Fault 30.

9 augustus 2015 || Louis Tomlinson

Ik genoot van elk moment dat ik op het podium stond. Ik genoot ervan hoe de fans onze liedjes mee brulden, want echt zingen kon je het niet noemen. Ik genoot van de energie van de andere jongens, en ik genoot van hoe ik me voelde als ik hierboven stond. Maar het meeste van alles, genoot ik van Liv. Liv die naar me keek en vrolijk mee danste op de tonen van de muziek. Liv die naar me glimlachte als ze ontdekte dat ik weer maar eens naar haar aan het kijken was.
Ik geloof dat de fans door hadden dat Liv iets van me was, want af en toe zag ik er eentje die iets vroeg aan Liv, of die een foto met haar nam.
Ik zou haar er straks wel naar vragen.
Harry kondigde aan dat het tijd was voor night changes, dus liep ik naar de rand van het podium en ging naast Niall zitten, die zijn gitaar al bij zich had genomen.
Hij begon te zingen en ik wiegde zachtjes mee op de maat. Nadat ook Liam en Harry hadden gezongen was het tijd voor mijn stukje. Ik ademde diep in en zong de longen uit mijn lijf.
"Chasing her tonight, doubts are running ‘round her head.
He’s waiting, hides behind his cigarette."
De tekst deed me wel een beetje aan Liv denken, en ik bedacht me dat ik haar een keer op een date zou moeten vragen. Een echte date, met alle glamour die er bij hoorde. Niet zo eentje zoals we vroeger altijd hadden, toen we naar de plaatselijke Italiaan gingen om spaghetti te eten. Ik zou haar meenemen naar een 5-sterren restaurant, en ze zou niet op de prijs moeten letten. Ik zou de beste wijn voor haar laten boven halen en ze zou genieten, omdat ze dat gewoon verdiende.

Toen de show was afgelopen, rende ik het podium af omdat ik wist dat Liv backstage zou komen. Toen ik haar mooie gezicht zag verschijnen kreeg ik opeens zoveel zenuwen dat ik er buikpijn van kreeg. Wat als ze ons helemaal niet goed vond? Wat als ze MIJ helemaal niet goed vond?
Liv stormde op me af waarna ze in mijn armen viel. "Jullie waren geweldig!"
Al mijn zorgen verdwenen als water voor de zon en ik omhelsde haar nog steviger. "Dankjewel!" zei ik.
"Maar Louis.." zei ze. Shit! Een maar was nooit een goed teken. In een klap waren de zenuwen terug, en als ik het niet zou tegenhouden, spuwde ik nu mijn maaginhoud er uit. "Wat is er?" vroeg ik toch maar.
"Hoe graag ik je ook wil knuffelen, je moet toch echt onder de douche. Je stinkt!"
Ik kon het niet laten en begon te schaterlachen, waarna ik haar nog dichter tegen me aantrok. "Ieuw Louis!" zei ze. Dus liet ik haar los. Ik zag hoe ze nu ook de andere jongens overspoelde met haar complimenten en dat maakte me blij. Ik vond het fantastisch dat ze het goed kon vinden met 3 van de belangrijkste personen in mijn leven, en dat is een reden waarom ik zo van haar hield. Ik glimlachte waarna ik me omdraaide en richting de douches liep, want ik kon niet stinkend onze fans ontmoeten. Maar bovenal wilde ik dat Liv me terug zou omhelzen om me daarna niet meer los te laten.

Nadat ik weer helemaal fris was, liep ik naar de meet & greets; waar Liv aan de kant op een stoel zat. Toen ze me zag begonnen haar ogen te schitteren. "Je ruikt stukken beter!" lachte ze.
"Mag ik dan nog een knuffel?" Ze antwoordde door haar armen rond mijn middel te slaan en me niet meer los te laten, tot ook de andere jongens terug kwamen om de fans te ontmoeten.