Hs 35: Mem

'Geef hier, Scotty! Doe niet zo flauw. Geef mij gewoon nog die laatste flesjes. Dan is alles oké,' zeg ik wippend op mijn tenen van energie. 'Wat? M-maar je hebt er al 23 op!' 'Dus? Jij wilde dat ik ging stuiteren! Dus geef mij nu die flesjes!' Ik grijns. 'Anders word ik een boze, energieke stuiterbal!' Scotty zucht en geeft me met de grootste tegenzin de laatste twee flesjes. 'Kun je er niet nog een voor morgen bewaren?' Ik schud grijnzend mijn hoofd. 'Dan koop ik gewoon weer nieuwe.' 'N-nee! Niet doen! Alsjeblieft,' Scotty gaat op de grond liggen en legt zijn handen op zijn hoofd. 'Zo langzamerhand begin ik echt medelijden met Shawn te krijgen.' Ik haal mijn schouders sarcastisch op. 'Het was jouw- Ik herhaal; jouw idee.' Ik trek hem op. 'Kom op, Scotty! Nu wil ik terug! Kom mee! En een beetje tempo, alsjeblieft!' 'Nou, Mem. Ik wilde eigen-' 'Eigenlijk ook terug! Wat zijn wij het toch snel met elkaar eens Scotty. Wij begrijpen elkaar.' Ik grijns en pak Scotty bij zijn kraag. 'En nu wil ik niks meer van je horen! We gaan terug!'

'Hey! Arrie! Nathan Shawn!' Roep ik vrolijk, als Scotty en ik langs het strand lopen en ze met zijn drieën naar de zonsondergang zien staren. Ze draaien zich naar ons om en zwaaien vrolijk. 'Hey, jongens!' Ik stuiter vrolijk op ze af en ga wippend op mijn tenen naast ze staan. Scotty komt hijgend achter me aan gelopen en ploft als een hond naast me neer. 'Ik ben moe.' 'Wat is er dan met jou gebeurd, Scotty?' Lacht Arrie. 'Het was dat stuiterende, Aquarius drinkende, monster, daar.' Arie's ogen worden groot. 'W-Wat? Hoeveel Aquarius heb je op? Een, twee of drie flesjes?' Ik grijns breed. '23.' Arrie kijkt Shawn medelijdend aan. 'Arme, jij. Dat ga je écht niet overleven. Die stuiterbal daar, gaat normaal al niet slapen. En nu? Nu ze 23 flesjes op heeft ben ik bang dat je echt een andere slaaplek moet gaan zoeken.' Shawn kijkt me scheef aan. 'Ik overleef het wel. Ze moet uiteindelijk wel rustig worden. Niet?' Arrie schudt ongezien haar hoofd. 'Ik ben bang van niet, Shawn.' 'En weten jullie wat het mooiste is? Ik heb nog twee flesjes over!' Roep ik stralend uit. 'OMG, pak ze af. Als ze die ook nog opdrinkt komt vanavond niemand van ons meer in slaap! Dus pak die flesjes af! Nathan, Shawn, Scotty, pak ze af!' Roept Arrie gepanikeerd. Ik kijk ze onschuldig aan en pak de flesjes stevig vast. 'M-Maar luister nu toch even. Ik zal vanavond echt mijn uiterste best doen om gewoon te gaan slapen. Echt waar.' Ze kijken me stuk voor stuk even ongelovig aan. 'Dat ga je toch niet doen.' Ik zucht diep en kijk dan weer grijnzend omhoog. 'Nou, goed dan- Later!' Ik stuiter vrolijk van het strand af. Maar net voordat ik van het strand af ben bots ik hard tegen iemand op. Ik kijk verbaasd op. 'Ohw! Hey, Xavier!' 'Hoi, Me-' 'Ohw, nee! Ze heeft Aquarius! Pak het af!' Gilt Kyky opeens hard vanachter Xavier uit. 'Waag het niet, Xavier! Dat heeft me echt veel geld gekost, ja? En ik was al bijna blut!' Ik buig me beschermend over mijn handen met de flesjes heen. Opeens worden de flesjes van achteren weg gegrist. Verbaasd kijk ik op. 'Nathan! Waarom? Geef het! Geef het terug!' Roep ik -grijnzend- streng. Hij rent lachend weg en ik ren stuiterend achter hem aan. 'Blijf staan, Nathan! Houd op!' Plotseling staat hij stil. Ik heb het nét iets te laat door en knal hard tegen hem aan. We vallen met zijn tweeën op de grond en slaan geschrokken onze armen om elkaar heen. We kijken elkaar even aan en schieten dan in de lach. 'Houd op met lachen, Nathan. Ik krijg buikpijn,' hik ik. 'Stop jij dan eerst. Anders kan ik ook niet stoppen.' Dan komen Kyky, Arrie, Xavier en Shawn naar ons toe gerend. 'Sta toch op. Stelletje debielen,' zucht Kyky hoofdschuddend. 'Kom, laat elkaar eens los,' zucht Arrie. Ze loopt op ons af en trekt Nathan omhoog. Shawn en Scotty steken hun handen naar me uit. En in al mijn meligheid neem ik ze aan en trek ik mezelf omhoog. 'Zo, zullen we nú dan maar terug gaan?'

'Eindelijk! We zijn er!' Ik gooi lachend de deur open en stuiter naar binnen. 'Zet er nergens een uitknopje, of zo?' Hoor ik Xavier mompelen. Ik grijns breed. 'En waar waren jullie?' Geschrokken kijken we alle zeven omhoog. 'C-Coach Tra-vis?' 'Ohw, nee hè! We hadden via het raam weer terug moeten gaan,' zeg ik teleurgesteld. 'Mem!' Alle zes kijken ze me veelbetekenend aan. Ik sla mijn armen over elkaar heen. 'Sorry...' 'Dus jullie zijn naar buiten geweest?' Vraagt de coach weer. We knikken langzaam van wel. 'Wat moet ik hier nu mee? Ik kan jullie morgen niet alle zeven niet laten spelen,' zucht hij. 'Ga maar naar jullie kamer.' 'Dat kan niet,' zegt Arrie vastbesloten. 'En waarom niet?' 'Kyky heeft de muren helemaal gemold. Écht niet normaal. Nu hebben we eigenlijk gewoon een kamer voor zes personen. En ik wil wel een beetje privacy hebben. Want ik ga mijn kamer echt niet met hen, alle vijf delen.' Coach Travis kijkt ons een voor een aan en knikt uiteindelijk wel een beetje begrijpelijk naar Arrie. 'Goed dan. Gaan jij en Nathan dan maar op de ener laatste kamer liggen. Die is nog niet bezet. En Shawn en Mem? Willen jullie dan ook nog een andere kamer?' Ik knik hevig. 'Dan heb ik tenminste nog één beetje privacy.' 'Gaan jullie dan maar op de laatste kamer liggen. Die is ook nog vrij.' 'En ik en Xavier dan?' Vraagt Kyky. Ik draai me naar haar om. 'Jij hebt de kamer gesloopt! Dus dan mag jij daar ook op slapen! En voor nu-' Ik draai me om en trek een sprintje naar boven. 'Ik moet even weer een badkamer gaan bezetten!'