29/09/2016 | Een brief (3) Lieve Saartje

Liefste Saartje,

Ze zien jou in mij, in alles wat jij zegt en doet, horen ze mijn echo. Jouw mama was de eerste die het zei en daarna volgden velen anderen. En des vaker ze het zeggen des te moeilijker het wordt om te ontkennen, jij lijkt op mij. Nog meer dan mijn zussen misschien. Ik wil het ook niet ontkennen want het heeft ons dichter gebracht en ik hoop dat we elke keer dichter zullen groeien, dan mag men het blijven herhalen. Want we rollen op dezelfde manier met onze ogen. We trekken gelijktijdig onze wenkbrauwen op. We spreken dezelfde sarcastische taal. We dragen dezelfde bril, we zijn zelfs even groot. Maar we zijn ook anders. We hebben onze eigen stijl, we houden van uiteenlopende dingen. Jij luistert jouw muziek en ik de mijne. Jij lust dingen die ik niet lust. Ik draag kleren die jij nooit zou dragen. Maar hoeveel we ook verschillen als we spreken en bewegen zijn we hetzelfde, als een schaduw of aan spiegelbeeld.
Ik zie jou graag groeien en veranderen. Ik zie graag hoe jij wordt wie je bent. Ik zie jou graag ongeacht hoeveel je op mij lijkt of hoeveel we verschillen. Jij zal altijd mijn nichtje zijn, mijn SaarTJE, zelfs als iedereen jou Saar noemt of als je boven mij uit groeit. Maar als je echt op mij lijkt, zal dat niet meer gebeuren. Liefste Saar wie jij ook wordt, ik hoop dat ik er altijd een deeltje van mag uitmaken.

Dikke knuffel Kaatje