A bride for Christmas [Bill Kaulitz] 17

Bill pov.

Plots komt Jessie's moeder, binnen.
Suzy: "Ah daar ben je!" Ze heeft uit beleefdheid een klein taartje meegebracht. Ik schrik even en zet me wat rechter.
"Mevrouw Patterson, wat doet u hier?"
Suzy: "Ik kom gewoon eens checken of mijn gevoel juist zit. Luister, ik heb gezien hoe je naar Jessie keek op de spelletjesavond en geloof mij na drie verlovingen is mijn radar helemaal op punt. Dus wil je echt met Jessie trouwen?"
"Ja! Ja, natuurlijk wil ik dat." zeg ik vol overtuiging en er begint weer wat hoop te groeien vanbinnen.
Suzy: "Wel fantastisch! Laten we dan een trouw organiseren!" Suzy zet zich erbij. Ik ben even verbaasd door haar voorstel.
"Maar hoe dan? Jessie wil helemaal niets meer met mij te maken hebben en ik begrijp haar wel."
Suzy: "De weddenschap. Heb je gewonnen?" Weeral die weddenschap. Ik kijk wat schuldig naar mijn schoenen.
"Neen, van de moment dat ik inzag hoeveel ik om haar gaf, heb ik mij teruggetrokken." Ik kijk weer naar Suzy en ze lijkt mij te geloven.
Suzy: "Wat is volgens jou de beste manier om Jessie te laten weten dat je het echt meende toen je ja zei en de weddenschap helemaal niets betekende?"
Ze laat mij even nadenken. Ik heb echt geen idee en kijk vragend terug naar Suzy. Hopend dat zij een geweldig idee heeft.
Suzy: "Trouw met haar... trouw gewoon met haar!"
Wat? Trouwen met Jessie? Hoe moeten we dat gaan regelen? Zij moet het ook nog willen...


Jessie pov.


Het is 25 december. Voordat we kerst vieren bij mijn ouders, draai ik eerst nog een shift bij het hondenasiel. Ik heb speciaal voor hun heerlijke snacks mee. Het is toch voor iedereen kerstmis? En ik kan het ook niet laten van die schatjes te verwennen.
"Heeey Spencer! Vrolijk kerstfeest!" en ik geef hem een snack.
"Hallo Bruno! Flinke jongen! Fijne kerst! En jij ook meneer Lincoln. onze lieve Pumba niet vergeten!" Maar dan zie ik dat zijn hokje leeg is. Aan de deur van het hok zie ik het kaartje hangen waar 'geadopteerd' op staat. Ik ga hem missen die kleine kerel, maar ik ben zo blij voor hem dat hij een familie gevonden heeft!
Die namiddag. Mijn zus en ik hebben ons klaar gemaakt. Ik draag een wit, kanten, aansluitend kleedje met een glanzende rode blazer over. We bellen aan bij mam en pap.
Vivian: "Denk je dat pap zijn fancy kersttrui weer aanheeft?"
"Geen idee, misschien wel zijn geweldige kerstmanpak?" zeg ik al grappend wat sarcastisch. Plots doet pap de deur open en hij draagt weliswaar een chique kostuum met strikje. Ik ben lichtjes positief verbaasd.
Pap: "Vrolijk kerstfeest, meisjes!"
"Wauw pap, je ziet er fantastisch uit!" Vivian en ik prijzen pap nog een beetje terwijl we hem omhelzen.
"Waar is de kersttrui gebleven?"
Pap: "Ach, ik denk dat mam die ergens verstopt heeft. Dit jaar mocht het iets chiquer zijn. Ik zal de cadeautjes onder de boom leggen en gaan jullie al maar naar de woonkamer." Als een echte gastheer neemt hij de pakjes over. Tot mijn verbazing die ik de dominee staan die mijn drie huwelijken heeft willen doen. Hij is van mams koekjes aan het smullen en glimlacht breed als hij mij ziet.
"Dominee Maecy? Wat doet u hier?" maar hij antwoordt niet. Ik leg mijn clutch op tafel en richt me dan maar naar mijn moeder.
"Mam? ... Wat euh.. Wat is er aan de hand?" Ook zij blijft gewoon glimlachen en ik begin nu echt wel achterdochtig te worden. Ok mijn laatste kans op verduidelijking is pap.
"Pap? Ok als dit een of ander raar plan is om mij toch..." Plots hoor ik achter mij iemand mijn naam zeggen. Ik draai mij om en Bill staat voor mijn neus. Net zoals pap helemaal opgekleed in kostuum. Wat komt die hier vandaag doen? Heeft hij mij niet al genoeg aangedaan? Dat hij kerstmis nu ook nog eens komt verzieken? Ik wil naar de keuken gaan maar Bill houdt mij tegen.
Bill: "Jessie wacht. Er is iets dat ik je wil vertellen."
"Hier? Nu? Op kerstmis? Je hebt het al toegegeven dat je mij gebruikt hebt voor een weddenschap."
Bill: "Je hebt gelijk. Ik heb jou gekozen om op te wedden. En ook al was het een ongepaste weddenschap, ik heb er geen spijt van. Want anders had ik jou nooit ontmoet. Jessie, jij hebt mij doen inzien dat ik liever de confrontatie aanga met mijn bindingsangsten dan zonder jou te moeten leven. Want je hebt gelijk. Als je echt van iemand houdt dan moet de gedachte van een heel leven samen door te brengen, je gelukkiger maken dan je ooit geweest bent. En dat is exact hoe ik mij voelde op de dag dat jij mij een aanzoek deed."
Bill zijn woorden raken mij en hij lijkt het oprecht te menen. Maar hij heeft me echt veel pijn gedaan en nog maar de gedachte ervan zorgt ervoor dat er tranen in mijn ogen springen. Ik kijk even naar mam die geëmotioneerd is over wat Bill zei. Ze schenkt mij een waterig glimlachje.
Bill: "Ik hoop gewoon dat jij hetzelfde voelde." Hij zucht even alsof hij iets gaat doen wat veel moed vraagt. Dan haalt hij iets uit zijn zak en hij gaat op een knie zitten. Gaat hij nu echt...?
Bill: "Jessie Patterson." hij laat het doosje zien en opent het. Er zit een prachtige ring in.
Bill: "Wil jij met me trouwen?" Wat moet ik nu doen? Ik weet niet wat ik moet zeggen. Ik twijfel. Zou ik hem nog kunnen vertrouwen? Moet ik de stap wagen? Ik zie mijn moeder en zus met een hoopvolle blik maar toch een beetje angst in hun ogen. Schrik dat ik dit aanzoek ook weer zou afwijzen.



de volgende zal spijtig genoeg de laatste zijn...
hopelijk vond je het een fijn hoofdstukje.