O77 - Stop them

Lord Voldemort keek uit het raam naar zijn dochter en de jonge Malfoy, die hand in hand door de tuin liepen. Hij keek niet op toen de deur open ging. 'My Lord,' zei Severus Snape. 'Severus, ik verwachtte je al. Kom naast mij staan.' Severus deed wat Lord Voldemort van hem vroeg en hij keek naar buiten. Naar Sarah Riddle en Draco Malfoy. 'Vertel me wat je ziet, Severus,' zei Lord Voldemort. 'Ik zie dat Draco tijd spendeert met uw dochter. Hand in hand.' Voldemort knikte en draaide zijn rug weg van het raam. 'Ik wil dat hun kleine relatie ten einde komt, daar ga jij voor zorgen.' Severus leek even te twijfelen voor hij sprak. 'Ik twijfel absoluut niet over de correctheid van uw bevelen, My Lord. Maar is dit werkelijk zo verstandig?' Lord Voldemort keek Snape met een frons aan. 'Waarom zou het niet verstandig zijn?' 'Wel, Sarah is zich slechts een jaar bewust van het feit dat ze een heks is. Een hele sterkte heks.' 'Dus?' 'Ze heeft stabiliteit nodig, My Lord. Ze is sterk, maar mentaal is ze nog zo jong.' Voldemort fronsde even en keek Snape toen bedenkelijk aan. 'Stabiliteit zal ze niet bij Draco vinden, maar bij mij,' siste Voldemort. Snape boog met zijn hoofd. 'Natuurlijk, My Lord.'

Voldemort draaide zich weer om en kijk keek weer naar buiten. Sarah keek Draco aan vanuit haar ooghoek. Een brede glimlach sierde haar gezicht. 'Beëindig hun relatie, Severus. Zorg dat Draco het doet. Laat hem haar hart breken. Laat haar inzien dat ze niks meer dan spelletje voor hem is, laat het pijn doen.' Snape schrok even van zijn woorden. Hij gaf het niet graag toe, maar hij gaf om Sarah. Het laatste wat hij wilde was haar verdriet doen. Maar Snape wist dat hij geen keuze had. 'Het zal gebeuren in de komende weken, My Lord,' zei Snape. Voldemort keek nog steeds naar buiten, waardoor hij met zijn rug naar Snape toe stond. 'Goed, vertrek nu.' Snape liep op een kalm tempo de kamer uit. Met een zacht duwtje maakte hij de houten deur dicht. Hoe kon hij met zichzelf leven?

'Saar, kijk daar eens?', zei Draco terwijl hij in de lucht wees. Sarah keek op naar de lucht en vervolgens voelde ze hoe er iets tegen haar schouder aan kwam. Het was een pluk gras met wortel en zand. Verbouwereerd keek ze erna. 'Denk je dat je grappig bent? Grasballen op mij gooien?' Draco keek haar grijnzend aan. 'Dat denk ik niet. Dat wéét ik.' Sarah rolde met haar ogen. Daarna liep ze van hem weg. Toen Draco op haar afrende keek ze geschrokken op. Zodra ze door had wat er gebeurde rende ze gillend weg. 'Nee, Draco!' Draco stormde op haar af. Hij duwde haar de vijfer in. Waar hij niet op had gerekend waren Sarah haar snelle reflexen. Ze pakte Draco stevig beet en trok hem mee. Met zijn tweeën vielen ze in het vieze water.