Almost there

“En als je hier naar rechts kijkt zie je de Notre Dame..” Eindelijk zijn we dan op weg en onze gids heeft ons al langs verschillende bekende en minder bekende gebouwen geleidt en hier van alles over verteld.
De Parijs-tour bleek achteraf toch interessanter dan we hadden verwacht.. Gelukkig.
“En dan gaan we nu naar onze laatste stop toe..” De gids stopt even en kijkt ons busje rond.
“Waar denken jullie dat we naar toe gaan? Raad maar eens.”
Even is het stil en da roept Jade ineens..
“We gaan toch wel naar de Eifeltoren he?! Ik ben niet voor niks hierheen gekomen hoor!”
Lachend kijkt ze de gids aan.
“En als jullie dan nu naar de linkerkant willen kijken.. Dan zien jullie daar helemaal in de verte onze eindbestemming!”
“DE EIFELTOREN!!”
Jade springt uit haar stoel op, waardoor Sharron bijna haar ellenboog in haar gezicht krijgt.
“Hé.. Kijk uit!” Zegt Sharron geschrokken.
Snel verontschuldigt Jade zich en met een rood hoofd gaat ze weer zitten.

Even later staat onze hele groep aan de voet van de Eifeltoren.
“En als afsluiting van onze reis gaan we nu klimmen naar de top.”
Meteen beginnen we met zijn allen te juichen.
Lachend rennen we met zijn allen naar de trap toe en beginnen aan de klim.
“Pfoe he.. Wat is dit een grote klim zeg!” Beck sjokt ergens ver achter ons aan met een knalrode kop.
Stiekem moet ik hier wel om lachen, maar ik houdt me in.
Na een hele lange klim zijn we er dan eindelijk. Het topje van de o zo beroemde Eifeltoren!
“Whe made ittt!!!” Roepen Beck en Joyce in koor. Ze zijn helemaal buiten adem.
“Goed gedaan hoor.” Mackenzie kijkt ze lachend aan.
“Jullie zullen het wel warm hebben na zo’n gigantisch lange klim.” Lachend steekt ze haar tong uit.
We blijven nog ongeveer een half uurtje boven om van het uitzicht te genieten en foto’s te maken.