Het akoord

De kleine grijze kater voor hem was nog jong, en tamelijk mager. Een makkie! Toch als je eraan dacht dat deze katten geen listige technieken gebruikten om het gevecht te winnen. Hij sprong ook. De grijze kater botste tegen zijn buik, maar hij vloog nog even door en belande boven op hem. Hij was van plan hem gewoon te laten stikken en het territorium in te nemen en dat zou ook gebeurt zijn als er op dat moment geen twee katten uit de struiken tevoorschijn sprongen. Ze begonnen hem meteen van de leerling af te duwen en na veel trekken en sleuren besloten ze dat het verloren moeite was. Ze beloofden hem bergen muizen en alles wat hij maar wou. Uiteindelijk zou hij in de clan mogen en allen wisten ze dat hij stiekem bevoordeeld zou worden. "Morgen halen we je op." Zij hun leider. Vetkwabje knikte. "Ik zou je even alleen willen spreken" zei hij. De blauw-grijze krijger deed met haar staart een teken dat de anderen al naar het kamp mochten gaan. Toen ze verdwenen waren zei hij alleen: "Mijn toekomstige leider moet misschien weten dat ik een heel spannend liefdesverhaal ken over een zekere Eikenhart en de twee gevolgen daarvan." Blauwster verstarde. "Tot morgen dan" zei hij. En hij verdween tussen de bomen. Makkelijk onderdruk te zetten, dacht hij. Binnen de kortste keren ben ik de baas!