Dag een op Zweinstein

Trrrrriiing, een wekker haalt mij uit mijn gedachte. Waar is die wekker, ik stap slaperig uit bed. Hermeluen dacht ik zit met een klein glimlachje op haar bed. Ik kijk met samengeknepen ogen naar haar. Hermelien! Waarom deed je dat nou? Jij was aan het slapen, en iedereen is al weg! Hmmmm, lichtjes grommend draai ik mij om, en trek ik mijn gewaad aan. Ik daal de trap af, waar Ron en Harry ook staan. Eindelijk, moppert Ron, knorrepot alarm, waarschuw ik Harry. Terwijl we de weg naar de grote zaal zoeken. Komen we Vilder tegen die iets moppert over kleine ettertjes en stinkbommen. Harry, Ron en ik lopen snel Dior en komen tot onze grote verbazing aan bij de grote zaal. We hebben de grote zaal gebonden, Hey Hey Hey. Harry Ron en ik springen ondertussen rond als idioten. Opeens komen Fred en George de grote zaak uitgelopen, terwijl we nog altijd aan het rond springen zijn. Kijk George, hoe schattig ze springen rond als ze eindelijk een plaats hebben gevonden. Absurt stoppen we alle drie met rondspringen. Ik word zo rood als een tomaat en Harry lacht verontschuldigend terwijl Ron verdwenen is. Ja, dag jongens zeg ik en ik schuifel samen met Harry langs de broers en samen glippen we de zaal binnen. Ik ga zitten en begin te eten. Terwijl Professor Anderling de lessenroosters uitdeelt. Jeej, meteen al een uur geschiedenis van de toverkunst. Hey Hey Hey, fluistert Harry in mijn oor terwijl in begin te lachen. Ondertussen is ook Ron aan het eten. Samen lopen we naar het lokaal om naar het gezaag van professor Kist te luisteren. Ik ga niet over school vertellen, want dat is saai. Als de lessen gedaan zijn plof ik in de leerlingenkamer in een fauteuil en kijk toe terwijl Harry en Ron bezig zijn met toverschaak. Ik ga slapen roep ik naar hen. Boven neem ik papier, mijn veer en inkt en schrijf ik een brief naar mijn vader. Ik werk de brief af en val in een diepe slaap.