orde zo te horen. Achter me hoor ik geruis. Iemand valt op de grond. Ik draai me om. Het is Serana en ze is niet blij zo te zien. Ze staat op. 'Waarom deed je dat, Vaerel? Waarom heb je de Scroll gestolen?' Vaerel zucht en staat op. 'Luister Serana. We hebben geen tijd om een draak te verslaan. Als we de Scroll niet meer nodig hebben, kun je hem terugbrengen. Je valt niet zomaar een draak aan.' Ik knik. 'Inderdaad. Je moeder had me een houding... Blijkbaar realiseert ze zich niet wat een Dragonborn kan doen. Ik had haar meteen kunnen uitschakelen als ik dat zou willen, maar dat heb ik niet gedaan. Zo'n mens ben ik niet.' Serana loopt naar me toe. 'Mij maak je niet bang, sterveling,' sist ze me toe. Sterveling? Oké dan. Ik speel het spelletje wel mee. 'Sterveling? Ik heb de ziel van een draak, Serana. Dat is veel nobeler dan wat voor onzin Molag Bal je ook maar kan bieden.' 'Als je denkt dat je beter bent dan ik gewoon omdat je...' 'Dat denk ik niet, Serana. Dat weet ik. Het is een feit. Het is een feit dat jij, als vampier, een verachtelijk wezen bent.' Ze trekt een dolk tevoorschijn. 'Is dat zo, Dragonborn! Waarom laat je je mooie trucjes niet achterwege, en vecht je als een echte vrouw?' Bokul gaat tussen ons in staan. 'Kom kom, dames. Laat het achterwege. We moeten weten waar Harkon naar op zoek is.' Shakari staat naast me. 'Daar hebben we haar niet voor nodig!' zegt ze. Bokul zucht. 'Kunnen we het bekvechten niet even achterwege laten? Laten we eerst terug gaan naar de Dawnguard, en kijken of ze daar weten wat we met de Scrolls moeten doen.' Vaerel knikt. 'Bokul heeft gelijk. Dit heeft geen zin, en we kunnen niet veranderen wat is gebeurd.' Hij pakt de Scroll van Serana. 'Hier, breng deze ook naar de Dawnguard. Kijk wat jullie ermee kunnen doen. Maar schiet wel op, want het zal maar een kwestie van tijd zijn eer Harkon vragen gaat stellen over de Scoll.' Hij pakt een paar Soul gems. 'Hier zit het andere deel van jullie zielen in. Arwen, jij weet wel hoe het werkt. Zodra jullie meer weten over de inhoud van de Scroll, komen jullie terug. We zullen dan verder bespreken wat we moeten doen.'
We zitten op de rug van Odahviing. 'En nu moeten we naar de Dayspring Canyon, in buurt van Riften,' zeg ik tegen hem. 'Juist, Thuri. En wie was die Dovah die je hebt ontmoet in de Soul Cairn? Ik voel zijn energie.' Ik zucht. 'Durnehviir. Ken je hem?' 'Niet goed, krosis. Ik weet alleen dat de andere kin het niet zoop hem hadden. Waarschijnlijk vanwege de reden hoe hij in de Soul Cairn terecht is gekomen.' Ik kijk naar het landschap. In de verte kan ik de Rift zien liggen. 'Ik vlieg niet de vallei in, Dovahkiin. Te vijandig. Ik zet jullie af bij de ingang.' Ik knik. 'Ja, dat is goed, Odahviing. Even lopen zal goed zijn om wat zaken op een rij te zetten. Denk je dat Ancano nog te redden valt?' 'Krosis, Dovahkiin. Dat weet ik niet. Ik weet niet wat de Meesters met hem van plan zijn. Misschien is hij al verloren. Waarom wil je de fahliil helpen, Dovahkiin?' Ik zucht. 'Omdat het de broer van Vaerel is. Hij doet wel alsof het hem niks kan schelen, maar het is nog steeds zijn broer. Ik zou niet weten wat ik zou moeten doen als Aymon iets zou overkomen.' 'Niet alle broers en zussen zijn hetzelfde, Arwen,' zegt Bokul. Ik knik. 'Ik weet het, maar ik voel me toch verantwoordelijk voor wat er is gebeurd.' 'Dat hoeft niet,' zegt Shakari. 'Hij is zelf weggeglipt, heeft zelf met de Meesters gesproken.' 'De khajit en orsimer hebben gelijk, Dovahkiin. Zijn lot is niet jouw verantwoordelijkheid. En als het Vaerel niet deert, als er toch geen verbintenis was tussen de twee, is er ook niks verloren gegaan.' Ik ga verzitten. 'Misschien heb je gelijk, Odahviing. Maar ik kan het me zo moeilijk voorstellen.' 'Dat is heel menselijk, Dovahkiin.'