Hoofdstuk 4: De vermiste leraar

De volgende ochtend werd ik wakker gemaakt door mijn moeder. ‘Wordt nou eens wakker!’ zei ze boos. ‘Wa…’ Langzaam opende ik mijn ogen. ‘Mam? Wat doe je in mijn kamer?’ ‘Ervoor zorgen dat mijn dochter niet te laat komt.’ zei mijn moeder. ‘Kijk naar je wekker luiwammes.’ Ik keek opzij naar mijn wekker. Het was al acht uur! Ik had al lang op weg naar school moeten zijn! ‘Dit méén je niet!’ zei ik, en ik sprong uit bed. ‘Geen paniek.’ zei mijn moeder. ‘Ik hoef niet te werken vandaag, dus ik breng je wel.’ Opgelucht haalde ik adem. ‘Bedankt mam! Je bent mijn reddende engel!’ ‘Raak er maar niet aan gewend!’ zei mijn moeder. ‘De volgende keer laat ik je slapen!’ Zo kende ik mijn moeder weer.

Eenmaal op school aangekomen rende ik naar het juiste lokaal toe. Het stomme was dat mijn eerste les wiskunde was, en die lokalen zijn op de bovenste verdieping. Toen ik eenmaal het lokaal binnen kwam was ik bedekt met zweet. De hele klas staarde naar me. ‘Skyler Fantasy, neem ik aan?’ Een jonge vrouw liep naar me toe. Ik had haar nog nooit eerder gezien. ‘Ehhh… Ja?’ zei ik. ‘Sorry dat ik zo laat ben, maar ik sliep door mijn wekker heen en…’ ‘Het is al goed.’ zei de vrouw. ‘Laat het gewoon niet weer gebeuren, oké?’ Ik liep naar mijn tafel toe en ging zitten. Later bleek dat de vrouw de vervanger van meneer Yamada was. Hij was vanochtend niet op komen dagen, terwijl zijn vrouw zei dat hij wel van huis vertrokken was. Ik vond het heel vreemd, maar dacht er niet te veel van. Wat ik raar vond was dat ze ons haar naam niet vertelde. Niet eens haar achternaam. Ze zei gewoon dat we haar Mevrouw moesten noemen. Ondanks al dit verliep de les normaal. Ik zou deze Mevrouw eens goed in de gaten moeten houden…

Tijdens de pauze kwam Jake opgewonden naar de toe rennen. ‘Heb je het gehoord? Meneer Yamada is vermist!’ ‘Ja, dat weet ik.’ zei ik. ‘Ik had zijn vervanger het eerste uur. Ik vond haar maar griezelig.’ ‘Nou, hij is niet zomaar vermist!’ zei Jake. ‘Ik sprak net iemand die vlakbij hem woont, en wat hij mij vertelde was zó vreemd! Hij zei dat hij meneer Yamada naar zijn auto zag lopen, maar dat er plotseling mist verscheen. Toen de mist weer weg was was meneer Yamada weg.’ ‘Dat is inderdaad vreemd.’ zei ik. ‘Niemand verdwijnt zomaar in het niets.’ ‘Laten we dit mysterie op gaan lossen!’ zei Jake. ‘Misschien komen we zo ook meer te weten over wat de Shadows van ons willen!’ ‘Denk je nu echt dat die wezens ons moeten hebben?’ vroeg ik. ‘Ik bedoel, ze kunnen iedereen bedoelen!’ ‘Wees niet zo dom Skyler!’ zei Jake. ‘Denk eens na! Ze hadden het over je vader, en ze zeiden dat wij geen vrienden mogen zijn! Dat dit hun plan compleet veranderd!’ ‘Oké, daar heb je een punt.’ zei ik. ‘Maar wat wil je dan gaan doen? We weten niks over de Shadows, en wie weet heeft het niks te maken met de verdwijning van meneer Yamada!’ ‘We weten dat Shadows zich kunnen vermommen.’ zei Jake. ‘Wat dacht je ervan dat we die nieuwe wiskunde lerares eens in de gaten gaan houden? Ze is vast een Shadow! Anders had ze jullie haar naam wel verteld!’ ‘Ik weet het niet…’ zei ik. ‘We zitten in school. Als andere leraren zien dat we een collega van hun zitten te stalken zitten we diep in de nesten!’ ‘Daar heb je gelijk in.’ zei Jake. ‘Ik heb een idee! Wat dacht je ervan om haar na school naar huis te volgen? Dan kunnen we zien wie ze werkelijk is! Ze kan haar vermomming niet eeuwig houden!’ ‘Dat is… echt een goed idee!’ zei ik. ‘Eindelijk bedenk je iets wat echt werkt!’ ‘Bedankt!’ zei Jake. ‘Wacht, wat?’ ‘Niks!’ zei ik. ‘Laten we zien wat die Mevrouw te verbergen heeft!’